پولدارها خوشبخت‌ترند

استقلال: برعکس چند فصل گذشته که عادت کرده بودیم استقلال را جزو تیم‌های مدعی کسب جام تا هفته‌های آخر در رتبه‌های بالای جدول ببینیم، در این فصل استقلال در تمام طول سال نتوانست از رتبه پنجم بالاتر بیاید و ضعیف‌ترین نتیجه چند سال اخیر خود را کسب کرد و در مکان سیزدهم جدول قرار گرفت.

تغییر 3 مربی در طول یک فصل نشان می‌دهد این تیم اصلا ثبات نداشته و به طور طبیعی مدیرانش برای نجات استقلال از این وضع،‌ خرج زیادی کرده‌اند. استقلال در لیگ هفتم حدود 5/7 میلیارد تومان پول خرج کرد.

این در شرایطی است که ناصر حجازی و فیروز کریمی تمام مبلغ قرارداد خود را دریافت نکردند و با جدا شدن از استقلال در میانه راه نگذاشتند این تیم بیش از این ضرر کند.

آرش برهانی با قراردادی معادل 460 میلیون تومان برای 2 فصل گران‌ترین بازیکن استقلال بوده است که البته با گل‌نزدن‌هایش بیشتر از هرکس دیگری در تیررس انتقادها قرار گرفت.

امیر قلعه‌نویی که در پایان فصل، هدایت استقلال را به عهده گرفت و موفق شد این تیم را قهرمان جام حذفی کند بدون شک برای فصل بعد قرارداد پر و پیمانی خواهد بست.

پرسپولیس: قهرمان لیگ، فصل پرهزینه‌ای را پشت‌سر نگذاشت؛ هرچند افشین قطبی به تنهایی حدود یک میلیارد از پرسپولیس پول گرفت، اما این تیم از بازیکنان چندان گران‌قیمتی بهره نبرد.

حبیب کاشانی که از بدو ورود به باشگاه با بحران بدهی‌های پیشین روبه‌رو بود به قول خودش با کمترین کمک از سوی سازمان تربیت‌بدنی به رتق و فتق امور باشگاه پرداخت، البته همین بدهی‌های پیشین برای پرسپولیس دردسرساز شد و کسر 6 امتیاز یکی از این دردسرها بود.

محمد نصرتی با قراردادی حدود 240 میلیون تومان برای یک سال، گران‌قیمت‌ترین بازیکن تیم بود، البته پیش از او نیکبخت واحدی برای‌ 2 سال بازی در پرسپولیس 450 میلیون تومان گرفته بود.

پرسپولیس که در چند سال گذشته همواره با بحران بدهی مواجه بوده با رفتن کاشانی و آمدن مصطفوی به نظر می‌رسد به آرامش نسبی از نظر مالی برسد و مشکلات گذشته را به دست فراموشی بسپرد. حضور محمد آخوندی از سازمان تربیت‌بدنی در هیات مدیره این باشگاه گواه این ادعاست.

ابومسلم : ابومسلم، فصل را با ناصر شفق به عنوان مدیرعامل و خداداد عزیزی به عنوان سرمربی شروع کرد. مشکلات مالی خیلی زود به سراغ ابومسلم آمد. خداداد هم حاضر نبود با این شرایط کنار بیاید. او می‌گفت: وقتی بازیکن یک ریال پول نگرفته چطور می‌توانم از او توقع بازی خوب داشته باشم.

درگیری عزیزی و شفق در بازی با پاس همدان مشکلات مالی تیم مشهدی را برملا کرد. جدا شدن عزیزی و پس از او جدا شدن شفق باعث شد ابومسلم هوای تازه‌ای را استشمام کند.

سردار بنی‌اسد، جانشین شفق شد و مطالبات بازیکنان را به آنها پرداخت. در طول فصل ابومسلم کمتر از 2 میلیارد خرج کرد و با توجه به جایگاه ابومسلم در جدول رده‌بندی باید گفت این تیم به نسبت هزینه‌هایش نتیجه فوق‌العاده‌ای گرفته است.

