مونس،راوی درد عمومی جامعه است

به گزارش جام جم-احسان احمدزاده،نویسنده و کارگردان 45ساله بوشهری از آن دست هنرمندانی است که در کارنامه درخشانش همه جور اثر دیده می شود از بازیگری و کارگردانی در 11تئاتر صحنه ای تا22فیلم کوتاه، سریال و فیلم سینمایی و البته 10تئاتر خیابانی،او این بار برای حضور در جشنواره سی و ششم تئاتر استانی با نمایش خیابانی "مونس" حضور پیدا کرده تا گوشه ای از توانایی خود و دیگر بازیگران این اثر را در معرض قضاوت تماشاگران و هیئت داوران بگذارد. این هنرمند از دغدغه هایش این چنین می گوید:  

مونس روایت چه داستانی است؟ 

نمایش خیابانی مونس روایتی تلخ از یک آسیب اجتماعی ست که ماحصل فقر و اعتیاد است.«مونس » بیان ساده واقعیتی ست که به دلایل نامعلوم پرداختی در این حوزه انجام نگرفته و ما سعی کردیم با ایجاد فضایی ملموس و قابل فهم در بستر خیابان، پرداختی تازه تر به این موضوع  داشته باشیم و  بتوانیم به گونه ای با مخاطب عام صحبت کنیم که راحت با مسئله موجود و نوع برخورد صحیح آشنا شود.

روایتی خیابانی از موضوعی اجتماعی؟درسته؟

بله. همین طور که گفتم یکی از بزرگترین آسیب های اجتماعی که ماحصل فقر و اعتیاد است که دلایلی پرداخت کمتری صورت گرفته است.

 جغرافیای استان هم مدنظرتان بود و یا به یک درد عمومی از جهان پیرامونی بیشتر از هر چیز دیگری پرداخته شده است؟

ما سعی کردیم در این نمایش به جغرافیای خودمان فکر نکنیم و اثری جهان شمول ارائه بدهیم ، در واقع موضوع نمایش ما دغدغه منطقه و جغرافیای خاصی نیست بلکه دردی جانفرساست از جامعه به اصطلاح مدرن که بی شک هنر می تواند زوایای تاریک آسیب ها را برای عموم جامعه به تصویر بکشد.

به نظر شما، جشنواره استانی می تواند در معرفی هنرمندان و دیده شدن آنها در جشنواره تئاتر سراسری و فجر موثر باشد؟

از جمله مشکلات ما که از قضا بزرگترین مشکل ما هست دوری از مرکز و عدم حمایت است که هرچقدر تلاش کنیم به ندرت می توانیم به جشنواره ها سراسری راه پیدا کنیم چون حامی در مرکز نداریم.

در مورد استقبال مردم بعد از کرونا بگویید آیا شرایط بهتر شده ؟

بالاخره کرونا تلنگری وحشتناک برای همه اقشار جامعه بود و تئاتر هم در این موضع مستثنی نبود.اما به نظرم بعد از کرونا، کم کم تئاتر هم دارد جان تازه می گیرد و امیدوارم به شکل قبلی که نه بلکه به شکل بهتر از قبلش برگردد.

بیشترین جهت گیری شما در تولید آثار چیست؟

من بیشتر سعی می کنم در تئاتر به نمایش های خیابانی بپردازم که بستر بهتری برای ابراز و اعلام دردها و و دغدغه هاست که متاسفانه نگاه مسئولین به این گونه از تئاتر مانند کودکی سر راهی ست و اصلا جدی گرفته نمی شود البته امید دارم در این جشنواره این شکل نگاه ها تغییر کند که صد البته نشانه هایی در این موضوع به وضوح دیده می شود.

چه درخواست و یا مطالبه ای دارید که به نظر شما می تواند دغدغه دیگر هنرمندان هم باشد؟

عدم برخورداری از امکانات و ضرورت حمایت بیشتر از سوی دستگاه های فرهنگی و هنری استان بوشهر