علی نصیریان از نویسندگان، کارگردانان و بازیگران قدیمی تئاتر، سینما و تلویزیون محسوب می‌شود. او متولد 1313 در تهران است و بیش از نیم قرن در تئاتر و سینما و تلویزیون حضور داشته و آثار ماندگاری بر جای گذاشته است. از جمله کارهای او می‌توان به گاو، آقای هالو، کمال‌الملک، کفش‌های میرزا نوروز، سربداران، هزاردستان، جاده‌های سرد و... اشاره کرد.
چطور بازیگر شدم؟
من در خانه‌ای در میدان شاپور به دنیا آمدم و سال‌های کودکی‌ام همراه بود با جنگ دوم که اوضاع خیلی سختی بر ما گذشت. در شرایطی که حتی نان هم گیر نمی‌آمد و زندگی بیشتر مردم تلخ بود، تازه می‌خواستم به مدرسه بروم که همین سختی کشیدن‌ها و دیدن این چیزها بعدها بر نوع نگاه و نیز در آثارم تاثیر بسیار گذاشت. دوران دبستان را در مدرسه «ایمان» گذراندم و با ورود به نوجوانی در مدرسه پیرنیا واقع در چهارراه گمرک که به دانشکده پیرنیا معروف بود، مشغول به تحصیل شدم و با افـرادی هـمـچون جمشید لایق، بهمن فرسی، اسماعیل داورفر و مهدی فتحی همدوره بودم که پس از مدتی به پیشنهاد «فرسی» گروه تئاتری را تشکیل دادیم.
در اولین قدم یک کمدی در مدرسه اجرا کردیم. همان زمان نمایشنامه‌ای هم به نام «اشتباه» که برداشتی از اثر آلبر کامو به نام «سوءتفاهم» بود، به عنوان اولین تجربه نوشتاریم نوشتم که در همان مدرسه پیرنیا اجرا شد.
«جامعه باربد» اولین مکتب جدی درس تئاتر برای من محسوب می‌شود که در سال 1329 وارد آنجا شدم و زیرنظر استاد مهرتاش به فراگیری این حرفه مشغول شدم.
علی نصیریان
