خلوت‌تر اما باکیفیت‌تر

سیاست این نهاد بزرگ ورزشی را میتوان به صورت خلاصه در این جمله دید: «فقط امیدهای کسب مدال به بازیهای آسیایی میروند.» در راستای اجرای این سیاست و توجه به اصل کیفیگرایی، فهرست رشتههایی از ایران که در بازیهای آسیایی حضور دارند و البته ندارند اعلام شد. دو، سه رشته هم مشروط شدهاند، به عبارت سادهتر قرار است در روزهای آینده در رابطه با حضور یا عدم حضور آنها در هانگژو تصمیم گرفته شود. مردودی های هانگژواسکواش(پسران و دختران)، بسکتبال دختران(پنجنفره)، دوچرخهسواری(کوهستان پسران، پیست و جاده دختران)، بدمینتون آقایان، سهگانه، شمشیربازی فلوره(پسران و دختران)، ژیمناستیک(ترامپولین)، سپکتاکرا(آقایان و بانوان) و دراگونبوت (دختران) قطعا جایی در بازی های آسیایی نخواهند داشت. تصمیمگیری در رابطه با این رشتهها و احتمال کم مدالآوری ورزشکاران این رشته در جلسات متعددی بررسی شد. در میان رشتههایی که غیبت ورزشکاران آنها به دلیل احتمال کم مدالآوری و موفقیت قطعی شده حذف دراگون بوت تا حدودی نادرست به نظر میرسد. این رشته ورزشی خالی از امید نبود. اما در رابطه با سایر رشتهها احتمال مدالآوری صفر است. در اسکواش حتی ورزشکاران ردههای سنی نوجوانان هم شانسی ندارند چه برسد به تیم بزرگسالان. تیم ملی بسکتبال پنج نفره بانوان هم در سالهای اخیر هرگز در هیچ موقعیتی و هیچ رویدادی حائز کسب رتبههای متوسط هم نبوده چه برسد به رتبههای بالا. رشتههای دیگری هم که نام آنها به عنوان حذف شدههای بازیهای آسیایی اعلام شده نیز از کمترین شانس و البته امکانات و موقعیت برای کسب موفقیت در المپیک آسیایی برخوردارند. مشروط هاچهار رشته ورزشی برای اینکه به المپیک اعزام شوند هنوز اما و اگر دارند و اعزام آنها مشروط است. یکی از آنها تیم ملی فوتبال بانوان است. این تیم گر چه به مرحله دوم انتخابی المپیک صعود کرده و آبان ماه باید با تیمهای قدرتمندی مثل استرالیا، کره جنوبی و ژاپن مصاف بدهد اما هنوز برای اعزام به بازیهای آسیایی واجد شرایط و شایستگی نیست. تیم ملی والیبال بانوان ایران هم شرایط مشابهی دارد. این تیم که سال گذشته نایب قهرمان بازیهای کشورهای اسلامی شد جایگاه نامشخصی در میان رشته‎های اعزامی به هانگژوی چین دارد و در رابطه با اعزام این تیم باید جلسات بیشتری برگزار شود. ناگفته پیداست که نه تیم ملی فوتبال بانوان و نه تیم والیبال بانوان هیچکدام از کوچکترین شانس و موقعیتی برای کسب مدال و مقام در آسیا و بازیهای آسیایی برخوردار نیستند. دو تیم مشروط دیگر بسکتبال سه نفره بانوان و تیم ملی هندبال پسران است که بحث ادامه دار بر سر اعزام کردن یا نکردن آنها به دلیل شانس اندک مدالآوری است. البته در روزهای آینده بررسی های بیشتری در این رابطه صورت خواهد گرفت و تصمیم نهایی اعلام خواهد شد. قطعیها رشتههای پرامید، مدالآور و حداقل باکیفیت نیز مشخص هستند. در واقع بر اساس تصمیمات اخذ شده این رشتهها در گروه یک قرار گرفته اند و اعزام تیم ها و ورزشکارانش قطعی است:کشتی (آقایان)، کاراته (آقایان و بانوان)، وزنهبرداری(آقایان)، ووشو و کوراش (آقایان و بانوان)، تکواندو (آقایان و بانوان) والیبال (آقایان)، کبدی (آقایان و بانوان)، قایقرانی در رشته کانو و کایاک و رویینگ (آقایان و بانوان)، دو و میدانی (آقایان) و واترپلو (آقایان).گروه دوم پرامیدها، مدالآوران و باکیفیتها نیز این رشتهها هستند: صخرهنوردی (آقایان و بانوان)، تیراندازی (آقایان و بانوان)، تیراندازی با کمان کامپوند (آقایان و بانوان)، هندبال (آقایان) بازیهای الکترونیک (آقایان)، بوکس(آقایان) شطرنج (آقایان و بانوان)، وزنهبرداری (بانوان)، دو و میدانی (آقایان و بانوان)، فوتبال (آقایان) تنیس روی میز (آقایان)، شمشیربازی سابر(آقایان)، دوچرخهسواری کوهستان (بانوان) و ژیمناستیک هنری گروه دوم اعزامی رشتههای قطعی با ظرفیت نامشخص به این رقابتها خواهند بود. همچنین سه رشته اسکیت (فری استایل)، بسکتبال، دوچرخهسواری و جودو به گروه دوم جهت اعزام اضافه میشوند. البته اعزام این رشته های ورزشی به هانگژو بدان معنا نیست که آنها قطعا امید مدال آوری محسوب میشوند. شاید بسیاری از آنها و حتی آنهایی که گمان میکنیم بیبروبرگرد مدالآور هستند چیزی جز ناکامی به دست نیاورند. با این حال کاروان ورزشی ایران برای نخستین بار در دهههای اخیر با شعار «کیفیگرایی» راهی هانگژو میشود. باید دید که آورده ورزش ایران از این شعار و از این تصمیمات جدید چه خواهد بود.