دیسپتیکان‌ها باز هم حمله کرده‌اند

جنگی برای سایبرترون

بازی بعدی ترانسفورمرز هم آمد. در همین ابتدا بگوییم که انگار قرار نیست تولید کننده این بازی‌های سریالی فکری به حال بهتر کردن گیم‌پلی بکند. پشت آن همه زرق و برق و تبدیل ساختارها و هجوم روبات‌ها به ‌یکدیگر، یافتن ماموریت و سلاح‌ها دشوار است و امکان ندارد کسی این سیستم را دلپذیر بداند. اما از طرف دیگر داستان این بازی درگیرکننده است و «جنگی برای سایبرترون» به‌حدی خوب نوشته شده که نمی‌توان بسادگی خوب را از بد سوا کرد. داستان این بازی به دو بخش تقسیم می‌شود، در یک بخش شما دیسپتیکان‌ها را کنترل می‌کنید و در بخش دوم، کنترل آتوبات‌ها به دست شما است. از لذت‌های این بازی این است که می‌توانید بخوبی شیوه رفتار کاراکترهای هر جبهه را با یکدیگر مشاهده کنید.
کد خبر: ۳۳۸۵۲۵

مثلا مگاترون رهبری مزدور است که از هر کسی حرف‌شنوی ندارد و فکر می‌کند از همه زرنگ‌تر است، اما همواره استاراسکریم او را خوار می‌کند و او از این‌که به مافوق خود طعنه و کنایه بزند باکی ندارد. در سمت خوب بازی، آپتیموس پرایم به‌طور مداوم از عبارات لطفا یا متاسفم استفاده می‌کند، انگارنه‌انگار که قدرتمندترین آتوبات زنده است. بودن در سمت بدها جذاب‌تر است و اتفاقات بیشتری برایتان جذابیت خواهد داشت.

کمپین این بازی در 10مرحله خلاصه می‌شود و بازی کردن آن حدود 15ساعت به‌ درازا می‌کشد، اما از آنجا که باید در راهروهای مشابه هم زیاد حرکت کنید، انگار 15سال طول می‌کشد. مکانیک بازی، خوب پیاده شده است و از جایی به جای دیگر پریدن کاملا تاثیرگذار است و متوجه می‌شوید که یک روبات 5تنی را جابه‌جا می‌کنید و می‌توان سریع روی دشمن تمرکز کرد. البته نمی‌شود پشت چیزی قایم شد و باید با دشمن‌ رودررو و شجاعانه جنگید. چه در حالت شبه‌انسانی و چه در حالت خودرویی (بجز جت‌ها) نیاز به مهمات دارید و مهمات بسرعت در حال تمام شدن هستند و باید برای یافتن گلوله اضافه، جای‌جای نقشه را بگردید. پروسه خشاب عوض کردن خیلی کند است و وقتی موج حملات شروع می‌شود، زیر لب آرزو می‌کنید که کاش تفنگتان سریع‌تر پر می‌شد.

این مشکلات کوچک را بزودی کنار می‌گذارید، چون کمپین بازی خوب می‌تواند این ضعف‌ها‌را بپوشاند. دشمنان شما از نظر نوع محدود هستند و بجز روبات‌های سپردار که باید به پشتشان تیر بزنید، باقی‌شان برای نابودی به تاکتیک و تکنیک خاصی نیاز ندارند.

البته هوش مصنوعی آنها نسبتا خوب است و هر دفعه روبات‌ها از یک جا سر در می‌آورند و نمی‌شود چیزی را پیش‌بینی کرد. در یکی از مراحل بازی که از نوع اسکورت و دفاعی است باید از رچت در مقابل موج‌های حملات اسنایپرها، جت‌ها و دیگر روبات‌ها دفاع کنید، اما هوش مصنوعی دشمنان شما از یاران‌تان قویتر است و بهتر است خیلی به آنها متکی نباشید.

