خرامان در توکیو

درساژ در واقع آموختن رفتارهایی مثل جلو رفتن، چرخیدن، ایستادن و پرش به اسب است؛ هنگامی که با تغییر تُن صدا، صدا زدن، استفاده از پاها، دستان، افسار و … به اسب اشاره می‌شود تا این حرکت را انجام دهد. این رشته ورزشی یک هنر نیز محسوب می‌شود زیرا جست‌وجوی زیبایی حرکات و رفتار یکی از مهم‌ترین اهداف آن است. این رشته اولین‌بار در بازی‌های المپیک ۱۹۱۲ استکهلم وارد المپیک شد. نتیجه این رشته در المپیک توکیو نیز همین چند روز پیش مشخص شد و تیم‌های آلمان، آمریکا و انگلیس به ترتیب در رده‌های اول تا سوم قرار گرفتند.
موضوعی که طی چند روز گذشته مورد توجه سایت‌های ورزشی قرار گرفته، نحوه انتقال این اسب‌ها از کشورهای شرکت‌کننده به توکیو بوده است. در ادامه به صورت خلاصه به این مسیر طولانی و البته بسیار سخت اشاره می‌شود.
در بازی‌های امسال المپیک ۳۰۰ اسب از کشورهای شرکت‌کننده در این رشته وارد توکیو شدند. قبل از ارسال این اسب‌ها، آنها باید یک هفته پیش از پرواز در قرنطینه کامل باشند. مرحله بعد، مربوط به انتخاب هواپیماست. برای انتقال اسب‌های المپیک، از هواپیماهای باری مخصوصی استفاده می‌شود که در مقایسه با دیگر هواپیماهای باری، تهویه بسیار پیشرفته و مناسبی دارند. در حالت عادی وقتی بخواهند اسب را از طریق هوایی منتقل کنند، سه اسطبل داخل هر هواپیما تعبیه می‌شد، اما برای اسب‌های المپیکی دو اسطبل در نظر گرفته می‌شود.
مراقبت‌ و نگهداری از اسب‌ها از همان لحظه پرواز شروع می‌شود. ۱۱ دامپزشک و مهتر در طول چند ساعت پرواز دائما از اسب‌ها مراقبت می‌کنند. این افراد برای تغذیه اسب‌ها از یونجه مخصوصی استفاده می‌کنند که میزان آب بیشتری را وارد بدن حیوان می‌کند. در کنار آن، چند گالن آب در هواپیما تعبیه شده است تا در طول مسافرت طولانی به توکیو، اسب‌ها دچار کمبود آب نشوند. البته اوضاع به همین راحتی هم نیست. به عنوان مثال، طبق گفته مسؤولان تیم درساژ انگلیس، هر اسب محدودیت وزنی مشخصی برای پرواز دارد که در کنار آن باید ملزومات مربوط به آن همچون سطل‌های آب یا قالیچه‌های زیر آنها را هم در نظر گرفت.  نکته جالب‌تر این که هر کدام از اسب‌ها پاسپورت‌های مخصوص به خود را دارند. همچنین مدارکی همراه مسؤولان تیم‌هاست که تاریخ تولد، مقصد پرواز و فهرست واکسن‌های تزریق شده به اسب‌ها در آن لحاظ شده است.
مساله دیگری که بسیار با دقت و توجه پیگیری می‌شود، نحوه بلند شدن و به زمین نشستن این هواپیماهاست. لیز براون، مسؤول تیم درساژ انگلیس در این باره به رادیو تایمز انگلستان گفت: به نسبت‌ پروازهای عادی، خلبان‌ها کنترل بیشتری روی بلند شدن و به زمین نشستن هواپیما دارند. مثلا زمان به زمین نشستن هواپیمای حامل اسب‌ها باید بیشتر باشد تا این حیوانات هنگام کاهش سرعت سریع، احساس ناخوشایندی نداشته باشند.
بعد از رسیدن به توکیو، آنها باید چند روز را هم در قرنطینه اجباری باشند. مرحله بعدی مراقبت‌هایی است که از این اسب‌ها در توکیو می‌شود.  در این مرحله، هر کدام از تیم‌ها ممکن است مراقبت‌های مخصوص به خودشان را داشته باشند. به عنوان مثال، تیم درساژ آمریکا هفت مربی، شش تیم رهبری و همچنین ۱۶ مهتر همراه اسب‌ها به توکیو فرستاده بود. همچنین چهار سوارکار ذخیره هم  همراه تیم به توکیو رفته‌اند تا در صورت مصدومیت سوارکار اصلی، وارد رقابت شوند. این تیم با پروازی مخصوص به توکیو رسید که قیمت بلیت برای هر اسب، ۵۵ هزار دلار بوده است.

 

زمین مسابقات درساژ مستطیلی است به طول ۶۰ و عرض ۲۰متر. سوارکاران به نوبت در زمین حاضر می‌شوند و نمایش خود را طبق برنامه اجرا می‌کنند. برنامه‌ها می‌تواند اختیاری و همراه با موسیقی یا از قبل توسط داوران مشخص شده باشد. هیات داوران که از ۲ تا ۵ نفر تشکیل شده‌، با توجه به روانی نمایش و میزان سختی آن، دقت در انجام حرکات، میزان مطیع بودن اسب، کیفیت حرکات و رفتار او، چگونگی قرار گرفتن سوارکار بر روی اسب و… نمراتی بین ۰ (انجام ندادن حرکت) تا ۱۰ (حرکتی بی نقص و عالی) را برای هر حرکت یادداشت می‌کنند. سوارکار باید سعی کند حرکاتش برای هدایت اسب تا حد امکان مخفی باشد و دیده نشود، به طوری که احساس شود ارتباطی ذهنی میان آن دو وجود دارد.

حسین خلیلی - گروه ورزش / روزنامه جام جم