راز موفقیت حزب‌الله

مردم لبنان با شادی و جشن فراوان بازگشت آخرین زندانیان خود را از زندان‌های اسرائیل گرامی داشتند و به جهان اعلام کردند که تنها کشور عرب هستند که چنین کاری کرده‌اند و این کار را با تحمیل شرایط خود به اسرائیل که اصلا مایل به انجام آن نبود، به انجام رسانده‌اند. به این ترتیب،  حزب‌الله به یک وعده دیگر خود نیز عمل کرد و با موفقیت به بخش دیگری از نبرد دیرپای خود با اسرائیل پایان داد.

شخصیت‌های لبنانی از طیف‌های گوناگون سیاسی و دینی، مسلمان و مسیحی، در نمایش وحدتی که از زمان مبادله اسیران در سال 2004 سابقه نداشت، اجتماع کرده بودند تا از اسیران آزاد شده استقبال کنند. در حالی که بسیاری از این افراد قبلا درباره هزینه جنگ و مقاومت در برابر اسرائیل نوحه‌سرایی کرده و هشدار داده بودند، به نظر می‌رسید حالا مشتاق هستند در شکوه استقبال از آخرین زندانیان جنگ لبنان سهیم باشند.

این موفقیت حزب‌الله را می‌توان به فهرست طولانی موفقیت‌های قبلی آن افزود موفقیتی که به اعراب و مسلمانان در سراسر جهان تاثیر یک مقاومت سرسختانه را یادآوری می‌کند. در جهان عرب که به تحقیرها و شکست‌ها عادت کرده است، فهرست موفقیت‌های حزب‌الله در طول دهه گذشته به راستی شایان ذکر و قابل توجه است.

جنبش مقاومت حزب‌الله توانست بیشتر خاک لبنان را از دو دهه اشغال اسرائیل آزاد کند و در سال 2004 با موفقیت زندانیان لبنانی را از اسارت اسرائیل آزاد کرد و افسانه شکست‌ناپذیری ارتش اسرائیل را در جنگ سال 2006 در هم شکست و همین هفته توانست تمام زندانیان لبنانی را از اسارت اسرائیل خلاص کند.

رهبر محبوب حزب‌الله گفته است که جنبش او هرگز تسلیم خواسته‌های اسرائیل نشده و به این ترتیب در تاریخ 25 ساله خود هرگز شکست نخورده و «عصر شکست‌های اعراب پایان یافته است.»

این در تضاد آشکار با آن چیزی است که «میانه‌روهای عرب» می‌توانند در طول همین دهه که صرف مذاکره و ذلت با اسرائیل کردند، ارائه دهند.

«فرآیند صلح»، که آنهمه درباره‌اش جنجال و تبلیغات کردند و بیهودگی آن به اثبات رسیده، از طریق «نقشه‌های راه»، اجلاس‌های بی‌شمار سران، دیدارهای بی‌حساب، و «دورنمایی» مبهم از یک کشور فلسطین که نمی‌تواند تحقق یابد، و همانقدر دور از دسترس و فرار است که 60 سال پیش بود، لنگ‌لنگان به «پیش» می‌رود و پیدا است که هرگز به جایی نخواهد رسید.

گسترش روزافزون شهرک‌های اسرائیل درکرانه غربی مدام از فضای یک کشور فلسطینی کم می‌کند و مراکز آزاردهنده کنترل و بازرسی اسرائیل همچنان خاری در چشم مردم آن است. نیمی از مردم فلسطین آوارگانی پراکنده در سراسر جهان هستند و نیم دیگر پشت دیوار تبعیض‌نژادی در زندانی بزرگ روزگار می‌گذرانند. تقاضاهای مکرر محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین برای آزادی تعدادی از 11 هزار و پانصد فلسطینی که در زندان‌های اسرائیل زندانی هستند هیچ راهی به گوش‌های کر مقامات اسرائیل و آمریکا نمی‌یابد.

به نظر می‌رسد فقط مقاومت مسلحانه قادر بود شهرک‌ها و مراکز کنترل و بازرسی اسرائیل را از نوار غزه بیرون بریزد و به نظر می‌رسد فقط حماس بتواند اسرائیل را به زور وادار به مذاکره برای آزادی زندانیان کند. به نظر می‌رسد احتمال این که اسرائیل در برابر تقاضاهای جنبش‌های مقاومت (حماس، حزب‌الله) تسلیم شود خیلی بیشتر از تقاضاهای دوستانه و تلاش های صلح باشد. این پیامی نیرومند است که متحدان عرب آمریکا را ضعیف‌تر می‌کند. تفاوت بین این دو نگرش با وضوح فراوان در افکار عمومی مردم جهان عرب مشاهده می‌شود. این شگفت‌آور نیست که سیدحسن نصرالله رهبر حزب‌الله در تمام کشورهای عرب (از جمله عربستان و مصر) با تفاوت بسیار زیاد محبوب‌ترین شخصیت است.

در نبرد برای جلب قلوب و افکار، بی‌شک پیروزی قاطع از آن کسانی است که پیشنهاد مقاومت در برابر «محور شرارت آمریکا – اسرائیل» را دادند.

جشن‌های پیروزی در لبنان پرچم‌های جنبش‌ مقاومت را به وسیله تمام جناح‌های سیاسی به اهتزاز درآورد: اعضای «حزب خدا» و حزب کمونیست دور هم گرد آمدند تا عامل مشترکی را که باعث همبستگی همه مردم کشور شده گرامی بدارند. این امر در تنوع ملیت و دین 199 پیکری که اسرائیل این هفته به لبنان بازگرداند نیز متبلور بود.

حمایت کنونی غرب از دیکتاتورهای عرب و زدن برچسب تروریسم به جنبش‌های مقاومت به وسیله غرب شاید به سود غرب نباشد. رسیدن به توافق با کسانی که نمایندگان واقعی مردم هستند تا با دیکتاتورهای فاسدی که بر آنان حکومت می‌کنند ممکن است سودهای طولانی‌مدت بهتری داشته باشد.

شاید انتخاب رئیس‌جمهوری جدید آمریکا راه را به روی عصری مسالمت‌آمیزتر برای خاورمیانه خسته از جنگ باز کند.

شارل حرب – گاردین
ترجمه: علی کسمایی