وداع با قهرمانی دشوار است

علیرضا رضایی ، این قهرمان مودب و دوست داشتنی کشتی امروز، در پایان راه قهرمانی قرار دارد و با چشم انداز موجود بعید به نظر می رسد که بتواند در مقابل حریفان جوان تر و باانگیزه تر، دیگر بار صاحب پیراهن تیم ملی در سنگین وزن شود، بویژه این که رضایی چند سالی است جای خود را در عرصه رقابت های جهانی به فردین معصومی داده است تا این کشتی گیر گیلک با خارج کردن دور از دست حریف صاحب نامش تا اینجای کار یک برنز جهانی را به اضافه نقره بازی های آسیایی دوحه ، به دو سه طلای آسیایی خود اضافه کند.

جالب این که همین معصومی درست مثل رضایی که چند سال پشت سر بزرگانی چون عباس جدیدی ، راهی به تیم ملی نمی یافت تا روزی نیز صاحب نوبت شود، سال ها پشت سر رضایی نمی توانست صاحب پیراهن تیم ملی در سنگین وزن شود تا تنها به عنوان حریف تمرینی خوب برای ملی پوشان سنگین وزن مطرح باشد. اما معصومی یک حسن بزرگ داشت . این که ، هیچ زمان از زمین خوردن دلسرد و مایوس نشد تا با استمرار تمرین ها رفته رفته به کشتی گیری تبدیل شود که رضایی در مقابلش کم بیاورد.

علیرضا رضایی که برای حضور در رقابت های جهانی 2002تهران ، 2بار در مبارزه انتخابی ، عباس جدیدی را شکست داد، هرچند در گام نخست تجربه جهانی در مقابل آیدین پولاتچی ترک مغلوب شد تا راهی برای حضور در مراحل بالای جدول نداشته باشد، اما او در مسابقه های 2003نیویورک صاحب مدال برنز شد تا سال بعد نیز در المپیک 2004آتن صاحب بزرگترین موفقیت ورزشی دوران قهرمانی خویش شده ، با اقبالی بلند صاحب مدال نقره شود؛ مدال نقره ای که پیش از این حتی توسط کشتی گیران بزرگی چون رضا سوخته سرایی و علیرضا سلیمانی نیز به دست نیامده بود تا رضایی مزد سال ها صبوری و تلاش و کوشندگی خود را به بهترین شکل دریافت کرده باشد.

نمی دانیم. شاید هم با نقره المپیک تمام انگیزه های قهرمانی سنگین وزن دوست داشتنی کشتی فروکش کرد تا او طی این سال ها با افت و خیزهای زیادی ، روزگار را سپری و بناچار از تیم ملی عقب نشینی کند؛ اما جاذبه های حضور در المپیک دوم ، این روزها رضایی را واداشته است تا با رویای حضور در ترکیب تیم ملی ، المپیک پکن را برای خود معنا کند. هرچند کشتی ورزش بی رکوردی است و نمی توان حد و مرزی برای قهرمانان متصور شد، اما آنچه تا امروز از رضایی در میدان مبارزه دیده ایم ، حکایتگر چنین موضوعی نیست.

رضایی تاکنون 4بار در مبارزه رودر رو در لیگ و مسابقه های انتخابی تیم ملی به فردین معصومی باخته است تا سختی های کار بیش از پیش برایش نمودار شوند.

اگر چه هیچ کس نمی تواند برای علیرضا رضایی تکلیف تعیین کند و او این حق را دارد که یک بار دیگر شانس خود را در رقابت های انتخابی تیم ملی برای رسیدن به پیراهن سنگین وزن آزمایش کند، اما اگر دارنده مدال های نقره و برنز المپیک و جهان می خواهد حضوری پررنگ در میدان رقابت داشته باشد، باید دو چندان بکوشد تا با بدنی ساخته و پرداخته و آمادگی ذهنی و جسمی ، سبک احتیاطی را از کشتی خود دور کند و به همان کشتی گیری تبدیل شود که از المپیک آتن در ذهن ها مانده است.

حجت الله اکبرآبادی