رویکرد تازه آمریکا در عراق

نیروهای تیپ تازه تاسیس مشاوره و پشتیبانی ارتش آمریکا در عراق (AAB) با مراجعه به تک تک شهرها و قصبات در سه استان شرقی عراق در مجاورت مرزهای ایران سعی دارند با ارائه برنامه‌های آموزشی علاوه بر تغییر دیدگاه عراقی‌‌ها نسبت به آمریکایی‌ها، امور را به سمت و سویی که می‌خواهند هدایت کنند.

سرگرد پیت نول، فرمانده تیپ چهارم از سپاه اول زرهی ارتش آمریکا که جایگاه اصلی‌اش در شهر فورت‌گراناندای ایالات‌متحده قرار دارد، می‌گوید: ما در اینجا در واقع آزمایشگاهی بزرگ ایجاد کرده‌ایم. او با اشاره به تلاش‌های صورت گرفته در قالب برنامه‌های آموزشی می‌افزاید: به نظر من این سه استان الگوهایی از آنچه سایر استان‌های طی 10 تا 11 ماه آینده خواهند بود، هستند.

تیپ تحت فرماندهی نول که اوایل تابستان جاری برای اولین بار به عراق اعزام شد، در واقع اولین یگان رزمی است که مسوولیت اجرای برنامه‌های آموزش اجتماعی را بر عهده گرفته و برای تامین امنیت‌اش تا حدود زیادی به نیروهای عراقی اتکا دارد.

ماموریت اصلی این تیپ‌های عراقی که دیگر مسوولیت تامین امنیت‌شان بر عهده آمریکایی‌ها نیست تغییر دیدگاه عراقی‌ها نسبت آمریکایی‌هاست. آمریکایی‌ها با تجربیاتی که طی 6 سال اشغال عراق به دست آورده‌اند اکنون به جای آن که به عراقی‌ها بگویند چه بکنند و چه نکنند به دنبال برقراری رابطه با آنان است.

نول فرماندهی تیپی را بر عهده دارد که اعضایش در زمره باتجربه‌ترین نیروهای ارتش آمریکا هستند. اگرچه تیپ او برای اولین بار به عراق اعزام شده اما تعداد قابل توجهی از نیروهایش را کسانی تشکیل می‌دهدکه پیش از این یک یا دو بار در خطرناک‌ترین استان‌های عراق یعنی دیاله و موصل که در آنها هر شهروند عراقی خطری بالقوه تلقی می‌شد، خدمت کرده‌اند.

فرماندهان ارتش آمریکا در عراق از اعضای این تیپ خواسته‌اند روابط دوستانه با عراقی‌ها برقرار کنند. تغییر این تیپ از یگان رزمی به نیرویی که قرار است در عراقی مستقل و برخوردار از حق حاکمیت به عراقی‌ها کمک کند نیازمند تغییری فراتر از دستورات سازمانی بود.

سرگرد فیلیپ پنوی، مسوول دایره پرسنلی تیپ پنجم سپاه اول زرهی که رتق و فتق امور 4 هزار نیروی کادر و داوطلب این تیپ را به عهده دارد، می‌گوید: پس از 30 ژوئن و با خروج نیروهای آمریکایی از شهرها همه چیز تغییر کرده است. او با یادآوری این که در زمان جنگ باید تفکر جنگی داشت، می‌افزاید: تغییر نگاه نیروها در برخورد با مسائل جدی‌ترین چالش کنونی ما است.

خودروهای زرهی و تانک‌های آمریکایی در راستای اجرای توافقنامه خروج نیروها که آمریکایی‌ها را ملزم کرده تعداد نیروهایشان در عراق- که در حال حاضر130 هزار نفر است- طی یک سال به 35 هزار تن کاهش دهند در مسیر عزیمت به کویت به عدر می‌آیند. این روند موجب شده عدر به محل اسکان 8 هزار پرسنل نظامی و نزدیک به 2 هزار مقاطعه‌کار طرف قرارداد پنتاگون تبدیل شود.

ستوان لنی وارنی، مسوول عملیات تیپ، تفاوت اقدامات روزانه کنونی و عملکرد پیشین یگان را این‌گونه توصیف می‌کند «در گذشته 60 درصد زمان استقرار نیروها در عراق در عملیات نظامی و سایر اقدامات مخاطره‌آمیز صرف می‌شد. نیروها درگیر عملیات جستجوی خانه به خانه و تعقیب شورشی‌ها بودند. حتی وقتی نیروها به پادگان باز می‌گشتند توان خود را بر آموزش و سازماندهی نیروهای عراقی متمرکز می‌کردند تا امکان اجرای عملیات شرکت با آنها فراهم آید، این درحالی است که امروز شرایط برعکس شده است.»

در حال حاضر 80 درصد وقت نیروهای حاضر در منطقه صرف امور سازندگی، ایجاد ظرفیت مدنی و آموزش نیروهای عراقی می‌شود و تنها 20 درصد زمان به اقدامات امنیتی اختصاص پیدا می‌کند.

شاید مهم‌ترین تفاوت امروز با 6 سال گذشته برای نیروهای آمریکایی این باشد که حالا همتایان عراقی‌شان مسوولیت تامین امنیت آنها را به عهده دارند. تیپ تحت فرماندهی نول در 3 استان شیعه‌‌نشین میسان، ذیقار و میسور که اثری از درگیری‌های فرقه‌ای در آنها به چشم نمی‌خورد و در زمره اولین جاهایی بودند که مسوولیت تامین امنیت‌شان به نیروهای عراقی واگذار شد، فعال است.

با این حال احساسات ضدآمریکایی در این استان‌ها موج می‌زند و گروه‌های شبه‌نظامی فعال در منطقه تامین‌کننده سلاح و سایر اشکال پشتیبانی برای گروه‌های شورشی فعال در بغداد و سایر مناطق شمالی پایتخت هستند.

آمریکایی‌ها سعی دارند دامنه همکاری‌های خود با عراقی‌ها را در هر 2 سطح مدنی و نظامی افزایش دهند. فرماندهان یگان‌های آمریکایی علاوه بر تلاش برای تعامل با نهادهای مدنی از طریق ارائه خدمات آموزشی با همتایان عراقی خود روابط نزدیک برقرار می‌کنند.

نول با خودروهای نظامی عراقی و به همراه افسران عراقی به این‌سو و آن‌سو می‌رود که چنین چیزی در گذشته سابقه نداشت. علاوه بر آن او تقریبا تمامی اطلاعات خود را که از طریق خبرچین‌های محلی، ماهواره‌های جاسوسی و هواپیماهای بدون‌سرنشین به دست می‌آید با همتایان عراقی‌اش به اشتراک می‌گذارد.

شاید مهم‌ترین دلیلی که نیروهای امنیتی را در مناطق اغلب فقیرنشین جنوب و شرق عراق ترغیب به حفظ امنیت نیروهای آمریکایی به بهترین شکل می‌کند، پول‌هایی است که آمریکایی‌ها صرف بازسازی زیرساخت‌ها می‌کنند.

واحدی که در دل تیپ چهارم سپاه اول زرهی تشکیل شده نظارت بر حسن اجرای این پروژه‌ عمرانی با بودجه‌ای بالغ بر 16 میلیون دلار را به‌عهده دارد.

عراقی‌ها برای برخورداری از منافع این سرمایه‌گذاری‌ها هم که شده با آمریکایی‌ها همکاری می‌کنند و رغبتی به بازگشت ناآرامی‌ها ندارند.

منبع: کریستین ساینس مانیتور
ترجمه: فرزین تکلو