روز جهانی کودک (16 مهر) در کشور ما چندان رونقی ندارد، البته رونق داشتن نه به این معنا که برای کودکانمان جشن بگیریم، هدیه بخریم و بخواهیم روز متفاوتی را تجربه کنند.
کد خبر: ۴۳۳۲۷۰

کارهایی از این دست شاید حاشیه‌‌ای‌ترین برنامه‌ریزی‌هایی باشد که می‌تواند جزو وظایف والدین تعریف شود.

روز کودک از این جهت بی‌رونق است که متاسفانه در گذار از زندگی سنتی به شهری که امروزه به غلط زندگی مدرن نام گرفته،والدین در تربیت، ارتباط و رفتار با کودکانشان هنوز مسیر پرتناقضی را در پیش دارند.

رفتار والدین با کودکانشان اغلب به دو شکل تعریف می‌شود، رفتار اول معتقد است کودک حساس است و برعکس رابطه سنتی گذشته باید رابطه با کودک به سطحی برسد که هیچ خواسته‌ای از او با پاسخ منفی رو‌به‌رو نشود.

در این مدل از رفتار، کودک نه تنها خود تصمیم‌گیرنده است بلکه در اغلب موارد به شکل نادرستی همه برنامه‌ریزی‌های خانواده براساس سلیقه او تعریف می‌شود. در واقع فرزندسالاری حرف اول را می‌زند و والدین به‌رغم آنچه نشان می‌دهند، خودشان انتخاب کرده‌اند که فرزندشان تصمیم‌گیرنده اول باشد.

رفتار دوم متعلق به والدینی است که به شکل نادرستی، شیوه سنتی تربیت فرزندان را در پیش گرفته‌اند. در نگاه آنها کودکشان موجودی است که صاحب احساس و فکر نیست و باید مورد امر و نهی قرار گیرد. برخوردها اغلب خشونت کلامی و حتی فیزیکی دارد. کودک اغلب سرزنش می‌شود و احترام گذاردن به والدین باید با چاشنی ترس همراه باشد. والدین این کودکان همه آنچه را که به عنوان تربیت در نظر گرفته‌اند با پرخاشگری به کودکشان منتقل می‌کنند.

اگر همه والدین اطرافمان را در همین دو دسته بگنجانیم مسلما بیراه گفته‌ایم، اما معمولا این دو مدل از رفتار با شدت کمتر و بیشتر در خانواده‌ها دیده می‌شود، غافل از این‌که کودکان متاثر از رفتار والدین رشد نخواهند کرد.

اگر به احترام و درست‌کاری معتقدیم و رفتار می‌کنیم، کودکانمان نیز محترم و درستکار بزرگ می‌شوند.اگر آموخته‌ایم که به درستی مهر بورزیم، عصبانی شویم و مخالفت کنیم، کودکانمان نیز به درستی این گونه رفتار خواهند کرد. روز کودک همان روز والدین است.

مستوره برادران‌نصیری 
گروه جامعه

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها