کسب 20 مدال هم دور از دسترس نبود

المپیکی که می‌توانست رویایی‌تر هم باشد

وزیر ورزش و جوانان در تحلیلش از عملکرد کاروان ورزش ایران در سی‌امین دوره بازی‌های المپیک گفت: کسب 12 مدال توسط جوانان ایران یک نتیجه شگفت‌انگیز را رقم زد که ماحصل تلاش همه اهالی ورزش است.
کد خبر: ۴۹۶۹۴۸

کسب 4 مدال طلا، 5نقره و 3برنز همه را غافلگیر کرد، اما واقعیت این است که نتیجه کاروان اعزامی کشورمان به رقابت‌های المپیک 2012 لندن از این هم می‌توانست شگفت‌انگیزتر باشد.

مروری بر نتایج برخی از ورزشکاران کشورمان که مدال نگرفتند، اما شایستگی کسب مدال را داشتند، این حقیقت را برای ما روشن می‌کند که ظرفیت‌های مدال‌آوری در همین کاروان 52 نفره بسیار بالا بود.

در روز نخست رقابت‌های المپیک، الهه احمدی فقط با دو امتیاز اختلاف نسبت به نفر سوم المپیک، مدال برنز تفنگ بادی 10 متر را از دست داد. احمدی در پایان همان رقابت، از بدشانسی به عنوان دلیل اصلی دور ماندنش از مدال المپیک یاد کرد و گفت فاصله میان او و نفراتی که روی سکو رفتند فقط به اندازه یک تار مو بود.

احمدی در مجموع دو مرحله 50 تیر به سمت سیبل شلیک کرد که 45 تیر به امتیاز 10 خورد و فقط پنج تای آن در امتیاز 9 فرود آمد. او با این عملکرد 1/499 امتیاز به دست آورد و این در حالی بود که قهرمان المپیک لندن 9/502 امتیاز داشت و نفر سوم هم با امتیاز 5/501 امتیاز روی سکوی سوم ایستاد.

در وزنه‌برداری هر چند تیم ملی با کسب یک مدال طلا، 2 مدال نقره و یک برنز، بیشترین تعداد مدال را در طول تاریخ حضور خود در ادوار مختلف المپیک، در یک دوره از این بازی‌ها به دست آورد، اما به اذعان رئیس این فدراسیون، سرمربی تیم ملی و کارشناسانی که در جریان رکوردهای ملی‌پوشان قرار داشتند، این تیم می‌توانست با 2 مدال طلا، 3نقره و یک برنز از آوردگاه المپیک به کار خود پایان دهد.

در دسته 85 کیلوگرم آدرین زیلینسکی از لهستان و آپتی آکادوف از روسیه در حالی با رکورد مجموع 385 کیلوگرم مدال‌های نقره و برنز را به دست آوردند که سهراب مرادی، چند ماه قبل و در مسابقه‌های قهرمانی آسیا با رکورد مجموع 388 کیلوگرم به مدال طلا رسید و کیانوش رستمی هم دو هفته قبل از المپیک در تمرین‌ها به رکورد 389 کیلوگرم رسیده بود.

این یعنی اگر کمی با تمرکز بیشتر وارد صحنه رقابت می‌شدیم و اجازه نمی‌دادیم صحنه المپیک در روحیه ملی‌پوشان تاثیر بگذارد، می‌توانستیم طلا و نقره این وزن را از آن خود کنیم. افسوس‌های حسین رضازاده و کوروش باقری، هم موید همین موضوع است، ضمن این‌که خود کیانوش رستمی و سهراب مرادی هم پس از پایان رقابت خود گفتند، می‌توانستند با تکرار رکوردهای شخصی‌شان در کنار هم روی سکوی المپیک بایستند!

در وزنه‌برداری، سعید محمدپور هم شایستگی کسب مدال برنز را داشت چراکه با رکوردی به کار خود پایان داد که در سه المپیک قبلی (2008 پکن، 2004 آتن و 2000 سیدنی) وزنه‌برداران دسته 94 کیلوگرم با همان رکورد به مدال برنز رسیده بودند. با این حال سطح رقابت‌ها در این دسته از رقابت‌های المپیک لندن به حدی بالا بود که محمدپور با رکورد 402 کیلوگرم مکانی بهتر از پنجمی به دست نیاورد.

در بوکس هرچند علی مظاهری کاپیتان تیم ملی را با ناداوری از گردونه رقابت خارج کردند، اما احسان روزبهانی فقط به اندازه دو یا سه ضربه با پیروزی بر حریف قزاقستانی و محرز شدن اولین مدال تاریخ بوکس ایران در المپیک‌ها فاصله داشت. اشک‌های روزبهانی پس از آن رقابت نزدیکی، دقیقا به خاطر فاصله نزدیک او با کسب مدال المپیک بود. روزبهانی اگر در راند سوم احساسی مبارزه نمی کرد الان نامش در میان مدال‌آوران کاروان ورزشی ایران قرار داشت.

تکواندوی ایران هم در المپیک لندن یک مدال به علاقه‌مندانش بدهکار شد، چراکه کسی انتظار نداشت یوسف کرمی با تجربه از ایستادن روی سکوی المپیک باز بماند. خیلی‌ها یوسف را شانس کسب طلا می‌دانستند اما این رزمی‌کار میانه‌ای پس از باخت به حریف اسپانیایی و صعود این حریف به فینال، از شانس مجدد خود برای کسب مدال برنز هم استفاده نکرد تا یک مدال مسلم از چنگ کاروان ایران خارج شود.

دست آخر هم به کشتی می‌رسیم، فدراسیونی که با 3 طلای فرنگی‌کارانش سرآمد دیگر رشته‌های المپیکی ما بود اما اگر بدشانس نبودیم به جای 6 مدال حداقل می‌توانستیم با 10 مدال از لندن 2012 برگردیم. اول مدال را زمانی از دست دادیم که داوران با ناداوری حق کشتی‌گیر شایسته‌مان سعید عبدولی را ضایع کردند.

عبدولی با توجه به آمادگی بالایش حتی می‌توانست چهارمین طلای کشتی فرنگی را به نام خود به ثبت رساند. در جمع شاگردان محمد بنا، بشیر باباجان‌زاده هم دیگر مرد شایسته کسب مدال بود و اگر مقابل حریف سوئدی‌اش تنها با اختلاف یک امتیاز مغلوب نمی‌شد، می‌توانست حداقل یک مدال برنز یا حتی نقره از آوردگاه المپیک به ارمغان بیاورد.

در کشتی آزاد هم رضا یزدانی در حالی که همگان مدال طلا را برازنده کشتی‌های خوب این دلاورمرد جویباری می‌دانستند، در عین بدشانسی در مبارزه ماقبل فینال از ناحیه رباط پا دچار پارگی شد تا نه تنها طلا که مدال برنز را هم از دست بدهد.

یزدانی پس از این بدبیاری بزرگ و در بازگشت به کشور عنوان کرد: هنوز هم باور ندارم که بدون مدال از المپیک بازگشته‌ام!

دیگر شاگرد شایسته رسول خادم برای کسب مدال المپیک مسعود اسماعیل‌پور بود که در وزن 60 کیلوگرم کشتی نزدیک و خوبی با کودوخوف روس، قهرمان سه دوره جهان گرفت و تنها در ثانیه‌های پایانی بود که در یک کش و قوس مغلوب حریف شد.

البته مهدی تقوی هم با توجه به داشتن دو عنوان قهرمانی جهان، توانایی کسب مدال المپیک را داشت اما در همان مبارزه اول و در کلینچ بدشانسی آورد تا هر دو بار گوی به ضرر او از کیسه خارج شود. گوی کلا در این المپیک با ما سر سازگاری نداشت؛ چراکه کمیل قاسمی هم با همین بدشانسی مغلوب آرتور تایمازوف ازبکستانی شد و مدال طلا را با برنز عوض کرد.

هرچند عرصه رقابت در ورزش همیشه با مجموعه‌ای از همین بدشانسی‌ها، خوش‌شانسی‌ها و ناداوری‌ها توام بوده است اما باید قبول کنیم اگر کمی خوش شانس بودیم می‌توانستیم به جای 12 مدال با کسب 20 مدال، المپیک رویایی‌تری را رقم بزنیم؛ المپیکی با 7 طلا، 7 نقره و 6 برنز.

با این عملکرد در جدول توزیع مدال‌ها هم تا رده دوازدهم صعود می‌کردیم و این همان رتبه‌ای است که ورزش ایرانی شایستگی آن را دارد.

با این حال همین عملکرد هم خیره‌کننده بود. کاروان ورزش ایران که پیش از این 15 دوره حضور در ادوار مختلف بازی‌های المپیک را تجربه کرده اما این برای نخستین باری است که موفق می‌شود تعداد مدال‎های خود را دو رقمی کند و به 4 مدال طلا در یک دوره برسد.

ورزش ایران که از سال 1900 حضور در بازی‌های المپیک را آغاز کرد، طی سال‌های گذشته 48 مدال کسب کرده بود اما با 12 مدال به دست آمده در این دوره از بازی‌های المپیک، مجموع مدال‌های المپیکی ایران به 60 مدال رسید.

این تعداد مدال توسط 50 ورزشکار به دست آمده و جالب آن‌که در هر سه رنگ طلا، نقره و برنز هم به اعداد رندی رسیده است؛ 15 طلا، 20 نقره و 25 برنز.

 

 

 

 

 

 

 

رضا پورعالی / گروه ورزش

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها