خلقت مادر

بوسه مادر می‌تواند هر خراش و زخمی را از زانوی زخمی فرزند گرفته تا قلب شکسته شفا دهد.

در ضمن مادر 3 جفت چشم دارد. یک جفت چشم برای دیدن چیزهای ورای دید عادی است. او می‌تواند پشت درهای بسته را ببیند و به فرزندان کارهایی را که فکر می‌کنند او نمی‌بیند بگوید.

یک جفت چشم دیگر پشت سر دارد تا بتواند حتی وقتی که کسی فکرش را هم نمی‌کند مسائل و وقایع را ببیند و جفت آخر هم در جلوی سرش قرار دارد تا بتواند بدون این که حتی یک کلمه حرف بزند به فرزندانش بفهماند که چقدر آنها را دوست دارد و به آنها عشق می‌ورزد.

ویژگی دیگری که مادر دارد این است که قلبش به خداوند نزدیک‌تر است. او می‌تواند در هنگام بیماری خود را شفا دهد تا بتواند به فرزندانش برسد و به اندک پولی برکتی دهد که بتواند به تمام هزینه‌های خانواده برساند.

او در عین نرمی و لطافت بسیار محکم و استوار است و اراده‌ای آهنین برای حفاظت از فرزندان دارد.

در ضمن او می‌تواند برخلاف سایر مخلوقات در لحظه‌ای که فکر می‌کند دلیل بیاورد و گفتگو کند.

اما چطور است که چنین مخلوقی در زمان لازم به اندازه رودخانه‌ای اشک می‌ریزد؟

مادر به این ترتیب خوشحالی، ناراحتی، حتی ناامیدی، درد، دلشکستگی و در عین حال قدردانی و غرور خود را با اشک بیان می‌دارد.

در واقع پروردگار تمام ویژگی‌های مثبت مخلوقات خود را در این وجود پاکیزه جمع‌آوری کرده است و تازه مادر می‌تواند بسیاری خلاقیت‌های دیگر را که ما هنوز متوجه نشده‌ایم از خود بروز دهد.

تمامی این ویژگی‌ها از لحظه‌ای که مادر می‌شود به علاوه تحمل چندین برابر به وی داده می‌شود.

اما از نظر معنوی مادر چنان با خلوص با خدا راز و نیاز می‌کند و برای فرزندان دعا می‌کند که هیچ موجودی به این اندازه با خلوص و بدون چشمداشت دعا نمی‌کند.

بسیاری از افراد دعا می‌کنند، اما دعای مادر چنان قدرتی دارد که مانند ستاره‌ای از عالم پایین و زمین به سمت آسمان بالا می‌آید. در واقع وقتی ما به زمین نگاه می‌کنیم و ستاره‌هایی می‌بینیم دعاهای مادران را برای فرزندان می‌بینیم و این نشانگر عمق عشق خالص و بی‌ریای مادران برای فرزندانشان است.