رسوایی جنسی در میان مؤسسات خیریه اروپایی

مؤسسات خیریه در تمام کشورها قاعدتا باید قابل اعتمادترین مراکز انساندوستانه باشند که گاه برای مخاطبان‌شان، پناهگاه می‌شوند و سرپناه می‌سازند، آنها را در برابر خشونت‌ها و تعرضات اجتماعی محافظت و از قربانیان این تعرضات حمایت و دفاع می‌کنند. برای ادامه زندگی‌شان، تلاش می‌کنند و هزاران رویکرد انساندوستانه دیگر.

حالا اگر همین مؤسسات که قرار بوده از انسان‌های بی‌پناه در برابر خشونت و تعرض و تجاوز دفاع کرده و پناهگاه‌شان باشند، خود به پناهجویان‌ شان، تعرض کرده و تجاوز کنند، دیگر چه ملجأیی برای قربانیان و آسیب‌دیدگان خشونت‌های اجتماعی باقی می‌ماند؟

در پی برملا شدن رسوایی جنسی در میان برخی از کارمندان سازمان بین‌المللی امدادرسانی (اکسفام) که بخشی از منابع مالی آن توسط دولت بریتانیا تامین می‌شود و سال ۲۰۱۰ برای کمک به زلزله‌زدگان هائیتی به این کشور اعزام شده بودند، مدیر‌کل این مؤسسه خیریه بریتانیایی در 19 فوریه 2018 اعلام کرد گزارشی مبنی بر تایید موارد جدید از رفتار جنسی نامناسب را دریافت کرده است!

یورو نیوز در 20 فوریه 2018 گزارش داد که رسوایی جنسی پس از خبر‌ساز شدن در میان طبقه سیاسی و دولتمردان بریتانیا اینک دامن مؤسسات خیریه و سازمان‌های به اصطلاح بشر‌دوستانه این کشور را گرفته است.

صندوق نجات کودکان (Save the Children) از جمله این مؤسسات است که برخی کارمندان آن پس از رفتار نامناسب جنسی بر ضد همکاران زن خود بدون تنبیه و مجازات اجازه یافتند از این سازمان بروند.

براساس گزارش یورو نیوز، ویروس رسوایی جنسی در میان سازمان‌های به اصطلاح خیریه پس از بریتانیا به مؤسسات فرانسه نیز منتقل شد. پزشکان بدون مرز، نهاد امداد‌رسان بین‌المللی که مقر آن در ژنو است به‌تازگی از برملا شدن 24 مورد آزار یا سوء‌استفاده جنسی که عاملان آن کارمندان زیر‌مجموعه‌اش بوده‌اند، خبر داده‌است.

این درحالی است که رسوایی فاجعه تعرضات و تجاوزات جنسی طی دو سه سال اخیر در اروپا و آمریکا، این جوامع را به حد انفجار رسانده است و از همین روی برای سرپوش گذاردن بر این فجایع، هشتگ‌های متعددی مانند «#من هم» در فضاهای مجازی ایجاد شده تا قربانیان این تجاوزات و تعرضات با بازگویی آنچه بر آنها رفته، از فشارهای روانی خود بکاهند.

پس از آمارهایی که در دو سه سال گذشته از سوی مراکز معتبر اجتماعی و آماری درباره درصد بالای قربانیان تعرض و تجاوز جنسی اروپا و آمریکا انتشار یافت و دامنه آن را همه ارگان‌ها و نهادهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی غرب را دربرگرفت، هالیوود نیز به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین مراکز این فجایع، آن روی چهره پرزرق‌و‌برق خود را آشکار ساخت و بسیاری از اهالی آن به افشای رسوایی‌های جنسی پرداختند که حضور اعتراض‌آمیز بازیگران و عوامل فیلم‌های تولیدی با لباس سیاه در مراسم گلدن گلوب و بافتا و همچنین بخش ویژه‌ای در جشنواره برلین برای بازتاب این اعتراضات، ارائه شده است.

رسوایی تعرضات جنسی در غرب از مؤسسات، مراکز اداری، خیابان‌ها و کاباره‌ها به دانشگاه‌ها و مراکز آکادمیک کشیده شد و حتی آکادمی نوبل را نیز بی‌نصیب نگذاشت. سپس سیاستمداران فرانسه و پارلمان اروپا محور آن قرار گرفتند و بعد به حیطه ورزش کشیده شد و مربی بدنساز تیم ملی ژیمناستیک آمریکا به‌دلیل تعرض به 175 ورزشکار زن به 150 سال زندان محکوم شد و حتی دروازه‌بان تیم فوتبال زنان آمریکا به‌دلیل تعرض سپ بلاتر (رئیس فدراسیون جهانی فوتبال) شکایت کرد!