ایوان پتروویچ و فرانک آتسو 2 بازیکن خارجی ابومسلم که انصافا عملکرد خیلی خوبی هم داشتند، بیشتر از بازیکنان دیگر از ابومسلم پول گرفتند هرچند رقم قرارداد آنها از 150 میلیون تجاوز نکرد.

راه‌آهن: محمدحسن انصاری‌فرد در حالی صندلی ریاست باشگاه پرسپولیس را ترک کرد که از کوله‌بار تجربه در برخورد با گونه‌های مختلف طلبکاران بهره‌مند شده بود. طلبکاران ریز و درشت از کشتی‌گیران باشگاه که مجموع طلبشان کمتر از 30 میلیون تومان بود تا بازیکنان و بنگاه‌های خارجی که صدها میلیون از پرسپولیس پول‌ می‌خواستند، از انصاری‌فرد یک مدیر باتجربه ساختند.

به همین دلیل انصاری‌فرد برای مدیریت باشگاهی چون راه‌آهن، کار چندان سختی در پیش نداشت. او مثل بیشتر مدیران باتجربه هرچند برای ادامه کار با اکبر میثاقیان چندان اعتماد نداشت، اما در ظاهر کاملا به او فرصت داد و حتی برای انتخاب جانشین او، مثل باتجربه‌ها از عجله پرهیز کرد و کار را به دستیار او یعنی داوود مهابادی سپرد که البته تا حدود زیادی هم نتیجه گرفت.

5/4 میلیارد، مجموع هزینه‌ راه‌آهن برای فصل 87 - 86 بود. احمد جمشیدیان مهاجم این تیم با حدود 190 میلیون تومان گران‌ترین بازیکن بود و بعد از او هاملت میختاریان و احمد تقوی بیشترین دریافت را در این باشگاه داشته‌اند. قرارداد میثم بائو هم اگر برای یک فصل کامل بود جزو رکوردهای باشگاه محسوب می‌شد.

صباباتری: ‌صباباتری یکی از پرهزینه‌ترین تیم‌های لیگ هفتم حرفه‌ای بود. این تیم در فصل نقل و انتقالات از تمام تیم‌ها حتی از استقلال و پرسپولیس قوی‌تر عمل کرد و بیشتر شاه‌ماهی‌های لیگ فوتبال ایران را به تور انداخت.

محمدحسین ضیایی با علم بر قدرت مالی بالای باشگاه هر بازیکنی را که خواست، جذب کرد تا به عنوان یک مدعی پای به گردونه مسابقه‌ها بگذارد. هرچند صباباتری در نهایت با یحیی گل‌محمدی به رتبه سوم جدول رده‌بندی رسید، اما خیلی‌ها معتقدند اگر این تیم یک مربی باتجربه‌تر داشت حتی قهرمانی هم برای این تیم دور از دسترس نبود.

بیش از 7 میلیارد تومان هزینه حضور و البته موفقیت صباباتری، در لیگ هفتم بود. محمد نوری که با 260 میلیون تومان از سپاهان به این تیم منتقل شد گران‌ترین خرید فصل صباباتری بود. بعد از او یحیی‌گل‌محمدی بازیکن‌مربی سرشناس این تیم با 250 میلیون بیشتر از بقیه‌ بازیکنان از صباباتری پول گرفت.

در مجموع اگر سهمیه ایران در فصل آینده جام باشگاه‌های آسیا به 4 سهمیه افزایش یابد صباباتری هرگز از این همه ریخت و پاش پشیمان نمی‌شود، چون یکی از این 4 سهمیه سهم آنهاست.

انتقال این تیم به قم هم باعث نخواهد شد صباباتری در فصل جدید یک مدعی جدی برای قهرمانی نباشد.

شیرین‌فراز: از میان 18 تیم لیگ برتر فوتبال ایران در لیگ هفتم تنها 2 تیم به صورت خصوصی اداره می‌شدند. شیرین‌فراز و استقلال اهواز بدون پشتوانه دولتی و کمک‌های مالی ارگان‌های دولتی اقدام به تیمداری در لیگ برتر کردند.

