روش‌های برخورد با کودک‌ مضطرب‌

به دنبال راه‌هایی بگردید که کودک را راغب به مدرسه رفتن کند. چنانچه کودک بتواند در فواصل منظم با مادر خود در تماس باشد و صحبت کند، احساس آرامش و امنیت بیشتری به او دست می‌دهد و در موارد خاص‌تر مادر می‌تواند مدت زمان معینی همراه بچه در مدرسه بماند که البته این زمان باید رفته رفته کاهش یابد.

 به جای ناراحت شدن باید دقیقا به کودک بگوییم از او چه انتظاری داریم، البته نباید کودک را فریب داد یا او را غافلگیر کرد؛ مثلا اگر از کودک می‌خواهیم مدت زمان معینی در مدرسه بماند. پس از اتمام زمان مورد نظر او را تشویق کنیم و با دلگرم کردن او بخواهیم تا پایان مدرسه در کلاس خود حاضر شود. البته ممکن است کودک از برنامه‌های بعدی سر باز زند، چراکه نگران برنامه‌های ناشناخته‌ای است که از طرف ما برای او طرح‌ریزی می‌شود.

 تنبیه، کارگر نیست. به یاد داشته باشید که مهربانی و صبور بودن در کمک به کودک برای غلبه بر ترس بسیار تاثیرگذار است. برای کمک به کودک نباید فشار زیادی به او وارد کنید، ضمن این ‌که تشویق و پاداش یادتان نرود.

 به بیان احساسات او گوش دهید و سعی در نصیحت کردن نداشته باشید.

 شما خود الگوی کودکتان هستید. اضطراب در بیشتر مواقع از سوی پدر و مادر به کودکان منتقل می‌شود. پس با آرامش خود، کودک را هم آرام کنید.

 تکنیک‌های ریلکسیشن را به کودکتان بیاموزید، مثلا به او بگویید هنگام ترس و اضطراب نفس عمیق بکشد یا تا 10 بشمرد.

 دائم از کودک نپرسید که چرا می‌ترسد. بیشتر کودکان نمی‌دانند چرا می‌ترسند، چون قادر به تشریح و تفسیر نیستند و احساس گناه می‌کنند، زیرا مفهوم آنچه را اتفاق می‌افتد نمی‌دانند.

 همواره از شنیدن این‌ که کودک چه احساسی دارد خوشحال شوید، چرا که ابراز خشم و عصبانیت نسبت به ترس کودک نتایج خلاف انتظار و زیان‌آوری به‌ دنبال دارد.

 همواره بحث‌های طولانی درباره مشکلات کودک مفید نیست. همه تمرکزتان روی این مساله باشد که می‌خواهید به کودکتان برای رها شدن از نگرانی و ترس کمک کنید.

 گاهی شیوه رفتن به مدرسه و برگشتن به منزل، خود عامل ترس و اضطراب کودک است که با همراهی شما مشکل حل می‌شود.