فرسایش خاک و تغییر اقلیم

فرسایش خاک در غالب موارد پدیده غیرطبیعی تلقی می‌شود و در انواع مختلف بادی، آبی، شیاری، خندقی و زودگذر صورت می‌پذیرد. البته امواج دریا و بالا آمدن سطح آب نیز خاک ساحل را دچار فرسایش می‌کند. اقدامات انسانی مانند نبود مدیریت اصولی زمین شامل مصرف بی‌رویه کودهای شیمیایی و آبیاری به سبک قدیم و شخم‌زدن‌های افراطی نیز عامل فرسایش خاک هستند. تغییر اقلیم با افزایش انرژی تخریب مواد معدنی خاک بر تشکیل خاک اثر گذاشته و سبب ناتوانی خاک در حاصلخیزی می‌شود. همچنین با تأثیر بر پوشش گیاهی و سرعت رشد گیاهان و میزان مصرف آب از سوی آنها و اثر کربن دی‌اکسید بر تعرق گیاهان و میزان رطوبت آنها برای توسعه خاک نیز آثار منفی در پی دارد. به طور کلی مؤلفه‌های تأثیرپذیر از تغییر اقلیم مانند رطوبت، دما و غلظت کربن‌دی‌اکسید آثار متفاوتی بر فرآیندها و ویژگی‌های مختلف خاک دارند. البته میزان آسیب‌پذیری خاک مناطق مختلف از تغییراقلیم با هم متفاوت است. از سویی تغییر اقلیم می‌تواند بر غلظت محلول نیتروژن و گوگرد در خاک و زندگی زیست‌مندان و جانداران بسیار کوچک خاک و زنجیره غذایی آنها و تغییر در وضعیت قارچی که مؤلفه مهمی در کارکرد خاک است، اثر منفی بگذارد. همچنین خشکی و شوری خاک و آب نیز از دما تاثیر می‌پذیرد. با این اوصاف توجه ویژه به خاک و تاثیرپذیری آن از تغییر اقلیم و گزینش راهکارهای مناسب برای حفاظت از خاک، بهبود وضعیت آن و اجتناب از روش‌های تشدیدکننده ضعف خاک مسأله‌ای مهم در راستای امنیت غذایی و... نسل‌های حال و آینده است.