اگر در حالت شبه‌انسان باقی بمانید، بازی ترانسفورمرز برایتان جذابیت زیادی نخواهد داشت اما هر موقع خواستید می‌شود بسادگی به حالت خودرو در آیید. بخش کوچکی از هر مرحله نیز مخصوص این کار در آمده است تا به ‌فرم خودرویی در بیایید و کار خاصی را انجام دهید که در حالت شبه‌انسان انجام دادن آن غیرممکن است. این بخش‌ها بهترین بخش‌های بازی هستند و هیجان زیادی دارند.

کل کمپین بازی را می‌شود با دو دوست انجام داد که بهتر است این کار را انجام ندهید، چرا که هوش مصنوعی یارانتان آنقدر ضعیف است که ممکن است در نقشه گم شوند و حتی وقتی زیر فشار شدید حملات هستید، جای دوری از نقشه مشغول خوشگذرانی باشند. همچنین وقتی به ‌سراغ غولآخرهای بازی می‌روید، دیگر کاری از دستشان بر نمی‌آید و فقط جلوی دست و پا را می‌گیرند. از طرف دیگر وقتی غولآخر می‌بیند که شما یک یار اضافه دارید، قوی‌تر می‌شود و حملات مرگبارتری دارد در حالی که یار کامپیوتری شما بدون این‌که نگران جان خود باشد یا بخواهد نقطه خاصی را هدف بگیرد، به آسمان تیر شلیک می‌کند. نبرد با غولآخرها بسیار طولانی است و حدود نیم ساعت برای هر غولآخر باید کنار بگذارید و آخر کار به‌ ازای شلیک هر گلوله سه بار آرزو می‌کنید که ای کاش این گلوله کارش را تمام می‌کرد.

دنیای سایبرترون کاملا به‌ تصویر کشیده شده است و می‌توان سیاره‌شان را بخوبی سیاحت کرد. اتمسفر بنفش‌رنگ آن خبر از دنیایی بیگانه می‌دهد و ساختار مسیرها و ساختمان‌ها کاملا پیچیده است. وقتی بازی را شروع می‌کنید، جلوه‌های آن خیره کننده است، اما بعد از مدتی که در همان محیط بیش از یکی‌دوبار قرار می‌گیرید، همه چیز برایتان تکراری می‌شود. سایبرترون سرزمینی نیست که بشود برای پیک‌نیک به آنجا رفت و نمی‌توانید پس‌زمینه‌های زیبای یک آرمان‌شهر را در آن پیدا کنید. تا یکی‌دو مرحله آخر شما به منظره خیره‌کننده و یکتایی نخواهید رسید و در این مرحله است که بالاخره احساس می‌کنید بعد از یک کار طاقت‌فرسا در محیطی تکراری و روزمره به فضای باز پناه برده‌اید. دنیا آنقدر خوب و اعصاب خردکن ساخته شده است که کاملا می‌توان احساس کرد چرا مگاترون می‌خواست به زمین حمله کند و آن‌را غصب کند.

خوشبختانه فراتر از جنگی برای سایبرترون، حالت‌های دیگر بازی هم طراحی شده است. بازی چندنفره پیاده‌سازی شده و می‌توان در آن همانند حالت هورد معروف گیرز آو وار2 به سراغ دشمنان رفت. مهمترین تغییری که در این فرمول موفق انجام شده است، میزان ارزی است که بر اساس کشتن دشمنان دریافت خواهید کرد. موج‌های روبات‌های دشمن بی‌رحمانه شما و دوستانتان را شکار می‌کنند ولی می‌توانید بین هر دور به ارتقای خود بپردازید و مطمئن باشید که نجات پیدا خواهید کرد. چیزهای خریدنی مثل تفنگ‌های قدرتمند نیازی به توضیح ندارند، اما باید مطمئن شوید که پیش‌نیازها را دارید. همچنین باید سلامتی و مهمات بخرید و همین باعث می‌شود حالت چند نفره ترانسفورمرز ساختاری نیمه استراتژیک هم پیدا کند. یکی از کلیدی‌ترین استراتژی‌ها، یافتن راهی بهینه برای خرج کردن ارزی است که از کشتن دشمنان به‌دست می‌آورید. البته اگر دوستان‌تان به اندازه شما قوی نشده باشند، کمی بازی پیچیده می‌شود اما وقتی همه در یک سطح باشند، بازی بسیار جالب و هیجان انگیز خواهد شد.

