اصل و خلاصه ماجرا

این برنامه با توجه به بخش‌های متنوع و دیدنی‌اش که توام با پخش نماآهنگ و قطعاتی دلپذیر است، توانسته جایگاه و پایگاه خوبی در بین اهل فن پیدا کند، اما قطعا ادامه کار و موفقیت این برنامه در گرو اندیشه و تمایز منطقی و متین بین موضوعات و اهمیت دادن به جایگاه موسیقی و موسیقیدانان مطرح شده در این برنامه خواهد بود.

با توجه به این‌که عباس سجادی، فردی کاردان و اهل مطالعه است و همواره از منتقدان خواسته که ضعف این برنامه را بنویسند و بگویند تا روندی روبه رشد پیدا کند، باید بصراحت گفت که افتادن در ورطه روزمرگی، تکرار بیش از حد برنامه‌ها، تعارفات بیهوده و تریبون شدن برنامه با حداقل چالش و نهایتا حرکت به سوی کارکرد تبلیغاتی داشتن، از آفاتی است که به نظر می‌رسد این برنامه را تهدید می‌کند.

کلاس: این چه صیغه‌ای است که هرکسی چهارتا مخاطب پیدا می‌کند فورا به فکر کلاس گذاشتن می‌افتد؟ کلاس به دو مفهوم! حالا به مفهوم دومش کار نداریم اما حتما شما هم دیده یا شنیده‌اید که فلان خواننده یا نوازنده جوان که تازه می‌خواهد سری بین سرها در بیاورد فورا کلاس آموزشی برگزار می‌کند، آن هم نه در یکی یا دو آموزشگاه! شاید هم آنها بی‌تقصیرند و موضوع به شرایط بد اقتصادی یا بیکاری در این حوزه برمی‌گردد! خب بگذارند.

ارکسترهای فراموش شده: راستی از ارکستر سمفونیک و ارکستر موسیقی ملی چه خبر؟ دیگر از برنامه‌های عمومی و کنسرت‌های پرمخاطب این ارکستر‌ها خبری نیست. مثل این‌که آب‌ها از آسیاب افتاد و عاقبت گفته جناب حسین علیزاده به خبرگزاری مهر که گویا در آغاز به مذاق مسئولان خوش نیامد و تکذیب شد، درست ازآب درآمد؛ ایشان در گفت‌وگو با مهر گفته بود:پرونده ارکستر موسیقی ملی با کودتا بسته شد. (12دی1391 ‌‌/‌‌مهر).

کافی‌شاپ: اما یک خبر خوش هم به گوشمان رسید که در عوض تعطیلی غیررسمی ارکسترها؛ قرار است در محوطه باز تالار وحدت کافی شاپ به راه بیفتد.حالا گذر از در تالار و مسائل حراست و نگهبانی و غیره تا چه حد به موفقیت کار کافی‌شاپ کمک می‌کند، در آینده معلوم می‌شود.

مشکل لاینحل: خانه موسیقی هم آخرالامر مثل بسیاری از نهادهای دیگر در چاله تعاونی مسکن افتاد و در ورطه بلاسوزی که پیمانکاران و بساز و بفروشان ساخته‌اند، گرفتار آمد. اما در این میان عده‌ای موزیسین و هنرجوی موسیقی به جان هم افتاده‌اند و جالب آن‌که در ظاهر هم، همه درست می‌گویند! ولی مشکل همچنان لاینحل باقی مانده است.

اصل و خلاصه ماجرا این است که قرار بوده پروژه چکاوک در هشتگرد یکساله تحویل داده شود، اما چون یک سال به دوسال و بیشتر مبدل شده به تورم شدید یک سال اخیر برخورده و اعضا وجه بیشتری را باید نسبت به قرارداد بپردازند و چون قرارداد دارند، نمی‌خواهند بپردازند.

تا اینجا حق با آنهاست و درست می‌گویند اما از این طرف هم هیات مدیره و پیمانکاران می‌گویند اعضای بدحسابی هم بوده‌اند که در موعد مقرر وجهی را که باید می‌دادند نداده‌اند و لذا پروژه با تاخیر مواجه شده است؛ خب اینها هم درست می‌گویند!

تا بعد: مجال نشد در این هفته به معرفی افراد و آثار برگزیده، مقوله تورهای خارجی و اتفاقات پشت پرده، جوایز خودساخته، تعطیلی موسیقی در خانه هنرمندان و... حرفی و مطلبی بنویسیم. تا هفته بعد...!

حمیدرضا عاطفی - روزنامه‌نگار و منتقد