بافت تاریخی کرمانشاه همچنان در معرض تخریب‌

 به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، شهریور سال 1386 ماه تلخی برای کرمانشاه بود. بافت تاریخی این شهر که از عبور خیابان مدرس دوپاره شده بود، این‌بار پی‌کنی شد. در اوایل این ماه ساخت چهار مجمتع بزرگ تجاری ـ‌ اداری گل، برلیان، عقیق و پیروزه غرب توسط شهرداری کرمانشاه در بافت تاریخی این شهر آغاز شد.

 به گفته یکی از کارشناسان میراث فرهنگی تخریب‌های در این شهر گسترده بود. هفت منطقه دستخوش این تخریب‌ها شدند و بولدوزرها و لودرها به جان بافت تاریخی افتادند. این در حالی است که به دلیل بخش‌های رها شده امکان دوباره این تخریب‌ها وجود دارد.

 پیگیری‌ها آغاز شد اما نتیجه بخش نبود و ساخت مجتمع‌های تجاری ادامه پیدا کرد. در این میان تعریض خیابان مدرس که یک‌بار از شریان‌های بافت تاریخی کرمانشاه عبور کرده بود، زخم دیگری بر بدنه این بافت وارد آورد.

 تخریب بافت تاریخی کرمانشاه در حالی آغاز شده بود که معاون میراث فرهنگی استان کرمانشاه اعلام کرده بود قرار است در سال 1386 سه میلیارد ریال اعتبار به‌منظور مستندسازی و ساماندهی بافت‌ها و بناهای تاریخی استان کرمانشاه اختصاص داده شود.

 تخریب بافت تاریخی کرمانشاه در حالی رخ می‌دهد که معاون میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان کرمانشاه چندی پیش اعلام کرده بود امسال سه میلیارد ریال اعتبار به‌منظور مستندسازی و ساماندهی بافت‌ها و بناهای تاریخی استان کرمانشاه اختصاص داده شده است.

 ساخت و سازهای شهرداری که از سال 78 در بافت تاریخی شهر و در خیابان مدرس حدفاصل میدان آزادی و چهارراه مدرس (اجاق) آغاز شده بود به تخریب بخش مهمی از بافت این شهر و ساخت و سازهای ناهمگون با بافت تاریخی آن منجر شد. این ساخت و سازها تخریب کامل خانه‌های تاریخی چون علیمی و میرعبدالباقی را به دنبال داشت.

 به گفته کارشناس میراث فرهنگی 20 درصد از بافت 350 هکتاری کرمانشاه طی سال 1386 تخریب و بخشی از مناطق تخریب شده به حال خود رها شد.

 این کارشناس میراث فرهنگی تاکید می‌کند که هنوز بخشی از این قسمت‌های تخریب‌ شده به جای خود باقی‌مانده‌اند و شاید در آینده مورد ساخت و ساز و یا طرح‌های عمرانی جدید قرار گیرند.

 بافت تاریخی کرمانشاه بیشتر به دوره پهلوی اول تعلق دارد و البته بخش‌هایی از آن نیز متعلق به دوره قاجاریه است. این شهر امکان و بازارچه‌های تاریخی هم دارد.

 کرمانشاه از شهرهای تاریخی و فرهنگی ایران به شمار می‌رود و پیدایش آن به قرن چهارم میلادی باز می‌گردد. این شهر از آن دوران تا حمله اعراب به ایران به عنوان دومین پایتخت ساسانیان مورد توجه حکومت بود.

 اوج شکوفایی کرمانشاه بعد از اسلام، در قرن یازدهم میلادی یعنی دوران سلجوقیان بود؛ زمانی که این شهر به عنوان مرکز فرمانداری ایالت کردستان در غرب خاورمیانه برگزیده شد.

 با گذشت یازده قرن از حمله اعراب به ایران، این شهر در دوران قاجار مجددا شکل شهرنشینی خود را باز یافت و به‌دلیل قرارگرفتن در تقاطع دو محور شمال به جنوب و شرق به غرب و نیز همجواری با کشور عراق و واقع‌شدن بر سر راه شهرهای زیارتی کربلا و بغداد از اهمیت بسیاری برخوردار است.

 این شهر در جنبش مشروطه سهمی به سزا داشت و در جنگ جهانی اول و دوم به تصرف قوای بیگانه در آمد و پس از پایان جنگ تخلیه شد. همچنین این شهر در جنگ ایران و عراق، خسارات زیادی دید.