این به‌آن معناست که بازه زمانی قابل قبول و منطقی برای اعمال فعالیت‌ها در نظر گرفته و سپس ساماندهی آغاز شود. وقتی مسیرهای قانونی حضور اتباع محدود می‌شود و در داخل افغانستان نیز مسائل و مشکلات فراوانی از لحاظ اقتصادی و حقوق اجتماعی وجود دارد، روند مهاجرت هرگز متوقف نخواهد شد. یعنی شما امروز این افراد را از یک سمت مرز خارج می‌کنید و فردا آنها از مسیر دیگری وارد خواهند شد. باید توجه داشت که در این شرایط ممکن است برخی اصناف نیز در داخل کشور از این رویکرد آسیب ببینند، زیرا به دلیل تغییر بافت سنی جمعیت و همچنین تغییر فرهنگ کار، نیروی کار کافی در دسترس نیست. نکته بعد این‌که اگر می‌خواهید قوانین را اعمال کنید، نباید این اقدام همراه با بی‌قانونی باشد. نباید حقوق مهاجرین ضایع شود. نباید اختیار فضای مجازی به دست عده‌ای خاص بیفتد که افکار عمومی را تحریک کنند. به هر حال شکی نیست که ساماندهی باید اتفاق بیفتد اما این رویکرد باید مبتنی بر نیازسنجی واقعی کشور و همچنین شناخت دقیق واقعیت‌های اجتماعی جامعه افغانستان باشد. ممکن است در میان جمعیت قابل‌توجه و گسترده‌ای که در داخل افغانستان زندگی می‌کنند، گروه‌هایی در معرض خطر باشند. از سوی دیگر باید فضای قانونی حضور مهاجران در ایران به‌‌روشنی مشخص شود. این‌که اگر کسی بخواهد در ایران به‌عنوان مهاجر حضور داشته باشد، چه اقداماتی باید انجام دهد، چه قوانینی را باید رعایت کند و چگونه می‌توان اقامت قانونی در ایران دریافت کرد. در نهایت، کنترل افکار عمومی و مدیریت فضای مجازی نیز ضروری است تا احترام و حرمت افراد حفظ شود.
