در خدمت و خیانت به اقیانوس‌ها

با هشدارهای بسیاری که از سوی کارشناسان حوزه‌های مختلف در این باره داده شده، هنوز هم روزانه حجم بالایی از پلاستیک‌ها وارد چرخه زیستی می‌شو‌د. متاسفانه اقدامات پیشگیرانه در مورد عدم وارد شدن این ضایعات به محیط‌های طبیعی بسیار کم و محدود بوده است. در مقابل گروه‌های زیست‌محیطی و شرکت‌های تابعه سعی در جمع‌آوری پلاستیک‌های رها شده در طبیعت دارند. یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های در خطر، اقیانوس‌ها است که حیات میلیون‌ها گونه دریایی به آنها وابسته است. مطالعات جدید اما نشان می‌دهد که پاکسازی اقیانوس‌ها اثرات جانبی مخربی بر جای می‌گذار‌د. گذشته از این‌که حجم پاکسازی بسیار محدود است اما با این حال تکه‌های پلاستیکی شناور مملو از حیات شده و گونه‌های دریایی بسیاری نه‌فقط در آنها زندگی که گاهی تولید مثل نیز می‌کنند. هنگامی که شرکت‌های پاکسازی، زباله‌ها را از آب بیرون می‌کشند، خطر نابودی یک زیستگاه دریایی را به همراه دارند.شرکت‌های پاکسازی برای کم‌کردن به دام‌ افتادن موجودات دریایی در تورهای پلاستیک‌گیر، راهکارهایی اندیشیده‌اند. به عنوان مثال آنها تورها را در عمق سه متری از سطح دریا قرار می‌دهند و به آرامی در آب حرکت می‌کنند تا گونه‌های متحرک بتوانند شنا و فرار کنند. چراغ‌ها و بازدارنده‌های صوتی، دوربین‌های زیر آب برای شناسایی گونه‌های محافظت‌شده مانند لاک‌پشت‌های دریایی و دریچه‌های فرار در قسمت زیرین تورها برای حیواناتی که گرفتار می‌شوند، وجود دارد. خدمه تورها را قبل از بالا آوردن تا یک ساعت در آب می‌گذارند تا به حیوانات فرصت فرار بدهند. با وجود این ماهی‌ها، کوسه‌های کوچک، نرم‌تنان و لاک‌پشت‌های دریایی به طور تصادفی صید شده‌اند.گرچه آنها بخش کوچکی از وزن صید را در مقایسه با پلاستیک تشکیل می‌دهند اما این موضوع کارشناسان را نگران کرده و این پرسش مطرح شده که اگر هزینه پاکسازی اقیانوس‌ها به بهای به خطر افتادن حیات دریایی شود، بهتر نیست پلاستیک‌ها را به حال خود در اقیانوس رها کنیم؟