خنجر مصر به آرمان فلسطین

در بیانیه ویدئویی همراه باوزیر انرژی، الی کوهن،نتانیاهو گفت که ارزش این قرارداد گازطبیعی با قاهره۱۱۲میلیارد شِکل (معادل ۳۴.۷میلیارد دلار) است که از این مبلغ، ۵۸ میلیارد شِکل (۱۸میلیارد دلار) وارد خزانه عمومی خواهد شد. وی افزود که در چهار سال نخست، سالانه حدود ۵۰۰ میلیون شِکل (۱۵۵ میلیون دلار) به دولت پرداخت خواهد شد و این رقم تا سال ۲۰۳۳ به شش میلیارد شِکل سال (۱.۹میلیارد دلار) افزایش خواهد یافت.این معاهده درحالی منعقد شد که مسأله آتش‌بس در غزه در وضعیت وخیمی قرار دارد و همچنان رژیم‌صهیونیستی با نقض‌های مکرر آتش و جلوگیری از ورود کمک‌های انسان‌دوستانه وضعیت وخیمی را برای مردم رقم زده است. 

معامله با شیطان
شرکت اسرائیلی نیومد انرژی در ماه آگوست اعلام کرد که قراردادی به ارزش ۳۵ میلیارد دلار برای صادرات گاز طبیعی به مصر امضا کرده است. با این حال، این قرارداد که به وضوح منافع اقتصادی برای هر دو طرف دارد، پس از آن متوقف شد که کوهن در ابتدا از تأیید آن خودداری کرد و دلیلش را عدم تضمین دریافت «قیمت‌های منصفانه» برای بازار داخلی اراضی اشغالی اعلام کرد. 
گزارش‌ها حاکی است که آمریکا نقش مهمی در فشار آوردن به کوهن و نتانیاهو برای پذیرش این توافق با مصر ایفا کرده و وزیر انرژی آمریکا، کریس رایت، پس از خودداری کوهن از امضای قرارداد، سفر شش روزه خود به رژیم صهیونی در اکتبر را لغو کرد. به گزارش رسانه‌ها، علاقه واشنگتن به این قرارداد ناشی از تمایل به نزدیک‌تر کردن روابط اسرائیل و مصر از طریق منافع اقتصادی مشترک است. 
روابط میان مصر و رژیم‌صهیونیستی طی دو سال گذشته، پس از عملیات طوفان‌الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و جنگ بعدی در غزه، تنش‌آلود شده و دولت پیشین کاخ سفید به‎سرکردگی جوبایدن به‌دنبال تغییر این وضعیت بوده و امید داشت که این توافق، زمینه‌ساز پیشرفت‌های دیگری میان رژیم‌صهیونیستی و همسایگانش در منطقه غرب‎آسیا شود. 

فرار رو به جلوی قاهره
مصر مدعی شده که قرارداد گاز طبیعی با اسرائیل یک «توافق صرفا تجاری» است و هیچ «بعد سیاسی» ندارد. روز پنجشنبه، اداره اطلاعات دولتی مصر (SIS) نیز اعلام کرد که این توافق توسط شرکت‌های خصوصی انرژی و براساس قوانین بازار انجام شده و دولت نقشی در آن نداشته است. در سال‌های اخیر، هم رژیم صهیونی و هم مصر  پس از کشف ذخایر عظیم گازی در سواحل دریایی خود به صادر کنندگان گاز تبدیل شده‌اند. براساس داده‌های «ابتکار سازمان‌های مشترک»، گاز رژیم‌صهیونیستی حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد از مصرف گاز مصر را تأمین می‌کند.
رئیس اداره اطلاعات دولتی مصر، ضیاء رشوان، در بیانیه‌ای گفت:«این قرارداد یک معامله صرفا تجاری است که براساس ملاحظات کاملا اقتصادی و سرمایه‌گذاری منعقد شده وهیچ بعد سیاسی یا تفاهمی ازهیچ نوعی را شامل نمی‌شود.» رشوان همچنین افزود: «این توافق یک منافع استراتژیک آشکار برای مصر دارد و آن تقویت موقعیت این کشور به‌عنوان تنها مرکز منطقه‌ای تجارت گاز در شرق مدیترانه است.»
این اظهارات ساده‎سازی وقایع فوق است‌؛ رژیم‌صهیونیستی ازمواهب اقتصادی این معاهده یقینا برای احیای ماشین جنگی‎اش علیه کشورهای مسلمان منطقه به‌ویژه ساکنان باریکه غزه استفاده خواهد کرد‌؛ همچنین ارسال انرژی از تل‎آویو به مصر یعنی وابستگی یکی از بزرگ‎ترین کشورهای مسلمان به سیاسیون رژیم‌صهیونیستی اهرم فشاری خواهد داد که در روزهای ملتهب آتی منطقه علیه جهان اسلام استفاده خواهد شد. 

