در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
جایگزینی دندان با پروتز و دست دندان
دکتر شمس به دلیل نقش مهمیکه دندانها در زندگی افراد دارند، در صورت از دست رفتن دندانها به هر دلیل، جایگزینکردن آنها را ضروری میداند و میگوید: جایگزینکردن دندان اغلب با پروتزهای دندانی ثابت مانند «بریج» یا پروتزهای متحرک مانند «دستدندان کامل یا نیمه» انجام میشود، اما هرکدام از این روشها، مشکلاتی دارند. بیمارانی که از انواع دست دندان استفاده میکنند، با گذشت زمان با مشکلاتی از قبیل لقی دستدندان، تحلیل استخوان فک و ایجاد ضایعاتی روی مخاط دهان مواجه میشوند. برای قرار دادن پروتزهای دندانی هم یک یا دو دندان سالم به عنوان پایه تراش داده میشود و یک پروتز یکپارچه روی این پایهها قرار میگیرد، اما بر اثر این تراش احتمال پوسیدگی دندان پایه به مرور زمان افزایش مییابد و میتواند باعث از بین رفتن دندان شود. از طرفی به علت وجود گیر غذایی در این ناحیه، رعایت بهداشت نیز دشوار است.
ایمپلنت بهتر از پروتز و دست دندان
یکی از روشهایی که بتازگی برای جایگزینی دندانهای از دست رفته استفاده میشود، ایمپلنتهای دندانی است. دکترشمس در این باره توضیح میدهد: ایمپلنتهای دندانی از دو جزء اصلی تشکیل شدهاند؛ پایه و تاج ایمپلنت. پایه، قطعهای فلزی است که در استخوان فک قرار میگیرد. این فلز اغلب از جنس تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم است و با قرار گرفتن در استخوان فک، اتصال محکمی بین این فلز و استخوان فک به وجود میآید؛ استحکامی مشابه ریشه دندان طبیعی. پروتز نهایی هم به شکل تاج طبیعی دندان روی پایه گذاشته میشود.
این دندانپزشک ادامه میدهد: این روش نسبت به روشهای معمول دارای محاسنی است؛ از تحلیل استخوان فک در ناحیه بیدندان جلوگیری و علاوه بر حفظ ظاهر مطلوب و بهبود توانایی جویدن و صحبتکردن، کیفیت زندگی را افزایش میدهد و درد و ناراحتی بیمار را برطرف میکند.
ایمپلنت برای چه کسانی موثر است؟
این عضو پژوهشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی، به این پرسش اینگونه پاسخ میدهد: انجام ایمپلنت برای بیمارانی که کل دندانها، تعدادی از دندانها یا فقط یک دندان خود را از دست دادهاند، امکانپذیر است. اگر کسی فقط یک دندان خود را از دست داده باشد، دندان از دسترفته با یک ایمپلنت جایگزین خواهد شد. در این شرایط دیگر نیازی به تراش دندانهای مجاور ناحیه بیدندان نیست.
وی توضیح میدهد: در بیمارانی که چند دندان مجاور را در یک فک از دست داده باشند، با توجه به وضع استخوان دو نوع درمان وجود دارد؛ میتوان به جای هر دندان از یک ایمپلنت استفاده کرد یا با قرار دادن حداقل دو پایه و بریج ثابت، دندانهای از دست رفته را جایگزین کرد.
اگر کل دندانها از دست رفته باشند نیز دو روش برای بازسازی ناحیه بیدندان وجود دارد؛ در روش اول با قرار دادن حداقل شش تا هشت ایمپلنت در هر فک بریج ثابت روی پایهها قرار داد و در روش دوم اگر به هر علتی نتوان از این تعداد ایمپلنت در یک فک استفاده کرد، با قرار دادن دو تا چهار ایمپلنت در فک پایین و چهار تا شش ایمپلنت در فک بالا میتوان پروتز متحرکی تهیه کرد که روی ایمپلنتها قرار بگیرد.
کسانی که ایمپلنت برای شان مناسب نیست
استفاده از ایمپلنت محدودیت سنی ندارد، اما بهتر است سیستم اسکلتی رشد کافی داشته باشد و درمان پس از اتمام سن بلوغ جسمیآغاز شود. مرحله بسیار مهم در قرار دادن ایمپلنت تشخیص و ارائه طرح درمان مناسب بهوسیله دندانپزشک است.
