بنی آدم اعضای ...

یا این‌که «مشک آن است که خود ببوید» و «مشک آن است که ببوید» (احتمالا یعنی آن چیزی مشک است که توانایی بوییدن داشته باشد)! هر دو نزدیک به 600 لینک دارند.

حالا این بیت از حکیم عمر خیام «بهرام که گور میگرفتی همه عمر / دیدی که چگونه گور بهرام گرفت» را همراه با نام وبلاگ یا سایت دات‌کام نقل‌کننده‌اش ببینید:

بهرام که همه عمر می‌گرفتی گور/ دیدی که چگونه گور بهرام گرفت؟ (persiantool)

بهرام که همه عمر گور می‌گرفت/ دیدی که چگونه گور بهرام گرفت؟ (meykade)

بهرام که گور گرفتی همه عمر/ دیدی که چطور گور بهرام گرفت؟ (cloob)

دیدی بهرام که همه عمر گور می‌گرفت/ عاقبت گور بهرام گرفت؟ (blogspot)

بهرام که همه عمر گور می‌گرفتی/ دیدی که گور بهرام گرفت؟ (friendfeed)

یعنی حکیم نیشابور بیخود پایه وزن رباعیاتش را «مفعول مفاعل مفاعیلن فع» گذاشته است، هر کی هر جور خواست، بخواند!

حالا این مصرع از حکیم فردوسی را ببینید: در ازای حدود 3000 مرتبه‌ای که نوشته‌اند «گهی پشت به زین و گهی زین به پشت» 1400 بار هم نوشته‌اند «گهی زین به پشت و گهی پشت به زین»؛ انگارنه‌انگار که حکیم توس قافیه مصرع دیگر را «درشت» قرار داده است!

از آن جالب‌تر این‌که در کنار 5570 نفری که نوشته‌اند «هر کس به طریقی دل ما می‌شکند» 333 نفر هم نسبت به پاسداشت کامل دستورزبان فارسی و حذف «را»ی مفعولی احساس مسوولیت کرده‌اند و نوشته‌اند: «هر کس به طریقی دل ما را می‌شکند» و بدین ترتیب وزن رباعی مصرع خانم یوسفی را از «مستفعل مستفعل مستفعل فع» به « مستفعل مستفعل فع مستفعل فع» تغییر داده‌اند!

بدین وسیله، اینجانب از کلیه فضلا و حکما پوزش می‌خواهم.