چرا آقای خالدی معاون رئیس‌جمهور نشد؟!

بهترین دوره وزارت نفت در دوران آقای خالدی
خانم فرنگیس قاسمی، همسر مرحوم خالدی در سخنانی در این برنامه عنوان کرد: موضوعی که از دکتر خالدی در خاطرم باقی مانده، این است که در طول این مدت 39 سال زندگی، «صداقت» ایشان در کنار علاقه مفرطی که به انقلاب، امام و مقام معظم رهبری داشتند، بسیار زیاد بود و از دیدگاه من یک ارزش است. زیرا خود من نیز با ایشان هم‌نظر و هم‌عقیده بوده‌ام و همواره شاهد تلاش و زحمت ایشان بودم. به همین دلیل بسیار خوشحال بودم و از خداوند سپاسگزارم که چنین همسری به من هدیه کرد. 
وی افزود: مرگ ایشان شوک بزرگی برای من بود و اصلا برایم باورپذیر نبود. ولی در روز تشییع جنازه ایشان، قرار شد در آمبولانسی که جسد ایشان را به بهشت‌زهرا منتقل می‌‎کرد، ایشان را همراهی کنم. در آنجا به لطف خدا احساس کردم که نباید این حالت را داشته باشم و با خود گفتم به جای این که غصه بخورم، هر چند غصه اجتناب‌ناپذیر است، ولی آن حالت ناشکری که پیدا کرده بودم، همان‌جا از خداوند طلب عفو کردم و گفتم به جای این من باید شکرگزار باشم.
وی یادآور شد: قبل از این که این کتاب را بخوانم می‌گفتم اگر مملکت ما صد تا از مدیران اینچنینی را داشت، به گلستان تبدیل می‌شد هرچند که در حال حاضر هم به لطف خداوند بسیاری از مدیران گمنام هستند که با وجود آنان، بسیاری از مشکلات مملکت به یاری خداوند برطرف شده است و انشاءا... به قله پیروزی برسیم.
 
اهمیتی برای نیروی انسانی
خانم فاطمه مشایخی، از همکاران مرحوم خالدی در وزارت نفت و از راویان کتاب نیز در سخنانی در این مراسم عنوان کرد: بنده ۴سال خدمت آقای دکتر بودم و چیزهای زیادی از ایشان آموختم. یکی از مسائلی که همیشه مدنظر ایشان بود، بحث آموزش و اهمیتی بود که به نیروی انسانی می‌دادند. وی افزود: زمانی که آقای دکتر از شورای امنیت با حفظ سمت به وزارت نفت آمدند، با توجه به حساسیت شورای امنیت، در روزهای اول همکاران کمی تردید داشتند که آیا می‌توان راحت با ایشان کار کرد؟ با گذشت زمان، شاید کمتر از ۱۰ روز پس از آن که با روحیه‌ ایشان آشنا شدیم دیدم تک‌تک همکاران را جذب خود کردند و همگی از این که چنین مدیر لایقی بر مسند سمت معاونت امور بین‌الملل قرار گرفتند، جزو افتخارات‌شان قرار دادند.
مشایخی ادامه داد: بنده هم با توجه به شرایط کاری که داشتم ابتدا رئیس دفتر ایشان و پس از آن با تصمیم ایشان، مدیرکل شدم، ایشان مسیر بالندگی و رشد را برای تک‌تک کسانی که در معاونت بین‌الملل بودند، لحاظ می‌کردند، به طوری که همه از مدیران وزارت نفت شدند و یا بسیاری از این افراد به سازمان‌های دیگر رفتند و در رده‎های بالاتر به کار گرفته شدند که همگی تلاش جناب آقای دکتر بود. 
 