داماد سابق شاه نروژ می‌گوید کوین اسپیسی به او هم تعرض کرده است.

در میان همه اخبار و گزارش‌های افشاگرانه تعرضات جنسی، برخی از آنها واقعا شگفت‌آور بودند. خبرهایی که دقیقا بخش‌های رویایی سیستم‌های سیاسی اروپایی را نشانه رفته است. بخش‌های رویایی که سالیان دراز در میان برخی خوش‌باوران و غرب‌زدگان به‌عنوان مصداق بارز یک سیستم سالم از آنها یاد می‌شد. از جمله این رویا‌سازی‌ها درمورد کشورهای اسکاندیناوی مانند سوئد، نروژ و فنلاند و به‌خصوص سیستم پادشاهی آنها شده بود و چه افسانه‌سرایی‌هایی که در مورد آنها صورت نمی‌گرفت. حالا پس از آن همه قصه‌بافی و افسانه‌سرایی در مورد خاندان‌های سلطنتی کشورهای اسکاندیناوی اخباری از فساد و تعرضات جنسی در این سیستم‌های به اصطلاح پریانی نیز انتشار یافته است.

آری بن که در سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۶ شوهر مارتا لویی، شاهدخت نروژ بود، در گفت‌وگو با یک شبکه رادیویی در نروژ مدعی شده است که کوین اسپیسی (هنرپیشه معروف هالیوودی) در یک کنسرت برای مراسم جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۷ به او تعرض کرده است!

او که تا همین سال 2016 شوهر مارتا لویی، دختر شاه هرالد بود، در این باره گفته است: «من آدم خیلی سخاوتمندی هستم، ولی کاری که کرد کمی بیش از حدی بود که فکرش را می‌کردم.»

آری بن، داماد سابق شاه نروژ، این ماجرای مورد ادعایش را این‌طور به یاد می‌آورد که: «گپ خیلی خوبی زده بودیم. درست کنار من نشسته بود. بعد از پنج دقیقه گفته «هی، بیا بریم یک سیگار بکشیم»، و بعد دستش را برد زیر میز و ... .»

عده‌ای از مردان پس از انتشار رسوایی‌های چند سال اخیر هالیوود به کوین اسپیسی اتهام زدند که به آنها آزار جنسی رسانده است. بابت همین اتهام‌ها او را از سریال محبوب «خانه پوشالی» کنار گذاشته و در فیلم «همه پول‌های جهان» که آماده پخش بود، بازیگر دیگری را جایگزین او کردند.

ماه گذشته یک مجموعه تئاتر در لندن اعلام کرد از ۲۰ کارمندش شهادت‌نامه دریافت کرده است که حاکی از رفتار جنسی نامناسب کوین اسپیسی در زمان مدیریت هنری این مجموعه است.

ولیعهد سوئد نیز از آزار جنسی در امان نبوده است!

یک روزنامه سوئدی با افشای اطلاعاتی جدید نوشته که شاهزاده ویکتوریا نیز یکی از قربانیان آزار جنسی طرح‌شده در رابطه با آکادمی سوئد بوده است.

وبسایت رادیو صدای آلمان (دویچه وله) 29 آوریل 2018 ضمن اعلام این خبر، نوشت روزنامه سوئدی "Svenska Dagbladet" گزارش داده که شاهزاده ویکتوریا، ولیعهد سوئد نیز یکی از افرادی بوده که از سوی ژان کلود آرنو (متهم تعرضات جنسی آکادمی نوبل) مورد آزار جنسی قرار گرفته است.

این روزنامه به نقل از سه منبع مطلع که نامشان فاش نشده، گزارش داده که آرنو در دیداری با شاهزاده ویکتوریا وی را مورد آزار جنسی قرار داده است.

ژان کلود آرنو یکی از شخصیت‌های فرهنگی شناخته‌شده به شمار می‌رود که رابطه نزدیکی با آکادمی سوئد دارد. این نهاد وظیفه انتخاب برنده جایزه نوبل ادبیات را بر عهده دارد. ژان کلود آرنو همسر کاتارینا فروستنسون، شاعر سوئدی است که او هم از اعضای آکادمی سوئد است.

۱۸ زن در نوامبر سال ۲۰۱۷ اتهام آزار جنسی را علیه ژان کلود آرنو به طور علنی مطرح کردند. به گزارش رسانه‌های سوئدی طرح این اتهامات و لطمه‌ای که به حیثیت و اعتبار این مؤسسه زد، موجب شد بحث‌های جدی در مورد لغو جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۸ مطرح شود.

شماری از اعضای آکادمی سوئد در اعتراض به رویکرد آکادمی در رابطه با اتهامات طرح شده‌، از پست‌های خود کناره‌گیری کردند یا به طور کامل از عضویت در آکادمی انصراف دادند.

در تازه‌ترین مورد سارا استریدسبرگ، نویسنده و روزنامه‌نگار، طبق بیانیه‌ای که آکادمی ۲۸ آوریل منتشر کرد، از سمت خود کناره گرفت. از ۱۸ عضو آکادمی اکنون تنها 10 عضو باقی مانده‌اند. سارا دنیوس، رئیس آکادمی سوئد نیز در پی انتقادات شدید اواسط ماه آوریل از مقامش استعفا کرد.

آکادمی سوئد همچنین با اتهامات فساد مالی نیز روبه‌رو بوده و تحقیقات در این زمینه به جریان افتاده‌است.
روایت صدها هزار زن در جهان از تجربه آزار جنسی با هشتک «من هم همین‌طور»

در سال‌های 2017 و 2018، برای افشای تعرضات جنسی، هشتکی به نام «#Me too» یا «# من _هم» در سراسر جهان به خصوص اروپا و آمریکا به راه افتاد که در آن، زنان مختلف اروپایی و آمریکایی به بازگویی تجارب تلخ خود از آزار و اذیت‌ها و تعرضات جنسی در کشورهای خود می‌گفتند. نتیجه این جنبش، حیرت‌آور بود. در واقع طی این یکی دو سال نیمه پنهان سبک زندگی غربی بیرون افتاد، آنچه تا پیش از آن به عنوان بهترین و سالم‌ترین سبک زندگی نمایانده می‌شد، اینک شکلی مخوف و فاجعه‌بار گرفته بود.

در دو روز 15 و 16 اکتبر 2017 موج هشتک‌های #MeToo یا #من_هم، توییتر را در بر گرفت و تبدیل به صدای زنان آزاردیده سراسر دنیا شد. صدها زن با دو کلمه «من _هم»، از تجربه‌های شخصی خود از آزار و اذیت جنسی نوشتند.

این جنبش در واکنش به رسوایی تهیه‌کننده بزرگ هالیوود، هاروی واینستاین که به آزار جنسی متهم شده، راه افتاد.

واینستاین که پیش از این اتهامات، یکی از موفق‌ترین تهیه‌کننده‌های سینما بود، ناگهان همه چیز، از همسرش گرفته تا شرکتی که آن را تأسیس کرده و عضویت آکادمی اسکار را از دست داد.

روز یکشنبه، پانزدهم اکتبر 2017، «آلیسا میلانو» بازیگر آمریکایی در توییتی نوشت : «پیشنهاد یک دوست: اگر همه زنانی که مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند در استاتوس خود بنویسند «من _ هم»، وسعت این معضل به چشم خواهدآمد.»

اینک کارشناسان و متخصصان جامعه‌شناسی و امور انسانی از خود سؤال کرده و همچنین جامعه را مورد پرسش قرار می‌دهند که آیا زندگی آزادانه و پوشش‌های بی قید و بند و روابط باز و ... نتوانسته بشر را به سوی تعقل و تفکر بیشتر و احترام و اکرام بیشتر انسانیت پیش ببرد تا در کنار همه پیشرفت‌های مادی و صنعتی و شهری، انسانیت نیز پیش رفته تا دیگر خصوصی‌ترین حریم‌های بشر را مورد تعرض قرار ندهند. جامعه به اصطلاح آزادی که برای تحقق چنین شعاری، بشر امروز را به سوی بی‌دینی و لاقیدی و خدا ناباوری پیش برد، چگونه می‌تواند اینک پاسخ این حجم عظیم از تعرضات شرم‌آور به ساده‌ترین محدوده مادی‌اش را بدهد؟! چگونه خواهد توانست این فاجعه بشری را که روی همه متجاوزان تاریخ را سفید کرده، آن هم نه در کوچه و خیابان، کافه‌ها، بارها، کاباره‌ها، مراکز فساد و فحشاء، بلکه در مراکز علمی و آکادمیک و ورزشی، سیاسی، هنری و فرهنگی و حتی بالاترین مراجع امنیتی جهان که بایستی حافظ نظم و امنیت جهان باشند ولی حتی نمی‌توانند امنیت یک کارمند ساده خود را در محدوده همان دفتر کوچکش تامین کنند!