سلام ؛ سلامی به سپیدی یاسها، به صداقت یاران با وفا. سلام بهانه زیبایی است برای دوست داشتن . نام مقدست کوچه های قلبم را زینت بخشیده است . ساکنان قلبم فرشتگانند که امید را در دلم می دوانند؛ همان فرشتگانی که یاسهای معطر را در باغچه زندگی ام کاشتند؛ همان یاسهای معطری که عطر خوششان از پشت دیوار بلورین قلبم حس می شد؛ همان یاسها که ریشه عشق را در قلبم دوانیدند.
آری ، از یاسهای خوشبو و معطری حرف می زنم که از جانب تو آمده اند؛ همان جا که بهشت نامیده اند. سلامم از ورای نگاه عاشقانه ای است که یاسها کاشته اند. من هر روز و هر شب با یاسها درد دل می کنم تا شاید گلبرگ آنها به قاصدک پیام بفرستد و بگوید نشانه ای است در این دهکده که من نیز وجود دارم ؛ وجودی که گرچه شاید به دلیل عظمت وجودت ، فراموش شده باشد. در این وادی ، باران اشک برای از دست دادن تو بسیار می بارد. ابرها چنان برایت می گریند که نمی توان آن را وصف کرد. و من می گریم برای نبودت ، و این چنین است که هر سال هزاران بار در قلبم سیل جاری است . ولی خوشحالم ؛ زیرا می دانم تو هستی و مرا می بینی ؛ بی آن که من تو را ببینم و به درد دل هایم گوش فرا می دهی ؛ اگر لایق باشم .
