به گزارش
جام جم آنلاین، از فردای برگزاری انتخابات اولین دوره ریاست جمهوری در ایران و تصدی قوه مجریه از سوی ابوالحسن بنی صدر، تنش میان جریانهای هودار او با نیروهای انقلابی آغاز شد و در چند مقطع شدت اختلافات بحدی بود که روند اجرایی کشور را دچار آشفتگی کرد. این در حالی بود که ارتش متجاوز عراق در ۳۱ شهریور همین سال در شرایطی که نیروهای ارتش در مرزها از آمادگی کامل برخوردار نبودند دهها کیلومتر در عمق خاک ایران پیشروی کرده بود و موضوع دفاع از میهن به عنوان مساله اول کشور مطرح بود، اما مسئولان کشور در آن زمان درگیر اختلافات داخلی بودند و تقویت و ساماندهی نیروهای مرزی هم به خوبی صورت نمیگرفت.
امام، اما در اوج التهاب بویژه بعد از اولین روز حمله عراق از ملت و مسئولان خواست تا با خونسردی شرایط را پیش ببرند و نسبت به شایعات بی اعتنا باشند و نسبت به افزایش آمادگی برای مواجه با این بحران بزرگ بکوشند.
این توصیه البته از سوی بنی صدر و طیف حامیان او که عمدتا شامل سازمان مجاهدین خلق میشدند با بی اعتنایی کامل همراه بود در شرایطی که برخی از کشورهای عربی از هیچگونه حمایتهای مالی به عراق دریغ نمیکردند و ایالات متحده هم علاوه بر محاصره اقتصادی و تحریم نظامی کشورمان روند همگرایی خود با صدام را افزایش داده بود بداخلاقیهای اولین رئیس جمهور با رقبای سیاسی اش شرایط را بدتر میکرد. شواهد نشان میداد که با این نابسامانیها اوضاع جبههها خوب نبود.
امام خمینی اگرچه این وضعیت را نمیپسندید، اما در عین حال مقاومت مردمی و شجاعت نیروهای مدافع مرزها را ترسیم کرد. با این وصف متاسفانه به جهت فقدان سازماندهی و ناهماهنگی لازم میان ارتش با سپاه و دیگر نیروهای رزمنده و کارشکنیهای بنی صدر در این زمینه دشمن خرمشهر را اشغال و آبادان را به محاصره در آورد.
بسیاری از فرماندهان نظامی اعم از ارتش و سپاه بر این باور بودند که بنی صدر با اینکه فرماندهی کل قوا را به عهده دارد، اما به هیج وجه از دانش نظامی برخوردار نیست و ارزیابی او از صحنه نبرد و آرایش رزمی ناشی از اندک آگاهی او از مدل جنگهای کلاسیک است. گفته میشد او به مدل دفاعی اشکانیان و هخامنشیان معتقد و بر این باور بود که باید اجازه داد دشمن کاملا در داخل خاک ایران نفوذ کند و مستقر شود آنگاه بعد از اجرایی کردن سیاست زمین سوخته و زمینگیر شدن نیروی مهاجم، دشمن را محاصره کرد و شکست داد. همین ساده اندیشی هم در ادامه باعث ناهماهنگی میان نیروهای رزمنده و پیشروی ارتش عراق در ابتدای جنگ شد.
خبرها نشان می داد بنی صدر دستور داده بجز تجهیزات سبک انفرادی هیچ نوع سلاح حتی آرپی جی به سپاه داده نشود امام و امت امام خسته از این مجادلات، بی صبرانه منتظر خبرهای خوش از جبههها هستند.
بنی صدر ۲۷ آبان ۱۳۵۹ در اقدامی تعجب بر انگیز و در نامهای سرگشاده به امام اعلام کرد باید جنگ را تمام کنیم. پیشنهاد بنی صدر در حالی مطرح میشود که دشمن هزاران کیلومتر از خاک میهن را در اشغال دارد و حاضر نیست قدمی به عقب بردارد.
در شرایطی که جنگ تحمیلی به عنوان مهمترین مساله کشور مطرح بود و تلاش بسیاری از دلسوزان نظام این بود که ایران فارغ از هر گونه تنشهای سیاسی آمادگی کامل را برای دفاع و بیرون راندن دشمن متجاوز از خاک میهن اسلامی کسب کند مقارن با ایام عزاداری محرم و در روز عاشورا مردم مواضع عجیبی از سوی رئیس جمهور مواجه شدند.
بنی صدر در سخنانی که با کف و سوت طرفدارانش و هواداران سازمان مجاهدین خلق همراه بود از شکنجه در زندانها سخن گفت و نهادهای انقلابی را به شدت مورد هجوم قرار داد.
اگر چه محمد محمدی ری شهری حاکم شرع دادگاهها تلاش کرد که با ارائه مستندات لازم، سخنان ابهام آفرین بنی صدر را خنثی کند، اما روزنامههای مختلف از جمله مجاهد ارگان منافقین و انقلاب اسلامی روزنامه رسمی رئیس جمهور بنی صدر، بشدت به جو سازی پرداختند.
