بادکنک‌هایی برای نترکیدن

در ابتدا یکی از بادکنک‌ها را باد کنید و انتهای آن را گره بزنید. در بادکنک دیگر یک‌چهارم فنجان (حدود 60 میلی‌لیتر)‌ آب بریزید. سپس آن را باد کنید و انتهای آن را محکم ببندید. یکی از چوب‌کبریت‌ها را روشن کنید و آن را زیر بادکنک نگه دارید. چه اتفاقی می‌افتد؟ به محض برخورد شعله ناشی از سوختن چوب با سطح بادکنک حتی پیش از آن که شعله آتش به سطح آن برخورد کند، این بادکنک می‌ترکد. یک چوب‌کبریت دیگر را نیز روشن کنید و آن را درست زیر محل تجمع آب در بادکنک دوم نگه دارید. شاید متعجب شوید، اما این بادکنک نمی‌ترکد. حتی می‌توانید دوده‌ای را که بر سطح بادکنک ایجاد می‌شود نیز روی آن ببینید. در حقیقت شعله آتش، دمای هر آنچه را که در هر دو بادکنک است، افزایش می‌دهد. در بادکنکی که تنها محتوی هواست، سطح بادکنک داغ شده و به قدری ضعیف و شکننده می‌شود که نمی‌تواند در برابر فشار هوای درون بادکنک مقاومت کند. اما در بادکنکی که محتوی مقداری آب است آب، گرمای ناشی از از شعله آتش را جذب می‌کند و به همین علت سطح بادکنک خیلی داغ نمی‌شود.

در نتیجه استحکام بادکنک در اثر گرما و حرارت کاهش پیدا می‌کند و بادکنک نمی‌ترکد. به طور کلی آب جاذب خوبی برای گرماست. برای تغییر دمای آب،‌گرمای زیادی لازم است. برای این که دمای یک گرم آب را یک درجه سانتی‌گراد افزایش دهید به 10 برابر انرژی گرمایی لازم برای یک درجه افزایش دمای یک گرم آهن نیاز دارید. به همین علت به جوش آمدن آب درون یک کتری زمان نسبتا زیادی به طول خواهد انجامید. از سوی دیگر، با کاهش دمای آب، حجم زیادی گرما در محیط آزاد می‌شود. از این رو در فصول سرد سال، کاهش دما در نواحی جغرافیایی که در مجاورت دریاها و اقیانوس‌ها قرار دارند در مقایسه با نواحی‌ای که در نزدیکی مناطق خشک و بیابانی هستند،‌ چندان محسوس نیست.

جذب گرمای شعله آتش،از طریق آب موجود در داخل بادکنک ،مانع از نازک شدن بادکنک و کاهش مقاومت آن در برابر گرما می شود و در نتیجه این بادکنک از مقاومت خوبی در برابر گرما برخوردار بوده و بر خلاف آنچه انتظار می‌رود نمی‌ترکد.به عبارت دیگر در این آزمایش، آب همچون مانعی از تغییراتی که باید در ساختار بادکنک ایجاد شود جلوگیری می کند.