برخلاف استقلال اهواز که چند سال تجربه حضور در لیگ برتر را داشت، شیرین‌فراز با بهره‌گیری از شانس و البته دانش مربی جوانش، فراز کمالوند به لیگ برتر صعود کرد.

فرمان کریمی که فکر نمی‌کرد تیمداری در لیگ برتر تا این حد دشوار باشد به تنهایی حدود 3 میلیارد تومان برای این تیم پول خرج کرد و در نهایت دوباره به دسته پایین‌تر سقوط کرد. ایوان گراتسوویچ با 150 میلیون تومان، گران‌ترین بازیکن این تیم بود، هرچند کار بسیاری از بازیکنان شیرین‌فراز با مدیران این باشگاه به شکایت و دادگاه کشیده شد، اما در نهایت سران باشگاه تصمیم گرفتند با سپردن تصمیمات فنی به فیروز کریمی دوباره زمینه صعود این تیم را به لیگ برتر فراهم کنند.

پگاه: تیمی که تا هفته آخر دغدغه سقوط به لیگ دسته پایین‌تر را داشت حتی بازی رفت فینال جام حذفی را هم از استقلال برد و تنها در وقت‌های اضافی بازی برگشت تسلیم شد و از آسیایی شدن بازماند.

نادر دست‌نشان از پگاه قعرنشین، مدعی قهرمانی جام حذفی ساخت. او در دور برگشت با پگاه موفق شد استقلال، پرسپولیس، سپاهان، صباباتری و خلاصه تمام تیم‌های مدعی را مغلوب کند. پگاه برای بقا در لیگ برتر حدود 5 میلیارد تومان پول خرج کرد و محمدرضا مهدوی و گیلائوری با حدود 200 میلیون تومان، گران‌ترین‌ بازیکنان این تیم شمالی بودند.

نفت آبادان: سقوط نفت یکی از اتفاقات عجیب فوتبال ایران در لیگ هفتم بود. این تیم هم خوب پول خرج کرد، هم از بازیکنان و کادر فنی ایده‌آلی بهره می‌برد و هم به نسبت تیم هفدهم جدول، خوب فوتبال بازی می‌کرد. نفت با 6 میلیارد تومان هزینه فصل را به اتمام رساند و صابر میرقربانی با 310 میلیون تومان برای یک سال نه‌تنها گران ‌قیمت‌ترین بازیکن تیم برزیل آبادان بود، بلکه از گران‌قیمت‌ترین‌های لیگ ایران هم محسوب می‌شد.

مقاومت: غلام پیروانی به موفقیت با تیم‌های کم‌هزینه و جوان شهرت دارد؛ اما این فصل او و تیمش فروغ سابق را نداشتند؛ تیمی که با 2 میلیارد و چند صد میلیون تومان بسته شد نتوانست از گذشته قابل اتکای فجر سپاسی دفاع کند.

برای اولین بار در چند سال گذشته چند بار در خلال فصل زمزمه جدایی شاغلام از زردپوشان شیرازی شنیده شد، اما در نهایت قرار شد پیروانی و تیم زردپوش شیراز یک سال دیگر کنار هم زندگی کنند. سوشا مکانی، دروازه‌بان آینده‌دار این تیم با 170 میلیون تومان، گران‌ترین بازیکن مقاومت بود.

سایپا: ‌تیم علی دایی که نماینده ایران در جام باشگاه‌های آسیا هم بود در فصل نقل و انتقالات گذشته خیلی سر و صدا نکرد. بی‌توجهی به ستاره‌ها و تمدید قرارداد با بیشتر بازیکنان رویه مدیران سایپا در فصل پیش بود.

سایپا که موفق شد به دور بعدی مسابقه‌های جام باشگاه‌های آسیا هم صعود کند 6 میلیارد تومان برای فصل 87 - 86 خرج کرد. علی دایی با حدود 400 میلیون تومان بیشترین دریافت را در تیم سایپا داشت و تمدید قرارداد سیدجلال حسینی، مدافع تیم ملی 270 میلیون تومان خرج روی دست این تیم گذاشت که با این حساب گران‌ترین بازیکن فصل سایپا شد.