حالت رقابتی این بازی به اندازه همکاری آن جذاب نیست، اما نمی‌شود بسادگی از آن گذشت. ساختاری که در4‌CoD پیاده‌سازی شد به این بازی نیز انتقال یافته است و همانقدر که از بین بردن روبات‌ها در دنیایی بیگانه لذت‌بخش است، حمله کردن به نیروهای انسانی و از بین بردن آنها در زمین نیز خوب انجام می‌شود. مراحل آنقدر بزرگ هستند که بتوانید بین هر نبرد نفسی تازه کنید و بهترین نقطه برای حمله مجدد را انتخاب کنید اما وقتی دست‌تان به ‌خارش می‌افتد، یک دشمن نزدیکی‌ها پیدا می‌شود و دمار از روزگارتان درمی‌آورد. همچنین می‌توان در این حالت خودخواهانه بازی کرد و به‌جای این‌که به فکر تیم باشید، تفنگتان را به ‌جهت بالا بردن امتیاز به‌کار بیندازید و برای خودتان شلیک کنید. پس حواستان به یاران از دشمن بدترتان باشد و نگذارید امتیاز شما را بگیرند.

بجز جایزه‌های این بازی، جوانب دیگری برای انتخاب این حالت وجود دارد. چهار کلاس مختلف برای انتخاب وجود دارد که در هر کدام راه نفوذ به جبهه دشمن به‌ شیوه خاصی تعریف شده است. دانشمندان ضعیف‌ترین کلاس کاراکترها هستند اما دو قابلیت مفید دارند، آنها تنها کسانی هستند که می‌توانند به جت تبدیل شوند و همچنین می‌توانند همگروهی‌های زخمی را خوب کنند. اگر کشتن بیشتر با طبع شما سازگار است، بهتر است سراغ سربازان بروید که با قویترین سلاح‌ها کار می‌کنند و از قابلیت‌هایشان، حمل مهمات بیشتر است. رهبران نیز باید حضور داشته باشند و با فریادهایی که می‌زنند، جنگ را به‌‌سود خود تبدیل می‌کنند. دست آخر هم اسکات‌ها هستند که مخفیانه حرکت می‌کنند و یافتن آنها دشوار است و با تبدیل شدن به جت می‌توانند دورتادور صحنه نبرد بچرخند.

ترانسفورمرز، طراحی ضعیفی در بخش کمپین دارد و شاید کار کردن روی حالت‌های دیگر، ذهن توسعه‌دهندگان این بازی را از اصل کار منحرف کرده است. تنها گزینه جالب، تغییر شکل در کسری از ثانیه است که به گیم‌پلی بازی کمک می‌کند. اما اگر خوب دقت کنید، این بازی می‌تواند حداقل برای یکی دو هفته وقت شما و دوستانتان را بخوبی پر کند. بالابردن سطح در بازی نیز تقریبا به یک عادت تبدیل می‌شود و نمی‌توانید اشتیاق خود را برای گرفتن سطح بیشتر کنترل کنید. اگر گیم‌پلی این بازی کمی بهتر از حالت فعلی بود، نبرد سایبرترون به یک بازی استثنایی تبدیل می‌شد، اما هنوز می‌تواند لحظات خوشی را ایجاد کند.

محمدرضا قربانی
منبع:
GameSpot

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها