اگرچه تخصص اصلیاش پیدا کردن اجساد غرقشده است اما دهها نفر را نیز هنگام غرق شدن، زنده از آب خارج کرده و زندگیشان را نجات داده است. بهمن پرورش ۵۶ ساله، در تمام کشور با غواصی دنبال پیدا کردن اجساد میرود و همیشه در جستوجوهایش موفق بوده است. او نزدیک به ۴۰ بار تا یکقدمی مرگ رفته و برگشته است اما همیشه بدون ترس دوباره این کار را انجام داده است. برای گفت وگو چند بار با او تماس گرفتیم که هربار در حال جستوجو برای یافتن جسدی بود تا اینکه فرصتی دست داد و با او همصحبت شدیم که در ادامه میخوانید:
خودتان را معرفی میکنید
بهمن پرورش، ۵۶ ساله و فرزند مرحوم محمد پرورش هستم. پدرم اولین ایرانی بود که بعد از ملی شدن صنعت نفت،
شیر نفت را روی اجنبیها بست. پدرم سوارکار و شناگر ماهری بود و از همان بچگی من را ترغیب به شنا در آبهای خروشان و سرد میکرد.
از چه سالی شنا را شروع کردید؟
اولین بار پنجساله بودم که پدرم من را به رودخانه خروشان سیمره برد و در آبهای خروشان شنا کردم.
از چه سالی به صورت حرفهای غواصی را شروع کردید؟
سال ۷۹ بود که غواصی را شروع کردم و از آن زمان تا حالا در نوار مرزی هشت کشور، ۲۶ استان و ۱۵۰ شهر کشور بارها به دنبال جسد غرقشدگان بودم یا اینکه افرادی را از مرگ حتمی نجات دادم. صدها غریق را از آب رودخانهها، دریا و پشت سدها خارج کردم و ۱۲۲ نفر را در سوانح آبی، آتشسوزی و سوانح کوهستان نجات دادم.
آخرین بار چه زمانی شناگری را از مرگ نجات دادید؟
روز ۲۷ مرداد همراه خانواده به دریاچه سراب نیلوفر رفتم. کنار ما چند جوان شنا میکردند که یکی از آنها در حال غرق شدن بود، ابتدا چون دوستانش میخندیدند، فکر کردم چون من را میشناسند، شوخی میکنند. چند ثانیه بعد دیدم چشم پسر جوان برگشت و سریع برای نجاتش اقدام کردم. دوبار من را به پایین کشید اما بار سوم موفق شدم و از مرگ نجاتش دادم. چند روز قبلتر هم در تفریح خانوادگی در تکیه و سرابله بودیم که پدر یک خانواده وارد آب شد و بعد از آن پسرانش هم به دنبالش برای شنا رفتند. ناگهان دختر چهارساله خانواده داخل آب افتاد و در حال غرق شدن بود که سریع او را نجات دادم.
نترسیدی که خودت دچار حادثه شوی؟
من در اعماق تاریک آبهای سرد به دنبال غرقشدگان هستم و در این ۲۳ سال ۴۰ بار تا چند میلیمتری مرگ رفتم اما معجزه شد که زنده ماندم. گاهی در تورهای ماهیگیری گرفتار شدم و گاهی شدت جریان آب من را با خودش برده اما هربار جان سالم بهدر بردهام.
هزینه هر جستوجو چقدر است؟
هزینه؟ من برای رضای خدا با تجهیزات شخصیام هرجا لازم باشد، میروم و رایگان این کار را انجام میدهم. خدا را شکر میکنم که در این مدت توانستهام خانوادههای داغداری که بیقرار هستند را راضی نگه دارم و جسد عزیزشان را به آنها بازگردانم.
چگونه از شما درخواست کمک میشود؟
من هرکجای ایران از قومهای بلوچ، کرد، ترک، فارس، گیلک و عرب کمک خواستهاند، رفتهام. تقریبا چند میلیون ایرانی شماره من را دارند. بیشتر مواقع وقتی کار گره میخورد، من را برای کشف جسد خبر میکنند. گاهی مواقع ستاد مدیریت بحران و فرمانداران تماس میگیرند و درخواست کمک میکنند. همه آنها میدانند که اینکار من بازی با جانم است اما من خدمت به مردم را دوست دارم.
آخرین جسدی که کشف کردید، کجا بود؟
۲۴ تیرماه امسال در دریاچه زریبار بود. بعد از ۲۳ روز جستوجو، جسد کشف نشده بود که من را خبر کردند و زیر ۱۰ دقیقه جسد را پیدا کردم.
