«گردنه‌مرگ» پایان مسیر زندگی محمد و منیژه

اهالی روستای کمالا و روستا‌های همجوار از حادثه فوت محمدکریمی و منیژه حسینی به‌شدت ناراحت هستند. آ‌نها خوب می‌دانندکه این اولین و آخرین حادثه و مرگ و میر و جراحت نیست و این جاده باز هم قربانی خواهد گرفت.

رزگار محمدی، دهیار روستای کمالا و از همشهریان زن و شوهر فوت شده در مورد این حادثه به خبرنگار جام‌جم می‌گوید: «این زن و شوهر که ۴۵ و ۵۸ سال سن داشتند، شب حادثه از روستای ما به مریوان رفته بودند تا برخی کار‌های اداری و بیمارستانی را انجام دهند. غیر از این دو نفر هیچ کس دیگری در خودرو نبود. جاده و گردنه‌ای که این دو در آن دچار حادثه شدند، از سال‌ها پیش هم حادثه‌ساز بود. ساعت بین ۸ و ۳۰دقیقه تا ۹ شب یکشنبه بودکه آ‌نها هنگام بازگشت به روستا به دلیل یخ‌زدگی از جاده منحرف شدند و به دره سقوط کردند. پس از سقوط، راننده نیسانی که از آن منطقه در حال عبور بود، متوجه حادثه شد و موضوع را به ما و اهالی روستا خبر داد. بعد از اطلاع از حادثه به محل رفتیم و هر دو را با کمک مردم و تکنیسین‌های اورژانس به بالای دره منتقل کردیم. زن میانسال در اثر شدت برخورد جانش را از دست داده بود، اما مرد مصدوم با اورژانس به بیمارستان بوعلی مریوان منتقل شد که متاسفانه درمان‌ها افاقه نکرد و او نیز جانش را از دست داد. آن‌ها یک فرزند پسر داشتند که در کلاس هشتم یا نهم درس می‌خواند.»

محمدی ادامه می‌دهد: «متاسفانه هر ماه با چنین حوادثی مواجهیم و با شروع فصل سرما، جاده دچار یخ‌زدگی می‌شود. این جاده هیچ امنیتی ندارد. نه گاردریل دارد، نه برف‌گیر و نه حتی تونل. این مسیر آن‌قدر حادثه به چشم خود دیده که به راحتی می‌توان نام آن را «گردنه مرگ» گذاشت. ما در سال حداقل با ۱۰ تصادف این چنینی مواجهیم که یا جان می‌گیرد یا مسافران مصدوم می‌شوند. مسئولان از مدت‌ها پیش وعده و وعید‌های زیادی برای ساخت یک تونل داده‌اند، اما همیشه در حد حرف و روی کاغذ باقی مانده و عملیاتی نشده است. اگر مثل جاده چالوس در این جاده برف‌گیر تعبیه کنند، مردم به همین هم راضی هستند. برف‌گیر آن‌قدر هزینه ندارد که نتوانند انجام دهند. فرماندار این مساله را پیگیری کرده، اما این وظیفه نماینده مجلس است که پیگیری کند و به نتیجه برساند. این نوع پروژه‌ها به دلیل نوع حوادثی‌که ایجاد می‌کند، باید جزو پروژه‌های ملی تعریف شود، اما تاکنون هیچ اقدام مفیدی انجام نشده است.»

اقبال محمدی، از اهالی یکی از روستا‌های همجوار هم همین درد دل‌ها را مطرح می‌کند: «جاده اورامان تبدیل به قتلگاه شده است. دیشب که داشتم از مریوان برمی‌گشتم، نزدیک بود دچار حادثه شوم، اما، چون سرعتم کم بود، خدا به خیر گذراند. فکر می‌کنم سرعت آن بنده خدا زیاد بود که همراه همسرش به رحمت خدا رفت. اگر تونل می‌ساختند، مشکل حل می‌شد. می‌گویند طرح تونل اورامان در مجلس تصویب شده و قرار است تعیین بودجه و اعتبار شود. تونل هم نشد، حداقل یک بهمن‌گیر بسازند تا مردم کشته و مجروح نشوند.»

روزنامه جام جم