روابط پنهانی
در ۲۶ مارس ۱۹۷۹، مصر و اسرائیل در واشنگتن دی‌سی یک معاهده صلح پس از توافقنامه‌های کمپ دیوید ۱۹۷۸ امضا کردند. مفاد اصلی این معاهده شامل پایان وضعیت جنگ، عادی‌سازی روابط، عقب‌نشینی کامل نیروهای نظامی و غیرنظامیان اسرائیلی از شبه‌جزیره سینا و حفظ این منطقه در حالت غیرنظامی است. در دهه‌های اخیر، به‌ویژه پس از جنگ‌های منطقه‌ای و تحولات ۲۰۱۱ و ۲۰۲۳، روابط اقتصادی پنهان به شکل آشکارتری درآمده است‌؛ از‌جمله معاملات بزرگ انرژی مانند صادرات گاز طبیعی اسرائیل به مصر که ارزش آن به میلیاردها دلار می‌رسد. این توافق‌ها غالبا تحت فشار یا هماهنگی آمریکا انجام شده‌اند و در عین حال مصر سعی دارد جنبه‌های سیاسی این روابط را کمرنگ جلوه دهد تا افکار عمومی داخلی و کشورهای عربی را آرام کند. نتیجه این روند، ایجاد شبکه‌ای از منافع اقتصادی متقابل است که از یک‌سو به تقویت اقتصاد اسرائیل کمک می‌کند و از سوی دیگر موقعیت مصر را به‌عنوان هاب منطقه‌ای انرژی تثبیت می‌سازد، در حالی که محور مقاومت و کشورهای منطقه همچنان این روابط را با نگاه انتقادی دنبال می‌کنند. محور مقاومت عقیده دارد که هرگونه ارتباط با رژیم صهیوینستی شاید کوتاه‌مدت با وعده‌های رنگینی همراه باشد ولیکن در بلندمت به زیان اساسی مسلمین منجر‌ خواهد شد. 

صهیونیست‎ها تشنه به اراضی همسایگان
قاهره گمان می‎کند که با روابط اقتصادی امنیت انرژیک شهروندان خود را مهیا کرده ولیکن در حقیقت فرش قرمزی برای اشغالگران پهن کرده است. رژیم‌صهیونیستی هرکجای غرب‎آسیا ورود سیاسی، نظامی و اقتصادی داشته‌؛ دیگر عقب‎نشینی نداشته. درهمین راستا، دنی دانون، نماینده رژیم‌صهیونیستی در سازمان ملل خواهان ایجاد منطقه خالی از سلاح از دمشق تا منطقه حائل کنونی شد و در گزافه‌گویی خود ادعا کرد: اسرائیل به ایران، حزب‌الله یا حماس یا گروه‌های دیگر اجازه استقرار یا حضور در مرزهای شمالی را نخواهد داد. 
وی طی جلسه شورای امنیت گفت: اسرائیل از مرزهای شمالی دفاع خواهد کرد و به افراد مسلح اجازه فعالیت در نزدیکی مرزهای اسرائیل را نخواهد داد. منطقه حائل کنونی بین سوریه و اسرائیل منطقه‌ای است که سازمان ملل براساس توافق پایان درگیری سال ۱۹۷۴ در جولان اشغالی آن را تاسیس کرد و نیروی حافظ صلح بین‌المللی در آنجا فعالیت دارد.