این موضع جدید بنی صدر نارضایتی امام خمینی را در پی داشت و ایشان برای رفع هر گونه شبهه دستور بررسی این ماجرا را میدهد. برای پیگیری موضوع گروه تحقیقی با عضویت حجت الاسلام منتظری به نمایندگی از امام، بشارتی از طرف مجلس و گودرز افتخار جهرمی از سوی شورای نگهبان و دادگر دادستان تهران کار خود را آغاز کرد و بعد از تحقیقات وسیعی که به عمل آمد در نهایت مشخص شد که ادعای شکنجه، فقط ابزاری برای تشدید جنگ روانی بر ضد امام و انقلاب بود. نتیجه این تحقیقات هم از سوی محمد منتظری نماینده امام در یک مصاحبه تلویزیونی عنوان و ادعای بنی صدر در خصوص شکنجه زندانیان رد شد.
با وجود اعلام نتایج تحقیقات هیأتی که امام مأمور رسیدگی به ادعای مشترک بنی صدر و منافقین کرده بود، اما فضای سازی بر ضد نیروهای حزب اللهی با شدت بیشتری ادامه پیدا کرد. بنی صدر و رجوی در سخنرانیهای مختلف تلاش کردند با طرح تعابیری همچون چماق بدستان جوانان حزب اللهی را به تمسخر بگیرند و جریان اصیل انقلاب را تضعیف کنند.
در چنین شرایطی ملتهبی و در ۱۴ اسفند ۵۹ ماجرای دانشگاه تهران پیش آمد. در مراسمی که به مناسب مراسم سالگرد درگذشت دکتر محمد مصدق در دانشگاه برگزار شد رئیس جمهور به عنوان سخنران در این مراسم حاضر شد و سخنانی را بر زبان آورد که باعث براه افتادن غائلهای بزرگ شد.
برگزار کنندگان این مراسم اعضای دفتر هماهنگی رئیس جمهور بودند که از زمان تشکیل این دفت به محفلی برای تجمع گروههای مخالف و ضدانقلاب تبیدل شده بود. بنی صدر سخنان خود را با عبارت و جملات طعنه آمیز آغاز کرد و در اواسط سخنرانی رئیس جمهور شعارهای تند موافقان و مخالفان به تدریج به درگیری فیزیکی تبدیل شد. آیت ا... بهشتی و نهادهای انقلاب همچون سپاه در کانون شعارهای طرفداران بنی صدر و منافقین قرار دارند. بنی صدر نیز با سخنان خود بر آتش التهاب مراسم دامن زند و شبه نظامیان سازمان مجاهدین موسوم به ملیشیا را بجان حزب اللهی انداخت.
غائله ۱۴ اسفند و شعارهای ضد اسلامی ـ ضد انقلابی هواداران بنی صدر و رجوی، مردم و روحانیون را به شدت آزرده کرده است. آیت ا... العظمی گلپایگانی در تلگرافی به امام، تقاضای رسیدگی به عاملان این غائله را مطرح کرد و امام هم در پاسخ غائله ۱۴ اسفند را جنایت منحرفین خواند و تأکید کرد به شرارتهای ضد اسلامی خاتمه خواهد داد.
رهبر انقلاب بلافاصله آیت الله موسوی اردبیلی دادستان کل کشور را مأمور رسیدگی به ماجرا کرد. امام خمینی امروز ۲۵ اسفند ۵۹ نیز پیامی خطاب به مردم و مسوولان صادر و در آن هیأتی را مرکب از نماینده ایشان (آیت ا... مهدوی کنی)، نماینده رئیس جمهور (حجت الاسلام اشراقی) و نماینده مشترک آقایان بهشتی، رجایی و رفسنجانی یعنی آیت ا... یزدی را مأمور رسیدگی دقیق و ارائه گزارش کرد. امام به این هیأت دستور میدهد روزنامهها و برنامههای رادیو تلویزیون را نیز بررسی و با هر مساله اختلاف برانگیز برخورد کند. امام همچنین در دستوری عبرت آموز، سخنرانی رئیس جمهور، نخست وزیر، رئیس دیوانعالی کشور و رئیس مجلس را ممنوع میکنند.
هیاتی که امام مسوول رسیدگی به غائله ۲۴ اسفند کرده است اعلام میکند رئیس جمهور بنی صدر از حدود قانونی خود تخطی کرده و مفاد بیانیه امام را رعایت نمیکند. بنی صدر رسما نظر هیات میانجی را هم رد و اعلام کرد که نظر هیات مورد نظر را قبول ندارد.
غائله ۱۴ اسفند را باید پایان کار بنی صدر و رو شدن ماهیت منافقین دانست که تلاش داشتند با فتنه انگیزی هر روز در گوشه و کنار کشور تشنج و ناامنی ایجاد کنند.