هدف ؛ ترساندن تماشاچی به معنای تمام کلمه

سوال جالبی است. من قبل از ورود به دنیای سینما تعدادی ویدئوکلیپ ساختم. این نوع کار سرعت و تحرک خاصی می‌طلبید. همیشه مجبور بودم کارم از خیلی سریع انجام دهم و این تنها تجربه‌ای است که همراه خودم به دنیای فیلمسازی آورده‌ام.

یک فیلم سالم که بتواند تماشاچی را تحت‌تاثیر خود قرار دهد. در ضمن در فیلم من هیچ خبری از شوخی و جوک نیست.

خیلی زیاد اهل خون و خونریزی نیستم. هدفم ترساندن تماشاچی به معنای دقیق کلمه است و برای این منظور، شما نیازی ندارید که حتما خون و خونریزی به راه بیندازید. برای مثال، شما وقتی فیلم‌های کلاسیکی مثل «جن‌گیر» و «بچه رزمری» را می‌بینید، ترس واقعی را تجربه و حس می‌کنید، همین حس و حال را هنگام دیدن «تلالو» استنلی کوبریک دارید. آیا در این فیلم‌ها استفاده زیادی از خونریزی شده است؟ من حقیقتا آدمی آرام هستم و اصلا چیزهای خشن و سرشار از خونریزی را دوست ندارم. باورم این است که روی پرده سینما بیشتر باید ترس را به صورت روانی و حسی تجربه کنید تا فیزیکی.

بله، نسخه‌ ما یک جورهایی احیای نسخه اصلی آن مجموعه فیلم است. در این رابطه می‌توانم «بتمن» را برایتان مثال بزنم. به اعتقاد من تیم برتون در دهه80کار فوق‌العاده‌‌ای با خلق مجدد کاراکتر بتمن انجام داد و کریستوفر نولان هم 4 سال قبل، با احیای مجدد آن کار بزرگی کرد. البته قصد مقایسه خودم را با این دو فیلمساز بزرگ ندارم، اما می‌خواهم بگویم ما هم در نسخه خود سعی کردیم همان راهی را برویم که آنها رفتند. شما در نسخه ما عناصری از نکات برجسته اثر اریژینال را خواهید دید، ولی در همان حال با خلق مجدد آن هم روبه‌رو خواهید بود.

ببینید، تماشاگران سینما به صورت دسته‌جمعی یک خاطره خاص از هر اثر قدیمی دارند. در عین حال، آنها دوست دارند چیزهایی از این اثر را عوض کنند. آنها می‌خواهند
این اثر را به آن شکلی درآورند که خودشان دوست دارند. برای همین، یک سری حشو و زائد آن را کم و زیاد می‌کنند. شما به برخی از بازی‌های نسخه سال 1984 نگاه کنید. شاید این بازی‌ها در آن دوران مورد توجه و پسند مردم بود، ولی تماشاچی امروزی این نوع بازی را نمی‌پسندد. در عین حال، فیلم‌های کم‌خرج، حال و هوای خاصی دارند که باید کلیت آنها را رعایت کرد. من می‌خواهم نسخه جدید، هم دوستداران قدیمی این مجموعه فیلم را راضی کند و هم برای تماشاگران جدید آن جذاب و تماشایی باشد.

سعی اصلی‌ام این بود که این سکانس‌ها به بهترین شکل ممکن کار شود و فکر می‌کنم در اجرای آن موفق بوده‌ام. سعی کردم تعادل بین اصالت نسخه اریژینال و احیای صحنه‌های نسخه جدید را حفظ کنم. با این حال، باید دید تماشاگران سینما چه قضاوتی درباره آنها خواهند داشت. احساسم این بود که می‌توانم در مقایسه با بیست و پنج سال قبل، یکسری چیزهای ترسناک‌تر را در معرض دید تماشاچی قرار دهم.

کارگردانی این فیلم برایم مثل یک ماراتن بود. روزهای اول فکر می‌کردم کوهی از مشکلات بر سرم ریخته است. اما از هفته سوم وضعیت به حالت عادی برگشت. هر کاری چالش‌های خاص خود را دارد و باید در هر حالتی با شرایط سخت کاری کنار آمد. می‌دانم چرا فیلم‌های بد ساخته می‌شود. دلیلش این است که سازندگان آنها نسبت به کاری که کرده‌اند هیپنوتیزم می‌شوند و فکر می‌کنند کار بزرگی انجام داده‌اند، ولی من سعی کردم چنین اتفاقی برای من نیفتد.