بی‌توجهی سینما به عظیم‌ترین نمایش جهان

درحالی‌که همه جوانب هنروسینمای کشور، آمادگی تغییرات بنیادی راداشت.یعنی مردم بیگانه با سینما به یمن پاکسازی محیط هنر‌هفتم روی خوش به سالن‌ها نشان دادند تافرصتی برای شکل‌گیری سینمای بومی،ملی و دینی،مذهبی ایران فراهم شده باشد. سینمایی که در مولفه‌های ساختاری، فرمیک آن، مهر ایرانی بر پیشانی‌اش تلألؤ داشته باشد.چیزی مانند سینمای هند. سینمایی که در همه‌ جزئیاتش با سینمای بقیه جهان تفاوت ماهوی دارد. یا سینمای کلاسیک ژاپن...نوعی از فیلمسازی که در تک‌فریم‌هایش زیست‌بوم مردم آفتاب تابان قابل‌شناسایی است. یعنی چنان هویت و اصالت در تاروپود ساخت‌و‌ساز فیلم‌ها تنیده،چنانچه یک قاب از نوار سلولوئید را مقابل نور بگیریم کاملا قابل‌فهم است که با سینمای کدام کشور طرف هستیم؛ حالا از آمریکا وتولیدات هالیوود می‌گذریم، برخی کشورهای دارای سینما دراروپاراهم نادیده می‌گیریم،ولی نمی‌شودسینمای کره وچین این سال‌هارامثال نزد.سینمای ایران هنوز ازسنت دیرینه کپی‌کاری، تقلید و وام‌گیری  نه‌تنها رهایی نیافته بلکه بازگشتی عیان به ساختارهای قدیمی یافته است.دوران رونق سینمای عراق در دهه ۴۰ و سینمای مصر در سال‌های شکوفایی‌اش در کنار سینمای ایران با قالب فیلمفارسی، به‌دلیل این‌که کم‌وبیش با انبوه مردم و فرهنگ و ارزش‌های زیستی غالب جمعیت همراه بود، همواره در خطر بحران بی‌هویتی به ‌سر برده است، طوری که از سینمای عراق و مصر چیزی نماند و فیلمفارسی هم با فروپاشی نظام گذشته عقب نشست. سینما آنجا رنگ‌وبوی اینجایی می‌گیرد که در رویکردهای غالب مفهومی_فرمی به حساسیت‌های جمعیت کشورواکنش نشان دهدنه این‌که ازکنارآنها بگذرد. مثلا همین راهپیمایی بزرگ و باشکوه و مردمی اربعین(به‌جز مستندهاوبعضا فیلم‌کوتاه) درسینمای داستانی بلند، جایی نداشته و ندارد. کما‌این‌که شاهد هستیم حتی تلویزیون در این مناسبت مهم و ارزشمند چیزی جدید برای روی آنتن فرستادن ندارد.مردمی که درخانه هستند هرساله باید پای فیلم‌های سینمایی منهای اربعین باشند. مسافر‌ری، روز واقعه،شب‌دهم،ریشه درخون و...وبعضا تله‌فیلم‌های مذهبی بی‌ارتباط مستقیم با اربعین، گزینه‌های تکراری شبکه‌های مختلف تلویزیونی دراین مناسبت است.مطابق مستندات وگزارش‌های مختلف ونقل‌های شفاهی مردم حاضر درمراسم اربعین وخصوصا پیاده‌روی مشترک شیعیان وعلاقه‌مندان امامان معصوم،به‌ویژه امام حسین(‌ع)، همه‌گوشه وکناراین تظاهرات عظیم مذهبی دراماتیک ودرعین این‌که پدیده‌ای به‌غایت شگفت وموردکنجکاوی مردم جهان است.وقتی شاهدیم افراد غیرمسلمان بسیاری از گوشه‌وکنار دنیا برای دیدن این رخداد تاریخی راهی ایران وعراق می‌شوندبی‌تردید چنانچه تریلرهای خوبی ساخته یا ملودرام‌های پرملاتی تولید شود حتما مورد اقبال بخش زیادی ازمردم دنیا نیز قرار خواهد گرفت.مطابق تجربه، بازار مصرف فیلم دنیا از هر کشوری، آثاری را دنبال می‌کند که واجد فرهنگ وارزش‌های فردی_جمعی و تاریخی همان کشور باشد. بنابراین یکی از عوامل بومی‌سازی سینمای ایران بهره‌بردن از بطن و متن همین پدیده نادر در جهان است. نکته بارز قضیه اینجاست که همه‌چیز به منظور تحقیق و پژوهش در دسترس است. در واقع دستمایه موضوعی_مضمونی برای ساخت درام‌های جذاب وجود دارد؛ فقط باید خلاقیت نویسندگان سناریوها به‌کار گرفته شود تا در این بستر، داستان‌سرایی مناسب برای فیلم شکل بگیرد.