دکتر شمس با اشاره به اینکه دندانپزشک با معاینه بیمار و انجام بررسیهای کلینیکی و رادیوگرافی، کمیت و کیفیت استخوان فک، شرایط لثه و سلامت عمومی بیمار را بررسی و تاکید میکند: سلامت عمومی فرد در درمان موفق با ایمپلنت بسیار اهمیت دارد و در بیمارانی که سابقه رادیوتراپی دارند یا به امراضی مانند دیابت کنترلنشده یا بیماری ضعف سیستم ایمنی مانند لوسمی مبتلا هستند، میزان موفقیت این روش کاهش مییابد. همچنین بیمارانی که سیگار میکشند گزینه مناسبی برای این روش نیستند. این دندانپزشک میافزاید: یکی دیگر از عواملی که باید مورد توجه دندانپزشک قرار گیرد، میزان استخوان کافی است که با استفاده از رادیوگرافیهای پیشرفته سهبعدی (CTscan) بررسی میشود. در صورتیکه استخوان کافی برای گذاشتن ایمپلنت در دسترس نباشد، ابتدا باید پیوند استخوان انجام داد و پس از گذشت حدود سه ماه اقدام به قرار دادن ایمپلنت کرد.
برای قرار دادن ایمپلنت، جراحی لازم است
جراحی ایمپلنت به دو صورت انجام میشود؛ روشی که فقط یک مرحله جراحی دارد و قسمت تاجی نیز در همان جلسه قرار داده میشود و روش دومرحلهای که دو مرحله جراحی دارد و قسمت تاجی در جلسه دوم (پس از چند ماه) روی پایه قرار میگیرد. دکتر شمس درباره عوارض جراحی برای قرار دادن ایمپلنت میگوید: جراحی ایمپلنت همراه با بیحسی موضعی و در مطب انجام میشود و عوارض آن مانند دیگر جراحیهای متداول شامل تورم و درد است که با مصرف داروها قبل و بعد از جراحی میتوان این عوارض را کاهش داد.
آنچه موفقیت درمان ایمپلنت را کم میکند
قرار دادن ایمپلنتهای دندانی معمولا با موفقیت بالایی انجام میشود، اما عواملی وجود دارد که میتواند باعث کاهش میزان این موفقیت شود. دکتر شمس این عوامل را اینگونه برمیشمارد: بهداشت پایین بیمار، ایجادنشدن اتصال بین ایمپلنت و استخوان، مصرف دخانیات، مهارت ناکافی دندانپزشک، کیفیت پایین استخوان و ایمپلنت نامرغوب. وی در مورد علائم ناموفق بودن کارگذاری ایمپلنت هم میگوید: لقی و بلندشدن دندان از علائم ناموفق بودن عمل است و بیمار پس از مشاهده چنین علائمی باید سریع به دندانپزشک مراجعه کند.
رعایت بهداشت، کلید حفظ ایمپلنت
رعایت بهداشت دهان در حفظ و نگهداری از ایمپلنتهای جایگزینشده اهمیت زیادی دارد که به طور عمده با مسواکزدن و کشیدن نخدندان انجام میشود. این عضو پژوهشکده دندانپزشکی تاکید میکند: بهتر است بیماران از مسواکهایی با سرکوچک و رشتههای نرم و خمیردندانهای غیرساینده استفاده کنند. اطراف پایههای ایمپلنت باید با سوپرفلاس تمیز نگهداشتهشود.
وی ادامه میدهد: یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه داشت، انجام معاینههای دورهای با مراجعه به دندانپزشک است که این مراجعهها برای کنترل ایمپلنت و برداشتن جرم روی آن انجام میگیرد. روش برداشتن جرمهای روی ایمپلنت با دندانهای طبیعی متفاوت است؛ در نتیجه این کار باید بهوسیله دندانپزشکی که سابقه کار ایمپلنت دارد، انجام شود.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
جام جم آنلاین گزارش میدهد
جام جم آنلاین گزارش میدهد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
یک فعال سیاسی:
یک نماینده مجلس:
در گفتوگوی «جامجم» با استاد حوزه و مبلغ بینالملل بررسی شد
گفتوگو با موسی اکبری،درخصوص تشکیل کمپین«سرزمین من»وساخت و مرمت۵۰خانه در منطقه زنده جان