وقتی ابرو‌ها کم پشت می‌شود

واقعیت آن است که افراد زیادی با ریزش موی ابرو روبه‌رو می‌شوند و جدای از بحث درمان ریزش ابرو به‌واسطه بیماری‌های پوستی و زمینه‌ای، برای رشد مجدد موی ابرو می‌شود از داروهای تقویت‌کننده بهره گرفت، اما احتمال رشد سریع ابرو، تقریبا محال است.

دکتر مسعود داوودی، متخصص پوست و مو در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: اصلی‌ترین عامل ریزش ابرو به التهابات پوستی بازمی‌گردد. گاهی نیز بیماری‌های مزمن داخلی یا عفونت‌های مزمن نیز می‌تواند به ریزش ابرو منتهی شود،‌ اما جدای از این بیماری‌ها، دستکاری‌های مکرر از طریق برداشتن ابروها با موچین یا استفاده مکرر از مداد ابرو می‌تواند بتدریج به کم پشت‌شدن ابروها منجر شود.

علت ریزش ابرو در بسیاری افراد به دلیل یک بیماری به نام «آلوپشیا» یا طاسی منطقه‌ای رخ می‌دهد. عامل این بیماری می‌تواند روی ابرو، موی سر یا هر قسمت از بدن که مو دارد، تاثیر بگذارد.

به گفته دکتر داوودی، «آلوپشیا» یک بیمارى خودایمنى فراگیر است که باعث ریزش مو‌هاى سر و جاهاى دیگر بدن می‌شود. این بیمارى به طور معمول با یک یا چند لکه‌ طاسى کوچک و گرد روى سر خود را نشان می‌دهد و ممکن است تا از دست رفتن همه‌ موهاى سر یا موهاى سراسر بدن گسترش پیدا کند.

این متخصص پوست و مو با تاکید بر این‌که «آلوپشیا» در مواردی که بسیار شدید نباشد از طریق درمان دارویی قابل کنترل است، اضافه می‌کند: یکی دیگر از اصلی‌ترین عوامل ریزش ابرو، التهابات پوستی است که می‌تواند در قالب بیماری‌هایی چون پسوریازیس شدید (پسوریازیس یک اختلال پوستی همراه پوسته‌ریزی است که مشخصه آن دوره‌های مکرر فروکش و عود بیماری است)، خاراندن ابرو یا بیماری درماتیت سبوره (بیماری‌ای که با پوسته‌‌پوسته شدن پوست و خارش، بویژه در قسمت‌‌های مرکزی صورت همراه است) خود را نشان دهد.

خاراندن ابرو یکی از رفتارهایی است که باید از آن پرهیز کنید. متخصصان پوست گرچه معتقدند که خارش ابرو بیشتر ناشی از بیماری درماتیت سبوره است، اما تاکید می‌کنند که برخی افراد نیز به دلیل اگزما، آلرژی و حساسیت به مواد آرایشی دچار خارش ابرو می‌شوند.

دکتر داوودی اضافه می‌کند: ریشه‌های خارش ابرو هرچه که باشد، از التهابات پوستی گرفته تا انواع آلرژی باید درمان شود، چراکه چنین رفتاری به مرور موجب سست‌شدن ریشه موهای ابرو و ریزش آن می‌شود. همچنین اگر چنین رفتاری جنبه عصبی نیز داشته باشد باید هر چه سریع‌تر کنترل شود.

گرچه در برخی افراد کم‌پشتی ابرو و مژه ممکن است جنبه مادرزادی داشته باشد، اما این اتفاق در مواردی می‌تواند نشانه‌ای از برخی بیماری‌ها یا عفونت‌های زمینه‌ای باشد.

دکتر داوودی در این ارتباط می‌گوید: بیماری‌های غدد درون‌ریز مانند کم‌کاری یا پرکاری یا بیماری‌های ایمنی غده تیروئید، کم‌کاری غده هیپوفیز و پاراتیروئید غده فوق‌کلیوی نیز می‌تواند با نشانه‌هایی از جمله کم‌پشت‌شدن ابروها همراه باشد. همچنین عفونت‌های موضعی مژه و ابرو مانند زخم‌های شدید که می‌تواند طی بیماری‌هایی چون سرخک، آبله، آبله‌مرغان و زونا ایجاد شود نیز در کم‌پشتی ابروها موثر است.

فراموش نکنید که حتی اگر زمینه هیچ بیماری ای که به ریزش ابروها منجر شود، در شما وجود نداشته باشد، دستکاری‌های خودتان نیز می‌تواند به مرور ابروهایتان را تنک و کم‌پشت کند.

متخصصان پوست تاکید می‌کنند که برداشتن مکرر و طولانی ابرو با موچین یا بند، از علل مهم ریزش موی ابروست. مداد ابرو نیز که رنگ را با فشار وارد مو می‌کند می‌تواند باعث ریزش و کم شدن ابروها شود.

براین اساس، دکتر داوودی به خانم‌ها توصیه می‌کند: بهتر است که خانم‌ها بیشتر سعی کنند از تیغ برای فرم دادن ابروها توسط اشخاصی که مهارت دارند، بهره بگیرند. همچنین می‌توان از داروهای تقویت‌کننده موی سر مانند ماینوکسیدیل یا داروهای گیاهی چون عصاره رزماری برای درمان ریزش ابرو استفاده کرد، اما نباید فراموش کرد که ترمیم موی ابروها بسیار کند صورت می‌گیرد و به زمانی حدود شش تا هشت ماه نیاز دارد. بسیاری از انواع ریزش ابرو و مژه پس از مراجعه به متخصص پوست و تشخیص علت آن قابل درمان است، اما اگر درمان دارویی موثر واقع نشود و پیاز مو از بین رفته باشد، می‌توان از روش پیوند مو نیز برای ترمیم ابروهای از دست رفته بهره گرفت.

پونه شیرازی‌ -‌ گروه سلامت