اختلال در شناخت هویت جنسی

پسرها از پسر ترانسکشوال انتظار همراهی در فراغت‌های پسرانه دارند در حالی که این پسر عاشق اطوارهای زنانه است. دخترها هم از دختر ترانسکشوال انتظار رفتار دخترانه دارند در حالی که او عاشق گرایشات پسرانه بوده و هیچ علاقه‌ای به امور جنس خود نشان نمی‌دهد. این بیماران غالب سال‌ها را در رنج ناشی از تمسخر، تحقیر، هتک حرمت و انواع خشونت‌های جنسی، جسمی و روحی سپری می‌کنند.

رفتارهای ایشان به این رفتار جمعی ناخوشایند دامن می‌زند و متاسفانه جامعه به هیچ وجه به این درک و باور نرسیده که رفتار این بیماران به هیچ وجه از روی تظاهر نبوده و تصنعی نیست. آنها واقعیت هستند. واقعیت زنانه یا مردانه؛ زن‌تر از هر زن یا مردتر از هر مرد...

علت بیماری اختلال هویت جنسی چیست؟ رازی در خلقت که قدمتش به عمر انسان قد کشیده و هنوز نتوانسته‌اند برای آن پاسخ روشنی بیابند. شاید مسائل ژنتیکی، شاید عوامل محیطی، شاید عوامل فیزیولوژیک، شاید عوامل اجتماعی...

آمارهای جهانی به طور میانگین از تولد 3 نوزاد ترانسکشوال در میان 100 هزار تولد زنده خبر می‌دهد.

با استناد به این رقم می‌توان پیش‌بینی کرد که در ایران حدود 4 هزار بیمار مبتلا به اختلال هویت جنسی سکونت داشته باشند. بسیاری از بیماران ترانسکشوال در حالی که در آرزوی عشق واقعی به سر می‌برند گاه تا زمان ازدواج و گاه، هیچ گاه ، هیچ‌‌گونه رابطه جنسی ندارند. این در حالی است که متاسفانه باور عموم جامعه آنان را منحرف جنسی می‌پندارد و به همین سبب از ایشان دوری می‌گزیند و آنان را طرد می‌کند.

بنابر آمارهای پزشکی قانونی، ظرف 6 سال گذشته 422 نفر از بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی به کمیسیون‌های روانپزشکی درخواست داده‌اند؛ اما از این تعداد فقط 188 نفر تا مرحله کمیسیون پیگیری خود را ادامه داده‌اند و 124 نفر از این تعداد پاسخ مثبت دریافت کرده‌اند؛ به معنای آن که می‌توانند دست به عمل جراحی بزنند و تغییر جنسیت بدهند.

شنیده‌ها حاکی از آن است که ضریب خطای پزشکی قانونی در تشخیص بیماران ترانسکشوال واقعی حدود 40 درصد برآورد می‌شود. اگرچه کارشناسان سازمان پزشکی قانونی در پذیرفتن این میزان ضریب خطا تردید دارند اما دکتر صابری در پاسخ به این پرسش یکی از کارشناسان این سازمان که میزان دقت آزمایشات پیش از صدور مجوز قانونی برای تغییر جنسیت تا چه حد است، می‌گوید: این آزمایشات دقیق نیست زیرا این بر نتایج آزمون‌های روانشناختی استوار است و نمی‌تواند از دقت صددرصد برخوردار باشد. به هر حال ما در این آزمایشات از تست و مصاحبه استفاده می‌کنیم که در این صورت درصد خطا حتما افزایش می‌یابد. مشکل ما به دلیل نداشتن متخصص متبحر مضاعف می‌شود و این بیماران به آسانی می‌توانند ما را دور بزنند و به بازی بگیرند. نبود مراکز تخصصی برای درمان این بیماران و فقدان آموزش کافی برای پزشکان، مشکلات ما و بیماران را چند برابر کرده است.

منبع: انجمن جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد