عقب‌ماندگی ذهنی

میزان بهره هوشی

عقب‌ماندگی ذهنی براساس میزان بهره‌هوشی، از خفیف تا بسیار شدید دسته‌بندی می‌شود. به‌طور معمول فردی با بهره هوش در محدوده 90ــ110 طبیعی تلقی می‌شود، بهره هوش بین 71ــ84 هوش مرزی اطلاق می‌شود، این افراد عقب مانده ذهنی نیستند اما از نظر پیشرفت تحصیلی موفقیت چندانی ندارند.افراد با بهره هوش50 ــ70 عقب مانده ذهنی خفیف تلقی می‌شوند این گروه آموزش‌پذیر هستند.

افراد با بهره هوش 35ــ50 در نوع متوسط رده بندی می‌شوند این گروه تربیت‌پذیر بالا هستند. افراد با بهره هوش25ــ 25 عقب مانده ذهنی شدید هستند این گروه تربیت‌پذیر پایین محسوب می‌شوند و افرادی که بهره هوش آنها کمتر از 25 است نوع بسیار شدید هستند که نیازمند نگهداری در مؤسسه و مراقبت‌های بسیار دقیق هستند.

عوامل قبل از تولد مانند تأثیرات ژنتیک و تغییرات کروموزی بیشترین علل عقب‌ماندگی ذهنی به شمار می‌آیند. ضمن این که عفونت‌های رحمی و ابتلا به بیماری سرخچه و توکسوپلاسموز نیز در بروز عارضه نقش دارند. عوامل حین تولد مثل زایمان مشکل و خونریزی جمجمه و اشکالات تنفسی حین زایمان و..... نیز مؤثر هستند.

عوامل پس از تولد مثل ضربات شدید به جمجمه کودک، زردی نوزادی، ‌عفونتهای دوران نوزادی به همراه تب و تشنج، کم کاری تیروئید و.... است که با مواظبت از کودک بخصوص قبل از 4 سالگی می‌توان از بروز عقب‌ماندگی ذهنی تا حدی جلوگیری کرد.

عوامل محیطی اجتماعی تأثیرات محدودی در بروز عقب‌ماندگی ذهنی دارند که مهم‌ترین این عوامل شامل فقر، تغذیه، ناپایداری خانواده، وضعیت اقتصادی ــ اجتماعی بد و محرومیت‌های فرهنگی و استرس‌های مکرر و فوق تحمل در محیط زندگی کودک است.

عقب‌ماندگی ذهنی درمان ندارد و بهترین راه کنترل آن جلوگیری از بروز آن است. آنچه مسلم است بیشترین علل عقب‌ماندگی ذهنی عوامل قبل از تولد است که از نظر پیشگیری نیز اهمیت دارند.

آموزش خانواده، ممانعت از ازدواج‌های فامیلی، جلوگیری از حاملگی بعد از سنین 35 سالگی، رعایت بهداشت حاملگی (پرهیز از قرار گرفتن در معرض اشعه، عدم مصرف دارو بدون دستور پزشک، تغذیه مناسب مادر، پیشگیری و درمان عفونت‌های مادرزادی) در پیشگیری اولیه بسیار مؤثر هستند.

دکتر علی اخوان / جام جم