چرا آقای خالدی نباید معاون رئیس جمهور می‌شد؟!
در بخش دیگری از این برنامه دکتر محمدرضا یاورزاده، همکار مرحوم خالدی در سازمان حمایت از تولیدکنندگان و از راویان کتاب در سخنانی اظهار داشت: به عنوان شاگرد کوچک آقای دکتر خالدی، از ایشان یاد گرفتیم که از عکس و میکروفن و اینها فراری باشیم. در آن مقطع زمانی که قرار بود ایشان وزیر بازرگانی شوند، یک لابی مفسد و فاسد اجازه نداد ایشان وزیر شود، این وظیفه‌ شورای عالی امنیت ملی هست که این را پیگیری کند یا نه؟ اگر ایشان وزیر بازرگانی شده بود، چه اتفاقی می‌افتاد؟ این شبکه‌ توزیع بیمار و فاسدی که الان داریم، آیا اصلاح می‌شد یا نه؟ همه می‌دانستند که اگر ایشان وزیر بازرگانی بشود، خیلی چیزها به هم خواهد ریخت. ایشان سازمان بازرسی و نظارت را با 12-۱0 نفر راه انداخت. در همان مقطع هم اجازه نمی‌دادند کار کند. در سازمان بازرسی که تازه به دوران بلوغ سازمان رسید که ایشان را تغییر دادند، در سازمان حمایت، ایشان دو سال و نیم زحمت کشید، مطالبات معوق را پیگیری کرد و بعد به دلیل همین پیگیری‌ها دوباره ایشان را تغییر دادند؛ ایشان چرا نباید رئیس دفتر رئیس‌جمهور می‌شد؟ ایشان چرا نباید معاون اقتصادی رئیس‌جمهور می‌شد؟ 
وی افزود: آقای جلیلی فرمودند که ایشان مسئولیت گریز بود. بله یکی از ویژگی‌های آدم‌حسابی‌ها این است که شو نمی‌کنند، خودشان را مطرح نمی‌کنند، ولی آیا نباید یک سیستمی آنها را بشناسد، آنها را پیدا کند؟ آنها را مجبور بکند که تو باید این مسئولیت را قبول کنی؟ 
 
چرا امثال خالدی‌ها در سیستم ماندگار نمی‌شوند؟!
محمدمهدی رحیمی، از محققان کتاب «جولان جوانمرد» نیز در سخنانی در این مراسم بیان کرد: ثبت تاریخ شفاهی دکتر خالدی را چهار روز بعد از درگذشت ایشان به تأکید دکتر سعید جلیلی، شروع کردیم. در واقع ایشان این مساله را به دوستانمان معرفی کرده بودند. مصاحبه با دوستان مرحوم خالدی مثل کار کردن با ایشان واقعا سخت بود؛ همان فرار از دوربین و فرار از صحبت کردن کار ما را خیلی سخت می‌کرد. با همه این سختی‌ها کار شیرینی بود؛ اما بار اصلی روی دوش آقای زمانیان قرار گرفت که لطف کردند مسیر را ادامه دادند و شاید اگر ممارست ایشان نبود، کار به این نقطه نمی‌رسید.
محمدعلی زمانیان، نویسنده کتاب «جولان جوانمرد» نیز در پایان این مراسم در سخنانی گفت: با بیش از ۵۰ نفر از دوستان و نزدیکان و خانواده‌ آقای خالدی مصاحبه کردیم و خاطرات و گفته‌هایشان را ثبت و ضبط کردیم.
وی ادامه داد: آقای ضیغمی می‌گفتند من قبل از انقلاب ده سال در وزارت بازرگانی بودم، بعد از انقلاب هم در وزارت بازرگانی بودم و به جرأت می‌گویم که هیچ مدیری مثل آقای خالدی، به پاک‌دستی و کارآمدی و تعهد ایشان ندیدم. نگاه ما به این سمت رفت که اصلا چطور می‌شود یک مدیر اگر می‌خواهد به معنای واقعی کلمه یک مدیر انقلابی باشد، آن ساختار و اطرافیانش را چطور می‌چیند و رفتار خودش چطور خواهد بود که اصلا این امید را ایجاد نکند که بخواهند با او لابی کنند، بخواهند به او پیشنهاد بدهند. دقیقا از همین ناشی می‌شود که آن جمعی که در مجلس لابی کردند و اسم ایشان را از وزارت بازرگانی خارج کردند، از همین جهت بود که هیچ امیدی نداشتند که اگر آقای خالدی بیاید هیچگونه لابی و مذاکره و اهرم فشار و این طور چیزها در ایشان کارگر نیست.
نویسنده کتاب «جولان جوانمرد» عنوان کرد: زندگی آقای خالدی از دو جهت قابل بررسی است؛ یکی از این جهت که خود رفتارها و خاطرات ایشان الگوی بسیار خوبی از جهت مدیریت و مدیریت انقلابی است. این نکته خیلی مهمی است که آدم‌ها از هر طیف سیاسی، به این نکته اذعان داشتند که ایشان پاکدست و موفق بود.

منبع: ضمیمه قفسه کتاب روزنامه جام‌جم