مهر: با توجه به تلاش‌های بی‌شماری که به منظور برقراری ارتباط میان مغز جانداران و عمق هوشمندی آنها انجام گرفته است، دانشمندان حالا معتقدند پیچیدگی موجود در میان اتصالات مغزی عامل عملکرد پیچیده مغز در موجودات است. مطالعه بر روی این اتصالات که در مغزهای کوچک عملی‌تر از مغزهای بزرگ است می‌تواند امکان درک دقیق‌تری از عملکرد مغزهای بزرگ تر از قبیل مغز انسان را بدهد.
سوال در اینجا است زمانی که یک حشره با مغزی به اندازه سر سوزن قادر به انجام فعالیت‌های ذهنی از قبیل شمارش، انتخاب، تشخیص چهره و طبقه‌بندی اشکال است، مغزی به بزرگی مغز انسان از چه توانایی‌هایی برخوردار است. در واقع دانشمندان معتقدند مغز بزرگ‌تر همیشه نشانه‌ای از هوش بیشتر نیست. مطالعات جدید توانسته است شواهدی را مبنی بر نامرتبط بودن ابعاد مغز و میزان هوشمندی موجود ارائه کند. برای مثال در میان انسان‌ها، افرادی که از سر یا جمجمه بزرگ‌تری برخوردارند لزوما سطح هوشی بالایی ندارند. وال‌ها با مغزی 9 کیلوگرمی که از بیش از 200 میلیارد نرون ساخته شده است نیز نسبت به انسان‌ها که مغزی یک کیلویی متشکل از 85 میلیارد نرون دارند بسیار کم‌هوش‌تر هستند. در حقیقت مغزهای بزرگ‌تر به جای این‌که در بالا بردن هوش سهیم باشند می‌توانند از بدن‌های بزرگ‌تر که از ماهیچه‌های بیشتری برای کنترل شدن برخوردارند محافظت کنند؛ مانند رایانه‌ها که ابعاد بزرگ‌تر تنها گنجایش آنها را افزایش می‌دهند و نه لزوما سرعت و کاربردشان را.
