پرخاشگری در دختران نوجوان

احساسات دختران در سال‌های قبل از نوجوانی و در دوران نوجوانی شدید می‌شود و آن را نمی‌توان پیش‌بینی کرد. نوجوانان در این سن، لحظه‌ای خشمگین هستند و لحظه‌ای بعد شاد و خوشحال‌اند. تغییر احساسات و اوج عصبانیت در دختران نوجوان معمولا باعث متعجب شدن والدین می‌شود. همه فکر می‌کنند که بعضی اوقات خلق‌و‌خوی‌شان تغییر می‌کند و تندخو می‌شوند. کم و زیاد شدن احساسات، قسمتی از زندگی معمولی است و تا حدودی طبیعی است اما در دوره نوجوانی احساسات بسیار متغیر است. دختران در طی این سال‌ها، از نظر جسمی، روحی، روانی و عقلانی تغییرات زیادی می‌کنند. این تغییرات بر عواطف و احساسات آن‌ها تاثیر می‌گذارد چون در این مرحله سنی، تفکر درباره عقاید و ارزش‌های خود را شروع می‌کنند.

او در‌می‌یابد که می‌تواند درباره افکار و عقاید دیگران اظهار نظر کند ولی بعضی مواقع تصور می‌کند که دیگران او را تحت‌نظر دارند یا از او ایراد می‌گیرند، به همین دلیل بسیار عصبی می‌شود: چرا همه به من نگاه می‌کنند؟

وقتی از پله‌های مدرسه لیز خوردم، می‌خواستم از خجالت بمیرم.

ممکن است در مقایسه با همسالان خود، احساس حقارت کنند.

دلایلی که ناامنی را برای او به همراه دارد، باعث می‌شود که اخلاق نوجوان پی‌در‌پی تغییر کند.

او در این دوران از والدین خود فاصله می‌گیرد، چون می‌خواهد مستقل شود. آن‌ها در این سن از رفتار پدر و مادرشان و اختیارات آن‌ها بیش از حد معمول ایراد می‌گیرند و انتقاد می‌کنند. او می‌خواهد خودش و خانواده‌اش را ایده‌آل تصور کند و وقتی که خود و خانواده‌اش را از این خیال‌بافی دور می‌بیند، ناراحت، عصبانی و پرخاشگر می‌شود.

دلایل دیگری نیز برای عوض شدن روحیات دخترتان وجود دارد. زندگی در این دوران برای او پرتنش و پیچیده‌تر می‌شود، سازگاری با شرایط مقاطع تحصیلی بالاتر، محیط اجتماعی بزرگ‌تر، کلاس‌های فوق برنامه، مشکلات خانوادگی، اتفاقات دنیای بیرون، همه این‌ها بر عواطف او تاثیر می‌گذارند. وقتی دختران بزرگ‌تر می‌شوند، والدین هم انتظارات بیشتری از آن‌ها دارند.

بدیهی است دختر نوجوان شما نمی‌تواند تغییراتی که در زندگی‌اش روی می دهد را درک کند و از دگرگونی‌هایی که در این دوران، در رفتار و روحیاتش روی می‌دهد آشفته و نگران می‌شود:

 ممکن است بگوید نمی‌دانم چرا این‌قدر افسرده‌ام، نمی‌دانم چه بلایی سرم آمده، از این‌که زیاد عصبی می‌شوم متاسفم!

 در این موقعیت او از این‌که کنترل خود را از ‌دست‌داده است ناراحت می‌شود. بهتر است به دخترتان بگویید، می‌دانید چه چیزی او را ناراحت می‌کند و به این صورت به اوکمک کنید تا از ناراحتی‌اش کاسته شود. می‌توانید تجارب دوران نوجوانی خود را برای او بازگو کنید. از این‌که مدام از او سوال بپرسید، خودداری کنید.

با وجود این باید به دخترتان این امکان را بدهید که بعضی اوقات از خودش واکنش نشان دهد چون هر فردی احتیاج دارد تا بعضی از آشفتگی‌های خود را بروز دهد. ولی عکس‌العمل‌های بی‌ادبانه و بی‌احترامی به دیگران را نپذیرید. هنگامی که از کلمات نامناسب استفاده می‌کند، به او تذکر دهید. احتمالا او بداخلاقی و عصبانی شدن خود را بد نمی‌داند، باید به او بفهمانید که رفتار منفی او پسندیده نیست.

بهتر است رفتار خودتان را هم بررسی کنید و در صورت لزوم آن را عوض کنید. اگر فورا عصبانی می‌شوید یا اکثر اوقات بد‌رفتاری می‌کنید، ممکن است دخترتان نیز از شما الگو بگیرد.

هر گاه دختران خوشحال و شاد است یا سعی می‌کند که به بقیه کمک کند، از او تعریف کنید و اکثر مواقع به او بگویید: تو دختر خوبی هستی!

معمولا دختران فقط در خانه زود عصبانی می‌شوند و خلق‌و‌خوی بدی دارند، ولی تا جایی که حس می‌کنند امنیت دارند. در مدرسه، با دوستان و همسالان و دیگر افراد بزرگسال، مودب و آرام هستند. تندخو بودن در خانه معمولا بخشی از رشد طبیعی دختر نوجوان است. اگرچه ممکن است دشوار باشد اما سعی کنید با او مهربان باشید و هم‌چنان صبر و بردباری از خود نشان دهید.