آدم‌های طردشده

با این همه، در عمق این ارتباط، جدایی و افتراقی موجود است از نوع موقعیت‌ها، فرهنگ‌ها، مقاصد و موارد متفاوت و نامشترک دیگر که در ذات همین فردیت موقعیت ما چیزی وجود دارد منحصر‌به‌فرد. آری ادبیات این گونه است که می‌تواند از دیگر شیوه‌های ارتباط فراتر رود و این امکان را برای ما قائل باشد که در آنچه از یکدیگر جدامان می‌سازد، ارتباط حاصل کنیم. در حقیقت ارزش و اهمیت زبان تا آنجاست که اگر صدای گوینده‌ای وجود نداشته‌باشد، ادبیاتی وجود ندارد. زبانی که صدای نویسنده است برای ابراز هنر، بداعت، لحن، سبک و شناساندن جهانش به مخاطب. «ویلیام ترور» نویسنده پر کار ایرلندی در عرصه ادبیات به سبب زبان و سبک نگارش در داستان‌های کوتاه، شهرتی جهانی دارد. زبان در نوشته‌های وی نقشی اساسی ایفا می‌کند و با وجود پیچیدگی‌های روایی برای خلق شخصیت‌ها، مخاطب را همراه می‌سازد. استفاده از جملات ساده و کوتاه در عین برخورداری از زیبایی‌های ادبی، سبکی قابل توجه و منحصر‌به‌فرد برای ترور به دنبال داشته‌است. مجموعه داستان «جنون دو نفره» شامل هفت داستان کوتاه از موقعیت‌ها و وضعیت‌های پیش‌بینی‌ناپذیر و رقت‌باری است که شخصیت‌های سرگشته، گیج و کم‌هوش«ترور» با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند. وی با هوشمندی ظریفی مضمون و ایده‌های تلخ داستان را از ابتدا تا پایان‌بندی شبکه‌سازی می‌کند و با نوعی شوخ‌طبعی و طنز به روایت آشوب و پریشانی موقعیت‌ها و واکنش شخصیت‌ها می‌پردازد. «ترور» عموما سراغ آدم‌های طرد شده می‌رود؛ آدم‌هایی که زیاد به چشم نمی‌آیند. آنهایی که در مواجهه با وضعیت‌های ناشناخته در پی گریزند و درنهایت سرخورده به زندگی خود ادامه می‌دهند. وی معتقد است یک رمان‌نویس قبل از هر چیزی باید داستان‌نویس خوبی باشد و این بهترین شیوه برای انتقاد از وضع موجود جامعه است. مجموعه داستان ‌جنون دو نفره‌ توسط آذر عالی‌پور ترجمه و در انتشارات فراز منتشر شده‌است.