برگی از تاریخ

اعلام استقلال نروژ

199 سال پیش در روز 17 مه سال 1814 میلادی یک مجلس برگزیدگان در ایدسوول استقلال نروژ را اعلام کرده و یک قانون اساسی را که از قانون اساسی فرانسه و قانون اساسی آمریکا اقتباس شده بود ، تصویب می کند و از کشوردانمارک جدا می شود.
کد خبر: ۵۶۳۵۳۷
اعلام استقلال نروژ

به گزارش جام جم آنلاین، براساس قانون اساسی یک مجلس نمایندگان تشکیل می شود و شاهزاده کریستیان فردریک نایب السلطنه دانمارکی سابق نروژ را به مقام پادشاه منصوب می کند.

جدا شدن نروژ پس از چهار قرن از پادشاهی دانمارک یکی از عواقب جنگ های ناپلئون بود.

تا سال 1247 میلادی نروژ از پادشاهی های کوچکی تشکیل شده بود تا این که در این سال هاکن چهارم نروژ را متحد می کند.

به دلیل ازدواج ها میان خاندان های سلطنتی نروژ ، دانمارک و سوئد ، این سه کشور دارای پادشاه واحدی به نام اریک دوپومرانی می شوند و در روز 20 ژوییه سال 1397 میلادی براساس پیمان اتحاد کالمار به یک کشور واحد تبدیل می گردند.

این اتحاد بیش از یک قرن دوام می آورد تا اینکه سوئد با تلاش یک سوئدی به نام گوستاو واسا در سال 1523 میلادی از دو کشور دیگر جدا می شود.

اما نروژ تا زمان جنگ های ناپلئون به عنوان بخشی از پادشاهی دانمارک باقی می ماند.

در سال 1807 میلادی انگلیسی ها به تلافی این که پادشاه دانمارک بی طرفی را نقض کرده و در جنگ های انگلیس و فرانسه به ناپلئون امپراتور فرانسه پیوسته بود به ناوگان دریایی دانمارک حمله می کنند.

این مساله برای نروژ مصائب زیادی به بار می آورد ، زیرا به دلیل محاصره شدن از سوی انگلستان دسترسی این سرزمین به دانمارک و سایر بخش های اروپا غیرممکن شده و نروژ منزوی می شود.

در یک همبستگی جمعی اشراف و دهقانان به فکر استقلال می افتند.

سپس نروژی ها به تلخی از توافق دانمارک و سوئد آگاه می شوند که بدون اطلاع آنها براساس پیمان کیل در روز 14 ژانویه سال 1814 میلادی دانمارک کشور آنها را به سوئد بخشیده بود.

این تهدید به تحولات سرعت می بخشد.کریستیان فردریک نایب السلطنه دانمارکی نروژ به سرعت مجلس ایدسوول را تشکیل می دهد تا استقلال نروژ تحقق یابد.

اما ، وارث تاج و تخت سوئد ، ژان برنادت مارشال فرانسه و کارل چهاردهم آینده به سرعت دست به اشغال نروژ می زند.

براساس یک توافق مسالمت آمیز که فقط اقوام اسکاندیناو از راز و رمز آن آگاه هستند ، مجلس نمایندگان نروژ کناره گیری پادشاه کریستیان فردریک را می پذیرد و قبول می کند پادشاه سوئد جانشین وی شود.

کارل چهاردهم به نوبه خود یک خودمختاری گسترده به نروژ می دهد ، قانون اساسی ایدسوول را می پذیرد و فقط زمان روابط خارجی نروژ را در دست می گیرد.

اتحاد این دو پادشاهی تا سال 1905 میلادی دوام می آورد.در روز 13 اوت سال 1905 میلادی نروژ به طور یک جانبه از این اتحادیه خارج می شود و در روز 25 نوامبر سال 1905 میلادی یک پادشاه جدید به نام هاکن هفتم را برای تاج و تخت نروژ انتخاب می کند.

روز 17 مه را مردم نروژ به عنوان روز ملی خود جشن می گیرند.بهرام افتخاری.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها