راندن در جاده‌های مرگ

تازه‌ترین این گفته‌ها، اما حالا از زبان سردار سید‌تیمور حسینی، رئیس‌پلیس راهور فراجاعنوان شده است. اظهارنظری که اگرچه اغراق‌آمیز به نظر می‌رسداماگواهی است بروضعیت نامطلوب جاده‌های ایران. اوهمین دیروز اعلام کرده است: «حدود ۷۰درصد جانباختگان حوادث رانندگی مربوط به جاده‌ها و راه‌های بین‌شهری هستند.» قائل‌شدن سهم حداکثری ۷۰درصدی برای کیفیت جاده‌ها در وقوع تصادفات، اما حداقل با آمار‌های موجود کیفیت جاده‌ها همخوان است. به این معنا که در آخرین آمار‌های مربوط به کیفیت جاده‌ها می‌دانیم که جایگاه ایران میان ۱۴۰ کشور در رتبه ۷۷ است و در آسیا ایران در فهرست کیفی جاده‌ها در رتبه ۲۲قرار دارد. از مهم‌ترین چالش‌ها درباره کیفیت مطلوب جاده‌ها شیوه‌های نگهداری از آنهاست. در طول ۴۰ سال اخیر میزان آزادراه‌های کشور ۳۲برابر، میزان بزرگراه‌ها حدود ۵۰۰ برابر، طول راه‌های روستایی ۳۵ برابر و طول راه‌های اصلی و فرعی معادل ۱.۵برابر گسترش یافته است، اما باوجود این افزایش چشمگیر، اقدامات لازم برای نگهداری مناسب ازجاده‌هاصورت نگرفته است. اگر رتبه‌بندی جاده‌های کشور‌های جهان در کشور‌های همسایه و اطراف را موردنظر قرار دهیم، ایران رتبه بسیار پایینی دارد به‌طوری که ۹کشور منطقه جاده‌هایی باکیفیت‌تر از جاده‌های ایران دارند. امارات و عمان و قطر به‌ترتیب دررتبه‌های ۸ و ۱۰ و ۱۶جهان قراردارند وحتی کشور‌هایی مثل آذربایجان، تاجیکستان و پاکستان، ازنظرکیفیت‌جاده‌ای اوضاعی بهترازایران دارندکه قابل‌تامل‌است. درمیان آمارکشته‌ها می‌توان به سهم بالای تصادفات برون‌شهری پی برد. به این معناکه حالامی‌دانیم دو‌سوم کشته‌های تصادف مربوط به تلفات جاده‌ای خارج از شهر و مابقی مربوط به حوادث رانندگی درون شهر‌ها و راه‌های روستایی است. نکته قابل‌تامل این‌که آمار کشته‌های تصادف از نیمه دهه ۹۰ تاکنون، هم درراه‌های درون‌شهری، هم درراه‌های برون‌شهری وهم درجاده‌های روستایی افزایش داشته است امااین افزایش در آمار برون‌شهری بیشتر بوده‌است.