جماران؛ موزه انقلاب

اینچنین بود که رهبر انقلاب بزرگ قرن، پای در خانه‌ای نهاد که تا پیش از این خانه روحانی بلندآوازه جماران، آیت‌الله سیدحسن جمارانی بود و محل آمد و شد روحانیان مبارزی چون آیت‌الله طالقانی، آیت‌الله خامنه‌ای، حجت‌الاسلام کروبی، حجت‌الاسلام ناطق‌نوری و حاج سیداحمدخمینی و... بود.

سرانجام، پس از 9 سال زندگی عارفانه در این محل، امام به آرامش ابدی رسید و جهان را خیره جماران کرد. محله‌های جماران شیون و مستی عاشقانی را در یاد دارد که هنوز 20 سال بعد از آن عروج عارفانه، سربالایی‌های باهنر و یاسر را طی می‌کنند تا به سرّی عمیق دست یازند و خاطر خمینی خود پاس دارند.

29 سال بعد از آن ورود و 20 سال بعد از آن عروج، پای سخن مردم ساده دل جماران که می‌نشینی، یاد دوران تازه می‌شود. از خمینی که می‌گویند چشم‌هایشان می‌درخشد. آنان عشق و شهرت را با انقلاب و خمینی زیسته‌اند.

پیش از آن‌که امام به جماران بیاید، مردم جماران حسینیه خود را تخریب می‌کنند تا از نو بسازند. ساختمان که به نیمه می‌رسد امام نیز می‌رسد و در همان روزهای اولیه ورود امام، ساختمان تکمیل می‌شود. امام به تجملات و زیباسازی ساختمان رضایت نمی‌دهد و حسینیه‌ای در اوج سادگی محل آمد و شد بزرگان ایران و جهان می‌شود.

امروز جهانگردانی که به تهران می‌آیند برای بازدید از 3 ساختمان معروف، رهسپار شمال شهر می‌شوند، 3 ساختمانی که متعلق به رهبران سده اخیر ایران است؛ کاخ سعدآباد، کاخ نیاوران و حسینیه جماران. آنان اوج شکوه و عظمت شاهانه را در 2 عمارت اولی می‌بینند. در مقابل، در بازدید از ساختمان کوچک و ساده جماران، راهنماها به جای گچکاری‌ها و شاهکارهای هنری، سطح رنگی سقف ساختمان را نشان می‌دهند و می‌گویند: روزی ساختمان را از اینجا شروع کردند به رنگ‌آمیزی و امام فهمید و با عتاب جلویش را گرفت که اگر با پول بیت‌المال این کار را می‌کنید، نکنید و اگر با پول خودتان می‌کنید، اسراف است.