همراهی بخش خصوصی با برنامه‌های توسعه ورزش همگانی

 این آرامش و نشاط در حالی است که بتازگی معاونت ورزش همگانی سازمان، در معاونت قهرمانی ادغام شده است تا عملا همچون قبل فدراسیون ورزش‌های همگانی نقش اول و محوری را در توسعه و گسترش ورزش میان آحاد جامعه ایفا کند.

این ادغام در راستای رویکرد پرهیز سازمان تربیت بدنی از ورود به کارهای اجرایی فدراسیون‌ها و حرکت در مسیر نظارت، سیاستگذاری و جهت‌دهی تعریف می‌شود.

به هر حال در فضایی که به دلیل مکانیکی‌تر شدن هر چه بیشتر نحوه زندگی ، فقر حرکتی و عوارض منفی فراوان ناشی از آن نظیر افسردگی و بیماری‌های مختلف جسمانی، به معضلی مهم برای جامعه تبدیل شده و خواهد شد و از این حیث، انجام حرکات ورزشی برای عموم اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. گفتگو با رئیس 4 سال اخیر فدراسیون ورزش‌های همگانی خالی از لطف نخواهد بود.

ادغام معاونت ورزش همگانی در معاونت قهرمانی را چگونه ارزیابی می‌کنید و این کار چه نتایجی در برخواهد داشت؟

به هر حال ما به عنوان زیرمجموعه‌ای از سازمان تربیت بدنی تابع سیاست‌های آن هستیم. هر جایگاهی را که این سازمان برای ورزش‌های مختلف در نظر بگیرد خواهیم پذیرفت و از مصلحت‌های آن تبعیت می‌کنیم. فدراسیون ورزش‌های همگانی ماموریت برنامه‌ریزی و حمایت از ورزش‌هایی را به عهده داشت که جایگاه مناسبی نداشتند تا با ارتقا و توسعه آنها ارتباطی بین ورزش‌های مذکور با مردم ایجاد کند. البته ارتباط این‌گونه ورزش‌ها با فدراسیون‌های آسیایی و جهانی و شرکت در رقابت‌های قاره‌ای و جهانی نیز از دیگر وظایف ما بود که به همین دلیل ناگزیر به برگزاری مسابقه‌های داخلی آن رشته‌ها بودیم.

از جمله رشته‌هایی که در سال‌های اخیر زیر چتر پوششی ما قرار گرفت، سپک تاکرا و هوپ تاکرا بود که در این رشته‌ها موفقیت‌های خوبی به دست آوردیم.

در رشته هوپ تاکرا که به نوعی بسکتبال با پاست ما 2 سال پیش در رقابت‌های داخل سالن ماکائو پنجم شدیم، ولی امسال در ویتنام، در حضور کشورهای آسیای شرقی که صاحبان این رشته هستند مدال برنز به دست آوردیم. در سپک تاکراهم تیم منتخب کرمان به عنوان نماینده ایران و آسیا، صاحب عنوان قهرمانی رقابت‌های اروپایی در فرانسه شد یا در رقابت‌های طناب‌کشی قهرمانی جهان که در کشور ایتالیا برگزار شد تیم بانوان ایران مدال برنز به دست آورد. این موفقیت‌ها و همچنین رشد و ارتقای ورزش‌های دیگری چون دارت و بازی‌های رایانه‌ای (که قهرمان این رشته هم در آسیا هستیم) نشانگر موفقیت فدراسیون ورزش‌های همگانی در رسالت بال و پر دادن به رشته‌های زیرمجموعه خود است. علاوه برآن استعدادهای بالای جوانان ایرانی را به اثبات می‌رساند.

