حمله آمریکا به عراق،جنایتی بزرگ

به گزارش سایت اینترنتی دانشگاه مطالعات آفریقا و شرق شناسی در لندن، نوآم چامسکی اندیشمند و زبانشناس معروف آمریکایی در سخنانی در این دانشگاه گفت:" آمریکا در دوران جنگ ایران و عراق و حتی پس از جنگ از صدام حسین حمایت می کرد. ماجرای علاقه ریگان با صدام پس از جنگ ایران و عراق فروکش نکرد.

در سال 1989 مهندسان هسته ای عراق به آمریکا دعوت شدند تا دوره های آموزشهای پیشرفته ساخت سلاح را طی کنند و این زمانی بود که جرج بوش پدر، رئیس جمهور آمریکا بود.

این حمایتهای آمریکااز صدام زمانی که وی برضد مردم خودش جنایتهایی مرتکب می شد ادامه و این پشتیبانی ها ادامه داشت تا اینکه صدام در سال 1990 به کویت که در مقایسه با عراق متحد نزدیکتر واشنگتن بود حمله کرد. با این اقدام، صدام دیگر از چشم آمریکا افتاد."

نوآم چامسکی  افزود:" در سال 1990 ، صدام در مقابل آمریکا سرکشی کرد یا به احتمال قویتر در درک دستورات واشنگتن دچار کج فهمی شد و به همین خاطر به سرعت از یک دوست عزیز آمریکا به فردی تبدیل شد که گفته می شد روح آدولف هیتلر ، رهبر آلمان نازی در دوران جنگ جهانی دوم، در او تناسخ پیدا کرده است.

مردم عراق مشمول تحریمهای مورد حمایت آمریکا قرار گرفتند که برای نسل کشی آنها بود. با آنکه تهاجم به عراق به رهبری آمریکا در سال 2003 جنایتی بزرگ بود و براساس انبوهی از بهانه های غلط و دروغها صورت پذیرفت، بسیاری از منتقدان این جنگ ازجمله باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، این اقدام را صرفا یک اشتباه و یا اشتباه راهبردی تلقی می کردند.

شاید این سخنان همانند سخنانی باشد که ژنرالهای آلمانی پس از شکست استالینگراد به آدولف هیتلر می گفتند. حال آنکه این سخن درست نیست . "

چامسکی افزود:" حمله به عراق اشتباه راهبردی نبود بلکه جنایتی بزرگ بود. با آنکه آمریکا به خاطر فشارهای وارد بر واشنگتن اعلام کرده است می خواهد نیروهای نظامی خودش را از عراق خارج کند، کاخ سفید همچنان خواهان حضور طولانی مدت در عراق است.

قرار است در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما سفارت بسیار بزرگ آمریکا در بغداد گسترش بیشتری پیدا کند.

فشارهای افکار عمومی می تواند در غرب سبب بروز تغییرات مثبتی به نفع مردمی شود که از تجاوزات دولتهای غربی رنج می برند.

میان مخالفتهای افکار عمومی با جنگ عراق و مخالفتها با جنگ ویتنام وجوه شباهت بسیاری وجود دارد اما گویا مردم فراموش کرده اند که در ابتدای امر تقریبا هیچ گونه مخالفتی با جنگ ویتنام وجود نداشت حال آنکه درباره جنگ عراق وضع به گونه ای متفاوت بود."

وی گفت:" پیش از تهاجم به عراق، تظاهرات گسترده در کشورهای مختلف جهان در مخالفت با حمله به عراق برپا می شد و این تظاهرات تاثیر خودش را داشت. با این اوصاف،آمریکا دیگر نمی توانست از شیوه هایی استفاده کند که در جنگ ویتنام از آن بهره گرفته بود. دیگر آمریکانمی توانست در عراق نیز همانند ویتنام از بمب افکنهای سنگین ب-52 و یا سلاح های شیمیایی استفاده کند. جنگ عراق به اندازه کافی وحشتناک است اما اگر مخالفتهای افکار عمومی با این جنگ وجود نداشت ، می توانست بسیار بدتر از این هم باشد. این وضع سبب شد دولت جرج بوش پسر، رئیس جمهور سابق امریکا، به تدریج و گام به گام از اهداف جنگی اش در عراق عقب نشینی کند. واشنگتن مجبور شد اجازه بدهد در عراق انتخابات برگزار شود حال آنکه نمی خواست این کار را بکند. انتخابات در عراق اساسا پیروزی برای تظاهراتی بود که در سراسر جهان غیرعراقی ها در اعتراض به جنگ برپا کرده بودند."

نوآم چامسکی گفت:" محدودیتهای داخلی آمریکا بخاطر فشارهای افکار عمومی سبب شده بود دستان دولتمردان امریکایی در عراق بسته شود. کاخ سفید می توانست شبه نظامیان را در عراق بکشد اما نمی توانست با صدها هزار نفری که در خیابانهای آمریکا تظاهرات می کردند برخورد کند. این وضع در نهایت سبب شد آمریکا به اجبار از همه اهداف جنگی اش در عراق دست بکشد. آمریکا تا اواخر سال  2007 نیز تاکید داشت تا در قالب توافق نامه نظامی با عراق بتواند زمینه برای حضور نامحدود خودش را درعراق فراهم کند و وضعیتی را بوجود بیاورد که براساس آن ، سرمایه گذاران آمریکایی به صورت ویژه ای به منابع عراق دسترسی داشته باشند."

نوآم چامسکی گفت:" البته واشنگتن نتوانست دست کم روی کاغذ به این اهدافش نائل شود و در نتیجه باید عقب نشینی می کرد. درمجموع باید گفت با آنکه وضعیت عراق وحشتناک است اما اگر واکنشهای افکار عمومی آمریکا و جهان نبود می توانست وضع این کشور بسیار بدتر شود.با این حال، می بینیم که تظاهرات می تواند نتیجه بخش باشد.وقتی هیچ گونه اعتراض و توجهی وجود نداشته باشد، قدرت می تواند عنان گسیخته شود یعنی درست همان وضعیتی که در کامبوج و شمال لائوس پیش آمد."

واحد مرکزی خبر