این صدا شنیدنی است

اما او، دوباره فریاد می‌زند: «من یک یهودی هستم؛ می‌خواهید من را دستگیر کنید؟»

و در همین حال ادامه می‌دهد: آزادی بیان،‌ آزادی بیان. به این مرد (احمدی‌نژاد) خوش آمد بگویید. من متاسفم برای بی‌فکری و نادانی شما.

وی رو به دوربین فیلمبرداری حاضر در صحنه می‌کند و آنها را خطاب قرار می‌دهد: «به تابلوهای احمقانه‌ای که در دستانشان است، نگاه کنید. آنها اوباما را به هیتلر بودن متهم نمی‌کنند. آنها بوش را به هیتلر بودن متهم نمی‌کنند، اما احمدی‌نژاد را به هیتلر بودن متهم می‌کنند.»

این «مرد آمریکایی» در حالی که توسط پلیس از صحنه دور می‌شود، دوباره بازگشته و می‌افزاید: «آنها نادان و بی‌تحمل هستند؛ چرا این حرف‌ها را تحمل نمی‌کنند؟ روزی که کشتار مردم در جهان متوقف شود، شاهد صلح روی کره زمین خواهیم بود. من در آمریکا، استرالیا و انگلیس زندگی کرده‌ام و اهل همه جا هستم.»

این آخرین پلان از یک تصویر واقعی و هزاران بار قوی‌تر از یک مستند سیاسی است. پایان‌بندی این تصویر زنده، سراسر پیام است، بی‌آن‌که بازیگران شهره و حرفه‌ای و کارگردانی صاحب‌نام داشته باشد: پیامی ساده، روشن و به غایت تکان‌دهنده.