یعنی می‌خواهید به این جمع‌بندی برسید که آنقدر استعدادهای جوانان ما بالاست که با هر نوع تشکلی به موفقیت می‌رسند و اگر این رشته‌ها به فدراسیون‌های دیگر هم واگذار شوند باز هم موفق خواهند بود؟

خیر. نوع تشکل لازم برای ارتقای جایگاه رشته‌های مذکور باید در تعامل کارشناسان ورزش‌های همگانی و کارشناسان رشته‌های مربوطه مشخص شود. سازمان تربیت بدنی هم باید به فدراسیون‌های مربوطه ابلاغ کند که حمایتی جدی از ورزش‌های همگانی به عمل آورند. فدراسیون‌ها باید اردوهایی تشکیل دهند و به شناسایی نخبگان بپردازند، اصولا ورزش یعنی رقابت. در بستر رقابت، استعدادهای ورزشی پرورش پیدا می‌کنند.

فکر می‌کنم نتوانستیم بحث را در بستر اصلی آن پیش ببریم. سوال این است که شرایط ورزش همگانی را پس از ادغام با ورزش قهرمانی چطور می‌بینید و آیا طرح ادغام مزایایی هم دارد؟

همه چیز به نوع عملکردمان برمی‌گردد و اگر خوب عمل کنیم، نتایج خوبی هم خواهیم گرفت. ضمن آن که با این کار نقش فدراسیون در توسعه ورزش میان مردم برای دستیابی به جامعه‌ای سالم و پرنشاط، برجسته‌تر از پیش خواهد شد. یکی از مباحث اساسی در این عرصه، توسعه فرهنگ ورزش همگانی میان مردم بوده است که به نظر می‌رسد فدراسیون توانسته باشد در این راه قدم بردارد.

چه برنامه‌هایی را برای ادامه راه فدراسیون در نظر گرفته‌اید.

پرسش بسیار خوبی است، چون ما فعالیت‌های بسیار گسترده‌ای انجام می‌دهیم که کمتر به آن توجه شده است. حتی برای افرادی که فرصت حضور در اماکن ورزشی و پارک‌ها را هم ندارند پوستری تهیه کرده‌ایم که در آن 42 حرکت ورزشی آموزش داده شده است تا افراد بتوانند حتی در محل سکونت یا کار خود هم به ورزش بپردازند. به هر حال ماموریت فدراسیون ورزش‌های همگانی، دعوت همگان به ورزش‌هایی چون پیاده‌روی، کوهروی، دارت، دوچرخه‌سواری خانوادگی، فوتبال دستی، ورزش‌های بومی محلی و... است. ما درصددیم در همه استان‌ها و شهرستان‌ها، پرداختن به ورزش را به صورت فرهنگ درآوریم. حتی محل‌ها و وسایلی احداث شده که در آن افرادی که امکان دویدن هم ندارند بتوانند 20دقیقه‌ای به ورزش درجا بپردازند تا فقر حرکتی آنها از بین برود و مواد زائد بدنشان دفع شود. البته این‌گونه حرکات ورزشی باید در چارچوب قواعدی انجام گیرد از جمله این که شدت ورزش‌ها باید با سلامت، توانایی و سن افراد متناسب باشد، مربی یا فرد آگاهی حرکات ورزشی را جهت‌دهی کند، کفشی مناسب مورد استفاده قرار گیرد و...

باید انگیزه را در فضاهای ورزشی و پارک‌ها ساری کنیم تا با از بین بردن فقر حرکتی، سلامت، شادی و نشاط در جامعه منتشر شود. حتی انجمن‌هایی برای هدایت ورزش در مهدکودک‌ها، سالمندان، اداره‌ها و ارگان‌های مختلف ایجاد کرده‌ایم. ما از برگزاری مسابقه‌های ورزشی در زندان‌ها هم غافل نشده‌ایم چون می‌دانیم فردی که اکنون به دلایلی آنجاست، فردا به جامعه برمی‌‌گردد و باید سلامت خود را حفظ کند. حتی در موسسات ترک اعتیاد، امکاناتی مثل طناب‌کشی فراهم شده تا آنها بهتر به دامن اجتماع باز گردند.

با این همه فعالیت که البته جا دارد خیلی بیش از اینها هم شود، مثل دوره‌های گذشته با مشکل کمبود منابع مالی روبه‌رو نیستید؟

سیاست‌ ما بر این بوده که بخش خصوصی را با خود همراه کنیم که خوشبختانه در این زمینه احساس موفقیت می‌کنیم .