جودو به دنبال چیست؛

تیم ملی جودو در حالی پس از هفته ها اردو به مسابقه های بین المللی آلمان اعزام شد که تمامی ملی پوشان با شکست از رقیبان خود از گردونه رقابت ها حذف شدند تا زنگ خطری باشد برای کادر فنی که از این پس نگاه جدی تری

کد خبر: ۱۴۳۹۸۳

به پیکارهای جهانی برزیل که حکم انتخابی المپیک پکن را دارد داشته باشد.

تیم ملی در حالی عازم تورنمنت بین المللی آلمان شد که در واقع اهمیت حضور در این رویداد باعث شد جودوکاران دانشجو با ترکیبی ناقص عازم بانکوک تایلند محل برگزاری بیست و چهارمین دوره مسابقه های یونیورسیاد جهانی شوند ، اما بازی نکردن مسعود حاجی آخوندزاده و آرش میراسماعیلی به بهانه آسیب دیدگی و حذف محمود میران ، علی معلومات ، محمدرضا رودکی و وحید سرلک باعث شد تیم ملی دست خالی از این رویداد بزرگ سری A جهانی به کشور بازگردد. هرچند علیرضا امین ، مدیر تیمهای ملی جودو درخصوص دلایل شکست گفت : این رقابت ها جنبه تدارکاتی داشته و به دنبال نتیجه نبودیم ؛ اما واقعیت آن است که در هر حال این شکست به حساب ایران گذاشته شده است و نمی توان از کنار آن بی تفاوت گذشت .در واقع به نظر می رسد تیم ملی جودو به حضور در تورنمنت های درجه 2 و 3 و کسب مدال در آن عادت داشته و وقتی عازم یک رویداد بزرگ سری A جهانی می شود ضعفها و ایرادات آن سرباز می کند. هرچند بازی نکردن حاجی آخوندزاده و میراسماعیلی را می توان این طور استنباط کرد که حضور آنها در مسابقه های جهانی برزیل قطعی به نظر می رسد، اما می توان به این نکته هم اشاره کرد که کادر فنی تیم ملی هنوز به یک ارزیابی دقیق و مناسب برای شناخت نفرات اعزامی به امریکای جنوبی دست نیافته است و این که چه نفرات و در چه اوزانی ایران در پیکارهای برزیل نماینده دارد هنوز بر هیچ کس مشخص نیست .با نگاهی به عملکرد تیم ملی جودو از المپیک آتن تاکنون درمی یابیم به رغم آن که در مسابقه های 2004 یونان ، ایران در کنار ژاپن جزو معدود کشورهایی بود که تمامی 7 سهمیه خود را برای شرکت در مسابقه های المپیک به دست آورده است اما در عمل پس از قرعه آرش میراسماعیلی با حریف رژیم اشغالگر قدس و حذف از این پیکارها تنها امید طلائیمان به یاس تبدیل شد و به رغم آن که شاهد مبارزات خوبی از سوی حاجی آخوندزاده و میران در آن مسابقه ها بودیم اما با تحلیل رفتن قوای بدنی جودوکاران آنها در مسابقه های سوم و چهارم بشدت افت کرده و در حالی که تنها یک گام تا مدال برنز فاصله داشتند از گردونه رقابت ها حذف شدند تا نشان داده شود تنها کسب سهمیه ملاک نبوده و اگر همچون برخی کشورها 3 جودوکار ببریم و 2 مدال به دست آوریم بهتر از آن است که با 7 سهمیه دست خالی به کشور بازگردیم . پس از آتن هم آرش در مسابقه های جهانی دانشجویان باخت ، در پیکارهای جهانی مصر هم طلایش به برنز تبدیل شد و در مسابقه های دوحه هم به نشان اولی هم دست نیافتیم که این مساله بیانگر آن است که جودو طی سالهای اخیر در یک خط سیر افقی حرکت کرده و نتوانست حتی با توجه به پا به سن گذاشتن برخی بازیکنان همچون میران ، آخوندزاده و میراسماعیلی جانشینان مطمئنی برای آنان مهیا کند ، چرا که حضور دائمی آنها در تیم ملی منجر به ایجاد حاشیه امنیت برای آنها شده و با توجه به سفرهای متعدد برون مرزی فاصله آنها با نفرات دوم و سوم تیم ملی بیش از آنی است که مربیان بخواهند این خطر را بپذیرند که به جوان ترها بها دهند.حال 3سال از المپیک آتن می گذرد و بازیکنان پا به سن گذاشته این بار می خواهند شانس خود را برای المپیکی دیگر بیازمایند که البته در اولین آزمون پیش از انتخابی المپیک برزیل نتوانستند انتظارات را بر آورده کنند و با توجه به آن که ترکیب نفرات اعزامی همه با تجربه بودند طبیعی است که نمی توان به حساب تجربه اندوزی گذاشت . در هر حال یک ماه تا شروع مسابقه های جهانی برزیل فرصت باقی است و کادر فنی قصد دارد با برگزاری جلسه ای پس از بررسی تمامی جوانب درخصوص اعزام تیم با نفرات کامل یا ناقص به جمع بندی کامل برسد؛ هر چند به نظر می رسد با توجه به آن که نفرات اول تا پنجم این رویداد بزرگ مستقیم به المپیک چین راه خواهند یافت و کادر فنی هم به اعزام نمایندگان در تمامی اوزان خوشبین است ، ولی نباید از این نکته غافل شد که میدان جهانی جای شناسایی ملی پوشان یا تجربه اندوزی نیست ، به همین دلیل باید بهترین ها آن هم با انگیزه کافی راهی پیکارهای فوق شوند تا بتوانند در کنار سهمیه المپیک به مدالی هم دست یابند بنابراین باید دید کادر فنی به دنبال چیست؛ مدال؛ سهمیه؛ تجربه یا همه این موارد؛ شاید مربیان قصد دارند همچون المپیک آتن به دست آوردن هر 7 سهمیه را بار دیگر جزو اهداف خود قرار دهند که با توجه به بضاعت موجود بعید به نظر می رسد.انجام تمرین های منظم و مستمر، بهره گیری از تجارب گذشته ، اعتماد به نیروهای جوان و پرانرژی ، دل نبستن به قرعه خوب ، بهره گیری از اشتباهات حریف و به حداقل رساندن اشتباهات خود، اعزام بهترین ها به برزیل ، تقویت نقاط قوت و برطرف کردن نقاط ضعف و به حداکثر رساندن قوای جسمانی ملی پوشان برای انجام حداقل 5 تا 6 مسابقه می تواند ما را به اهدافمان در مسابقه های جهانی برساند.