بازی آل‌خلیفه با آتش

دراین خصوص در حاشیه نشست بین‌المللی مجاهدان در غربت در شهر دامغان، گفت‌وگویی با عبدا...الدقاق از چهره‌های سرشناس و پیشروی مقاومت بحرین صورت داده‌ایم.

در روزهای اخیر اخبار نگران‌کننده‌ای از اعتصاب غذای زندانیان بحرینی و تشدید شکنجه‌ها و مجازات علیه آنها شنیده می‌شود. این حقیقت تلخ نشأت گرفته از چیست و چرا رژیم آل‌خلیفه فشارهای خود را علیه زندانیان تشدید کرده است؟
در ابتدا بگویم که وضعیت حاکم بر بحرین کاملا امنیتی است اما در چارچوب همین شرایط وخیم نیز ملت بحرین مطالبات بر حق خود را از حکومت مطرح می‌کنند. این قاعده در‌خصوص زندانیان شجاع بحرینی نیز صادق است. انقلاب بحرین، آتش زیرخاکستر است و بهتر است رژیم آل‌خلیفه با رفتارهایی که علیه زندانیان نشان می‌دهد، با این آتش بازی نکند. اعتصاب غذای زندانیان در بحرین، نشان‌دهنده وخامت اوضاع انسانی در شکنجه‌گاه‌هاست. ملاقات زندانیان با خانواده‌های‌شان و دسترسی آنها به مراقبت‌های پزشکی(حتی در سطح متعارف و حداقلی) نیز ممنوع است. در شرایطی که زندانیان روز‌به‌روز شرایط سخت‌تری را پیدا می‌کنند و فشارها عامدانه علیه آنها تشدید می‌شود، بدیهی است که آنها دست به اعتصاب می‌زنند. 
 
برخی زندانیان بحرینی با توجه به برخی وعده‌های داده شده از سوی حکومت بحرین، به اعتصاب غذای خود پایان داده‌اند. دلیل این مسأله چه بوده است‌؟
این وعده‌ها، بر‌اساس اراده و حسن‌نیت حکومت به زندانیان داده نشده و شرایط بیرونی، حکومت(‌آل‌خلیفه) را ناچار به پذیرش برخی موارد و خواسته‌ها کرده است. گرچه به‌دلیل فشارهای آل‌خلیفه خبرهای این اعتصابات به گوش جهان نمی‌رسد اما در مورد اخیر، مریم‌الخواجه، دختر عبدالهادی الخواجه از زندانیان بحرین اعلام کرد که به بحرین می‌آید و همراه او دبیرکل عفو بین‌الملل و مدافعان حقوق بشر هم خواهند آمد. دولت از این موضوع ترسید و به خواسته‌های آنها تن داد. به همین دلیل، آنها در حال حاضر اعتصاب غذای خود را شکستند تا زمانی که مطالبات اجرایی شود. در صورتی که این وعده‌ها عملیاتی نشود، اعتصاب‌ها با شدتی بیشتر ادامه خواهد داشت. 
 
اشاره کردید که اعتصابات صورت گرفته در بحرین، از سوی حکومت مورد توجه قرار نمی‌گیرد. حتی به نظر می‌رسد نهادهای ظاهرا حقوق‌بشری در غرب نیز دغدغه‌ای نسبت به این موارد ندارند و دست به سانسور واقعیات جاری در بحرین می‌زنند.
در برخی از کشورها معارضان که اعتصاب غذا می‌کنند، این موضوع بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد و ابعاد جهانی می‌یابد اما معمولا به زندانیان بحرین پرداخته نمی‌شود، چرا که رژیم آل‌خلیفه دوست صمیمی آمریکا، رژیم صهیونیستی و انگلیس است. در اینجا ما شاهد یک تبعیض آشکار هستیم. زمانی که یک حکومت در زمین آمریکا و رژیم صهیونیستی بازی کند، جنایات آن به‌سادگی از سوی رسانه‌های مدعی آزادی بیان در غرب نادیده گرفته می‌شود. این قاعده‌ای است که بارها شاهد آن بوده‌ایم و اکنون در جریان تحرکات جاری در بحرین نیز شاهد آن هستیم اما مطالبه‌گری‌های بر حق شهروندان و زندانیان بحرینی، وابسته به حمایت غرب از آنها نبوده و نیست. مسیری که در پیش گرفته شده، کاملا روشن است. عدم حمایت آمریکا و متحدان آن، معترضان را دلسرد نمی‌کند و آنها با ایمان و تکیه بر خدا و نه قدرت‌ها به مبارزه خود ادامه خواهند داد. اعتصاب‌کنندگان، نگاه‌شان به داخل زندان است و بر خدا تکیه می‌کنند و ادامه می‌دهند. فقط در یک مورد، شیخ میرزا محروس یکی از مبارزان زندانی بحرین در گفت‌وگویی که با شیخ عیسی قاسم(رهبر شیعیان بحرین) داشت، تاکید کرد که زندانیان و رهبران در مسیر مبارزه خود ثابت و استوار هستند و تا آخرین نفس ادامه خواهند داد. اوضاع بحرین کاملا امنیتی است و نظام آل‌خلیفه با استفاده از سیستم‌های امنیتی وارد شده از غرب، فشارها را افزایش داده به‌گونه‌ای که افرادی که اعتراض و انتقاد دارند یا زندانی شده یا از کشور متواری می‌شوند و با هر سخنی درباره سیاست‌های دولت به‌شدت برخورد می‌شود اما در سخنان زندانیان و مواضع آنها، ما صلابت واراده و ایمان می‌بینیم. این موضوع بسیار دلگرم‌کننده است. مسیر مطالبه‌گری درآینده نیز طی‌خواهد شد و حتی رژیم آل‌خلیفه و حامیان آن نیز قدرت متوقف‌ساختن این روند را نخواهند داشت.