در این خانه اگر اخلاص داشته باشی سربلند می‌شوی

از سابقه فعالیت خود در استان البرز بگویید.
بنده ۴۵ سال است که در شهر کرج خدمات فرهنگی از قبیل مداحی و آموزش این حرفه، آموزش قرآن و سرود ارائه می‌دهم. همیشه در طول این سال‌ها تلاش کرده ام که به عنوان یک فرد مولد و ایجاد کننده باشم که در همین راستا برای اولین بار در کشور کلاس‌های کلاسیک مداحی را در سازمان تبلیغات اسلامی کرج ایجاد کردیم که بعد‌ها در سایر استان‌ها الگو برداری شد. ما در حوزه آموزش سرود هم، چون آن زمان البرز هنوز استان نشده بود در شهر‌های کرج و تهران به مناسبت‌های مختلف با اجرای سرود مراسم‌ها را پوشش می‌دادیم. در زمینه ایجاد هیئت‌های زنجیر زنی و سینه زنی اجتماع عشاق الحسین را در کرج بنا کردیم که آوازه آن در کشور بسیار پیچیده بود.
نوکری شما در آستان مقدس اهل بیت (ع) از چه زمانی آغاز شد؟
کودک بودم که پدر مرحومم در دوماه محرم و صفر سقاخانه بزرگی مقابل منزل احداث می‌کردند و بنده هم در سن ۱۰ سالگی مأمور کردند که به کار‌های این سقاخانه رسیدگی کنم. در شب عاشورا بود که پدرم، چون به تاریخ علاقه داشت داستان عاشورا را برای ما توضیح داد و ماهم بسیار منقلب شدیم و انقد گریه کردیم که پدرم به مادر مرحومم گفت پرچمی بدوز و آن پرچم را در خانه نصب کرد تا ما آرام بشویم. از فردای همان روز این پرچم را بدوش گرفتم و به همراه دوستان در خیابان‌ها ذکر حسین جان را سر می‌دادیم و مردم به همین کار ما اشک می‌ریختند ما از آنجا بود که ارادتمان به ساحت مقدس اهل بیت (ع) آغاز شد. از آن موقعه تا به امروز ۵۵ سال از نوکری ما سپری شده است و با عنایت و نورانیت امام حسین (ع) ادامه دارد.
برای شما چه لذتی دارد این ارادت به امام حسین (ع)؟
جواب دادن به این سوال بسیار مشکل می‌باشد، چون نمی‌توان به زبان آورد. با اینکه انسان در حال خواندن ذکر مصیبت و اشک ریختن است، اما یک رضایت باطنی و حالت روحانی درونی دارد که مانند پرواز کردن است.
مهم‌ترین خواسته شما از امام حسین (ع) در طول این سال‌ها چه بوده است؟
قطعا از خود آقا خواسته ام تا دست ما را رها نکند و ما این لیاقت را داشته باشیم تا آخرین لحظه عمر در این خانه نوکری و انجام وظیفه کنیم. این انبساط خاطر، آبرو و فرزندان خوبی که انسان دارد مهم‌ترین عنایتی است که از سوی ارباب به ما عنایت شده. ما هیچ وقت از نظر مادی چیزی را درخواست نکرده ایم و همواره سعی کرده ایم که فقط به خاطر خود ارباب انجام وظیفه کنیم، اما آقایی آن بزرگوار بار‌ها به ما جلوه کرده و ما هرچه داریم و نداریم از لطف امام حسین (ع) است و بیش از آنکه لیاقت داشته باشیم به ما عنایت کرده است.
اولین خاطره شما از رفتن به سفر کربلا معلی؟
در آن زمان اوایل باز شدن راه کربلا بود و زمانی که برای اولین بار به حرم مشرف شدم هنگام نماز مغرب و عشاء بود که شنیدم صدای قرآن از گلدسته‌های حرم امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) پخش می‌شود. وقتی بیشتر دقت کردم متوجه شدم صدای قرآن برای پسرم حاج صالح اطهری فرد می‌باشد و همان لحظه یک ندایی در قلبم گفت اگر نوکری بدون توقع باشد اینگونه صدای پسرت در گلدسته‌های حرم پخش می‌شود. هرکاری می‌کنیم در مسیر امام حسین (ع) اگر بدون توقع باشد قطعأ حضرت ارباب در دنیا و آخرت دستمان رای می‌گیرد و سربلند می‌شویم.