چین در برابر بحران تبت

پس از این درگیری ها بود که دالایی لاما، رهبر تبتی ها با ترک این منطقه به نماد مقاومت تبتی ها در برابر حاکمیت چینی ها تبدیل شد.

هر چند دولت مرکزی چین سعی کرده با افزایش سرمایه گذاری های عمرانی در تبت و فراهم آوردن زمینه پیشرفت این ایالت همگام با روند توسعه در سایر مناطق چین نارضایتی را به حداقل کاهش دهد لیکن به نظر می رسد اصرار تبتی ها بر حفظ هویت خود خاستگاه اصلی ناآرامی ها در این منطقه است.

لهاسا امروز برخلاف 50سال پیش که ارتش چین برای مقابله با راهبان بودایی معترض به روش های خصمانه روی آورد شهری مدرن است و همین پیشرفت موجب شده جوانان تبتی رغبت چندانی به حمایت از حرکت های استقلال طلبانه راهبان بودایی نشان ندهند.

اگرچه تبت منطقه ای دورافتاده و کوچک در جنوب چین است لیکن ادامه ناآرامی ها در این منطقه قدرت چین را که رویای تبدیل شدن به ابرقدرتی با دامنه نفوذ جهانی طی دهه آتی را در سر می پروراند به چالش خواهد کشید.

دالایی لاما سعی کرده است در سال های اخیر با در پیش گرفتن موضعی میانه و عاری از افراطی گری ، پکن را به اعطای خودمختاری بیشتر به تبتی ها وادار کند اما به نظر می رسد جناحی جدید در بطن فعالان بودایی تبت شکل گرفته که روی آوردن به اعتراضات فراگیر برای اعمال فشار به پکن را به عنوان استراتژی خود انتخاب کرده است.

چنانچه این جناح بتواند بر موضع عناد و اجتناب از تسلیم در برابر چینی ها مقاومت کند پکن چاره ای جز تن دادن به خواسته های این گروه برای اعطای خودمختاری بیشتر پیش روی خود نخواهد داشت . مقامات چینی نه به سان دهه های گذشته قادر به پایان دادن به غائله با سرکوب خشونت آمیز معترضان هستند و نه می توانند از کنار اعتراضات چون آتش به همه جا نفوذ می کند به سادگی بگذرند. آنچه امروز در تبت می گذرد در واقع آزمونی برای زمامداران چین است.

در چنین شرایطی و در حالی که پکن روزهای پرالتهاب برگزاری المپیک 2008را پیش روی خود دارد رهبران چین به تنها چیزی که نمی اندیشند تبدیل ناآرامی های تبت به بحرانی فراگیر و دستاویزی برای اعمال فشار غربی ها به چین است.