ملوان: لیگ هفتم 2 قصه متفاوت برای محمد احمدزاده و ملوان داشت. آنها در نیم‌فصل اول تا رده سوم جدول بالا آمدند، اما در هفته پایانی اگر بازی را می‌باختند به لیگ یک سقوط می‌کردند.

ملوان هم جزو تیم‌هایی بود که در فصل 87  86 با بحران مالی روبه‌رو بود و آمدن احمد دنیامالی، معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران به هیات مدیره تا حدود زیادی مشکلات مالی این تیم را رفع کرد.

ملوان هم با 4 میلیارد تومان، جزو تیم‌های کم‌هزینه لیگ هفتم بود و مازیار زارع با حدود 180 میلیون، گران‌ترین بازیکن انزلی‌چی‌ها بوده است.

پیکان: تیم ایران خودرو، فصل را با مدیریت مصطفی کارخانه، مربی پرآوازه والیبال ایران آغاز کرد، اما در میانه فصل با وجود کسب نتایج خوب، او جایش را به محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال داد.

ایران خودرویی‌ها حدود 5/4 میلیارد تومان برای تیم فوتبال پیکان در فصل 87  86 خرج کردند و مرتضی عزیز محمدی با 210 میلیون تومان، گران‌ترین بازیکن فصل پیکان بود. ابراهیم توره هم از خریدهای خوب پیکان بود که با وجود هزینه اندک زیر 100 میلیون تومان، کارایی فوق‌العاده‌ای برای این تیم داشت.

استقلال اهواز: دیگر تیم خصوصی لیگ برتر فوتبال ایران، تیم خوبی برای لیگ هفتم بسته بود. برادران شفیعی‌زاده بدون پشتوانه دولتی حدود 3 میلیارد تومان پول خرج کردند و 5 بازیکن این تیم بیشترین قراردادها را داشتند. میلاد میداوودی، سعید رمضانی، داوود حقی، مجتبی شیری و رضا جلالی‌ثابت با حدود 160 میلیون تومان، گران‌ترین‌های آبی‌های اهواز بودند.

استیل آذین:  تیم علی پروین در حد تیم‌های لیگ برتری شاید هم بیشتر پول خرج کرد. بیش از 7 میلیارد تومان هزینه‌ای بود که حسین هدایتی مالک باشگاه استیل آذین برای صعود به لیگ برتر متحمل شد؛ اما در پایان فصل سپاهان نوین که کمتر از یک میلیارد پول خرج کرده بود با غلبه بر این تیم راهی لیگ برتر شد و باعث ناکامی یاران پروین شد. ادامه فعالیت این تیم در دسته یک هم در هاله‌ای از ابهام است.

فصل خاطره انگیز سپاهان‌

حضور در فینال جام باشگاه‌های آسیا و شرکت در مسابقه‌های جام باشگاه‌های جهان، یک فصل خاطره‌انگیز را برای سپاهان رقم زد. هرچند این تیم در فصل 87  86 حتی به یک جام داخلی و بین‌المللی دست نیافت، اما در تمام جاهایی که در آن شرکت کرد (غیر از باشگاه‌های جهان)‌ در حد و اندازه‌های یک مدعی نشان داد و تا مرز قهرمانی پیش رفت.

با این که با 8 میلیارد تومان پرهزینه‌ترین تیم لیگ بود، اما به نسبت تعدد بازی‌های داخلی و خارجی و حضور در کشورهای مختلف آسیایی، سپاهان خیلی ریخت و پاش نکرد. حسین کاظمی با 320 میلیون تومان، گران‌ترین بازیکن ساکت بود و بعد از او عمادرضا و هادی عقیلی بیشترین پول‌ها را از زردپوشان اصفهانی گرفتند.

امیرحسین متقی‌