از کجا میدانید جسد کجاست؟
عمق آب تاریک و سرد است. من از طریق لامسه موفق میشوم جسد را پیدا کنم. گاهی اجساد ۱۰۰ کیلومتر دور از محل غرق شدن پیدا میشود.
چرا به شما ناجی اف۴ هم میگویند؟
یک روز قبل از عملیات مرصاد، عراق پایگاه هوایی نوژه همدان را بمباران کرد. این بمبها با چتر فرود میآمدند و چند دقیقه بعد منفجر میشدند. هواپیماهای اف ۴ آماده پرواز بود اما بمبها کنارشان بود و هرلحظه امکان داشت منفجر شود. همراه چند نفر داوطلبانه رفتیم و بمبها را از محوطه خارج و با شلیک از طریق سلاح ژ۳ منفجر کردیم. در این حین یک بمب منفجر شد و جانباز شدم. اگر این کار را انجام نمیدادیم، معلوم نبود چند هواپیما را از دست داده بودیم.
تلخترین خاطرتان هنگام کشف غرقشدگان؟
همه اجسادی که از آب بیرون میکشم، برایم تلخ است. اما دو حادثه سقوط بالگرد که در جریان آنها سه استاد خلبان شهید شدند، برایم دردآور بود. یک بار اجساد خلبان بالگرد کبری را سال ۸۷ از آب بیرون کشیدم و سال بعد یک بالگرد ۲۰۶ در زرینشهر سقوط کرد. سه روز بعد از حادثه که ۱۵۰ امدادگر و غواص در محل بودند، من را صدا زدند و زیر دو ساعت پیکر شهدای خلبان را پیدا و از آب خارج کردم. در مناطق پر از مین هم ۷۰ بار کار جستوجو را انجام دادم. من پیکرهای زیادی از شهدای نیروی انتظامی، مرزبانی، تیپ تکاور و غریقان نیروی هوایی و ارتش را درعملیاتهایی خارقالعاده کشف و تحویل دادم.
از کارت راضی هستی؟
من برای خدا و مردم این همه کار انجام دادم اما برایم شایعه درست کردند و بیمهریهای زیادی دیدم. چهار استاندار کرمانشاه برایم درخواست نشان شجاعت کردند اما نهاد ریاست جمهوری در دورههای مختلف به این موضوع اهمیت نداد. من تمام زندگیام خطر و ریسک است. چندی قبل یک قهرمان شنا در ارمنستان ادعا کرد ۲۰ مسافر اتوبوسی که در رودخانه افتاده بود را از عمق ۱۰ متری نجات داده است و چه سر و صدایی شد. البته این خبر دروغ است. من با تجهیزات هم نمیتوانم در ۲۰۰ دقیقه این تعداد انسان را نجات دهمٍ، چگونه فردی میتواند این کار را کند؟ چگونه توانسته بدون امکانات غواصی ۲۰ نفر را نجات دهد، آیا آنها آبشش داشتند که این میزان زیر آب زنده بمانند. من عامالمنفعه تلاش میکنم و مورد بیمهری قرار میگیرم.
به کارهای هنری هم علاقه دارید؟
بله. چند سال قبل با امین حیایی در فیلم شعله ور همبازی بودم.
رسانههای معاند چندین بار سعی کردند از عکس و فیلمهای جستوجوی بهمن پرورش، جریان خبری دروغ ایجاد کنند که هر بار با واکنش این غواص روبهرو شده و دستشان رو شد. «چند سال قبل به من اعلام شد که شش نفر از اعضای یک خانواده در سد احمداباد تکاب استان آذربایجانغربی غرق شدهاند. وقتی به آنجا رفتم، متوجه شدم خانمی به نام الناز که باردار بود، هنگام شستن دمپایی داخل آب میافتد.
سه برادرش و یک نفر دیگر برای نجاتش وارد آب میشوند اما همگی غرق شدند. من اجساد همه آنها را از اب خارج کرده و ردیفی کنار هم قرار دادم. سال ۸۸ عکس و فیلم این حادثه را منتشر کردند و گفتند اینها معترض هستند. سال ۹۸ هم بیبیسی، صدای آمریکا، عفو بینالملل و منوتو باز فیلم و عکس حادثه را منتشر و همان ادعا را تکرار کردند و موجسواری کردند. سال گذشته هم باز این ادعای دروغ مطرح شد. وقتی کسی غرق میشود، دستش به سمت سینه میآید و اصطلاحا به آن فیگور بوکسینگ میگویند، حال به دروغ ادعا کردند دست آن افراد دستبند
بوده است.»
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد