در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
نام حضرت زینب(س) با قیام عاشورا و حوادث کربلا گره خورده است و گفته میشود اگر زینب(س) نبود، خون حسین(ع) و یارانش هم پایمال میشد و واقعه عاشورا نیز تحریف.
اگر زینب(س) تا قبل از واقعه عاشورا به مفسر آگاه قرآن و عقیله بنیهاشم شهرت داشت، پس از این واقعه در سال 61 هجری، به الگوی صبر و شکیبایی نیز تبدیل شد.
آنچه باعث شد تا او به این ویژگیها مزین شود، رشادتی بود که در میدان جنگ میان اسلام حقیقی و اسلام دروغینی که حکام آن زمان به دنبال آن بودند از خود به نمایش گذاشت.
خطبه مشهور دختر علیبن ابیطالب(ع) در شام و در مقابل یزید یکی از گواهان این امر است. گواه دیگر خطبهای بود که در کوفه و هنگام بازگشت به مدینه ایراد کرد و هردوی این خطبهها اهمیت بسزایی داشتند.
سخنوری، بلاغت، رسایی، قدرت بیان و استدلال این بانوی داغدیده که شاهد کشتهشدن جمع زیادی از اعضای خانوادهاش در صحرای کربلا بود، نهتنها در این خطبهها دچار تزلزل نشد، بلکه او قاطعتر از همیشه و همچون پدرش به سخنرانی پرداخت و در روایت ظلم یزید و بیان حقایق کربلا شجاعتی بینظیر از خود نشان داد که همین کار موجب تغییر افکار عمومی مدینه و آگاهی آنها نسبت به فاجعهای که در کربلا اتفاق افتاد، شد.
زینب(س) که در کنار پدر و برادرانش امام حسن و امام حسین علیهم السلام جوانمردی را آموخته بود، وارث پدر در بلاغت و شیوایی در سخن نیز بود و همه این ویژگیها در وجود او جمع شده بود تا هم مایه آرامش معدود افراد باقیمانده خانوادهاش شود و هم مردم را نسبت به فساد و تباهی خاندان اموی آگاه سازد.
گفته شده وقتی بانگ رحیل و کوچ از وادی کربلا سر داده شد و برای آزردن دل اسرا آنان را بر اجساد عزیزانشان گذر دادند، حضرت سجاد(ع) نگاهی حزین بر پیکر قطعهقطعه پدر بزرگوارشان انداختند.
این موضوع از نگاه نکتهبین حضرت زینب پنهان نماند و خطاب به امام زمان خود فرمود: «آنچه میبینی تو را غمگین نکند. در این بیابان پرچمی برای مزار پدرت (سرور شهیدان) نصب میکنند که هیچگاه نشان قبرش ناپدید نشده و در اثر گذشت زمان مَنِش او گم نشود. سران کفر و گمراهان بر نابودی مزار او بکوشند، اما هیچ اثر نکند جز اینکه اثر او ظاهرتر و کار او نمایانتر شود.»1
همچنین این شیرزن به هنگام هجرت از شام و ورود به مدینه با حالتی گریان در آستانه مسجد پیامبر ایستاد و گفت: «یا جداه! انی ناعیه الیک اخی حسین: ای رسولخدا خبر کشتهشدن برادرم حسین(ع) را آوردهام» و هنگامی که ایشان در مدینه مستقر شد مردم را در مناسبتهای مختلف مخاطب قرار میداد و ستم یزید و عبیدالله بن زیاد و همدستانش را در حق اهلبیت پیامبر ( س) فاش میساخت.
نحوه بیان او بر اعماق وجود مردم تاثیر گذاشت و قاطبه مردم را نسبت به تباهی و فساد خاندان اموی آگاه کرد. از هراس این ماجرا بود که عمربن سعد، والی مدینه به یزید نامه نوشت که زینب بر مردم اثر گذاشته و حماسه آنها ممکن است در مدینه احیا شود.
یزید دستور داد که زینب غیر از حرمین شریفین [مکه و مدینه] میتواند در هر جایی از زمین اقامت کند که به روایتی حضرت زینب (س) مصر را انتخاب کرد.
اما این تبعید هم مانع از روشنگریهای حضرت زینب(س) نشد و با سخنان این بانو همگان فهمیدند که یزید با اسلامی که به نام آن بر تخت حکومت تکیهزده، هیچ همگونی ندارد و همین امر باعث شد تا بیداری اسلامی در آن منطقه شکل بگیرد که در نهایت به قیامهایی ختم شد که به خونخواهی از شهدای کربلا خواب و آرامش را بر چشمان یزیدیان حرام کرد.
مریم جمشیدی - گروه سیاسی
پانوشت:
1ـ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 45.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
برای بررسی کتاب «خلبان صدیق» با محمد قبادی (نویسنده) و خلبان قادری (راوی) همکلام شدیم