ماجرا آغاز می‌شود

آغاز فیلم بر ایده مناسبی استوار است. بر روی عنوان‌بندی ابتدایی فیلم تصاویری از یک خانه خالی دیده می‌شود که به مرور با وسایل جدیدی پر می‌شود. همه چیز حکایت از نو شدن و آغاز یک زندگی تازه دارد. در همان ابتدا به مساله بیماری مریم اشاره می‌شود و این مساله در ادامه داستان زمینه مناسبی را برای ایجاد گره‌های داستانی فراهم می‌کند.

فضای اغلب ساخته‌های حجت قاسم‌زاده فضایی خلوت و ساده است. فیلم‌های او بیشتر از آن‌که متکی بر تعدد شخصیت و حادثه باشد، بر اساس چند شخصیت ساده و محدود روایت می‌شود و همین شخصیت‌ها طرح و حادثه داستان را شکل می‌دهند. خلوت بودن فضای فیلم، نکته‌ای است که علاوه بر بازیگران به لوکیشن‌های فیلم نیز قابل تعمیم است. خیابان‌های خلوت، دفتر خلوت، پارکینگ خلوت، مجتمع خلوت و...، همگی انگار قرار است فضایی را فراهم کند که مخاطب بر شخصیت مریم به عنوان شخصیت محوری داستان تمرکز بیشتری پیدا کند.

نکته قابل توجه دیگر روایت نسبتا نامتعارف داستان از وقایع است. همه چیز در داستان به شکلی آرام شکل می‌گیرد. قرار نیست بیننده شاهد حوادث و اتفاقات متعدد باشد. حتی مساله گم شدن آمپول‌های مریم نیز به گونه‌ای به تصویر کشیده می‌شود که هر مخاطبی در درجه اول این حدس را می‌زند که ممکن است مریم در اثر تنهایی دچار توهم شده باشد اما در پایان فیلم، در مدتی محدود گره‌های داستانی باز می‌شود.فضای فیلم «پس از پایان» مانند دیگر ساخته‌های قاسم‌زاده از نوع خاصی از بازی بازیگران بهره می‌برد. در زمینه جنس بازی بازیگران وحدت و یک دستی خاصی به چشم می‌خورد. بازی آتنه فقیه نصیری، فرخ نعمتی  و دیگر بازیگران کمابیش با هم یکدست است. تنها بازیگر متفاوت بهناز جعفری است که البته به نظر می‌رسد آن نوع بازی شلوغ و پرهیجان وی در این فیلم کنترل شده است. بازی آتنه فقیه نصیری در این فیلم  تا حدود زیادی یادآور بازی او در فیلم «از شنبه تا پنجشنبه» است، با این تفاوت که در فیلم قبلی او زنی بود که در پی اختلافی تصمیم به جدایی از همسرش می‌گیرد اما در این فیلم بیننده او را در مقطعی بعد از جدایی از همسرش مشاهده می‌کند. همین مساله سبب شده تا مریم زنی تلخ و جدی باشد. از سوی دیگر عناصر مختلفی مانند: دیالوگ‌نویسی، نوع پوشش و... نیز به تشدید این حس در این شخصیت کمک می‌کند و از او چهره‌ای تازه و غیرتکراری  نسبت به دیگر نمونه‌های مشابه در سیما  به وجود می‌آورد.

حجت قاسم‌زاده در کارگردانی این فیلم دو نقطه قابل توجه دیگر نیز دارد؛ بحث اول دیالوگ‌نویسی فیلم است و مساله دیگر، یکدستی کارگردانی که هیچ کجا خارج از حد و اندازه لازم، در هیچ مساله‌ای اغراق نشده است. حتی صحنه تصادف نیز با آن‌که به نظر می‌رسد صحنه‌ای پر هزینه است، بیش از آنچه که در فیلم نیاز است مورد استفاده قرار نگرفته و بر خلاف برخی نمونه‌های مشابه با تاکید فراوان و بیش از حد بر آن، تاثیر‌گذاری آن مخدوش نشده است.فیلم پایان خوبی دارد و قطعا نمی‌توان تاثیر غافلگیری پایانی فیلم را بر مخاطب نادیده گرفت. در شرایطی که هر مخاطبی حدس می‌زند تا گم شدن آمپول، جابجا شدن اتومبیل مریم در پارکینگ و حوادث مشابه نتیجه تلاش‌های مذبوحانه همسر مریم است، کشف حضور شاهرخی در این ماجراها لذت فراوانی برای مخاطب دارد؛ لذتی که خارج از قاعده تکراری و نخ‌نما شده بسیاری از تولیدات نمایشی است. این فیلم تلویزیونی چهارشنبه گذشته از شبکه 2 سیما پخش شد.

رضا استادی‌