در این زندگی که همچون آسمان گاهی ابری، سوزان، پر مهر و ترسناک است، فقط وجود یک سیمرغ میتواند راهنمای این آسمان زندگی که نامشخص و گنگوار است باشد و همینگونه امیدبخش و پرورشدهنده زیباییهای محض انسانیت در زندگی باشد. پس مادر، سیمرغی است که بال و پر دهنده زندگی است که در آسمان داغ زندگی، روشنیبخش چراغ دلهاست.
اما مادری را دیدهام که تمام ذهنیت من را از مادران برانگیخت. اومادرشهیدی است که با وجود آسمان پرتلاطم زندگی ازجمله ناتوانی در شنوایی و گفتاری و محدودیتها و سختیهای زندگی در نبود همسر خود، فرزندی پرورانده که امروزه برای من هم او ستودنی است و مادری که همچون سیمرغ تمام صفات خوبش را در فرزند خود گنجانده. مادر شهید سجاد زبرجدی که سیمرغ مادران بهشتی را برایم مسجم کرد؛ مادری که بندگی خدا و اهلبیت(ع) را به گونهای درفرزند خود نقش و نگار کرده که هم خود و هم فرزندش الگوهای زمانه ما شدهاند.
این شهید همه جوره تمام صفات برای انتخاب و گلچینشدن از طرف خدا را بهخوبی از مادر فداکار خود آموخت؛ مادری که هنوز شهید شدن فرزندش را باور نکرده و این یکی از ویژگیهای مشترک مادران شهداست.
اما من که همیشه مدیون تمام شهدا و مادرانشان هستم؛ بهخصوص مادر شهید سجاد زبرجدی، که حالا فرزند شهید او بهترین رفیق و الگو و یکی از دلگرمیهای زندگیام شده است.
آری مادر بودن خصلتی بهشتی است که گاه فرزندی را به بهشت متصل میکند.