زنگ خطر در گلپایگان پرآب به صدا درآمد

یکی از کارشناسان فرمانداری گلپایگان گفته یکی از دلایل این فرونشست برمی‌گردد به طرح انتقال آب از سرشاخه‌ های دز در الیگودرز به قم! اما چگونه؟

در واقع آنچه از محل سد کوچری گلپایگان به قم انتقال یافته، حدود 17 میلیون متر مکعب بیشتر از چیزی بوده که از سرشاخه‌های دز به گلپایگان رسیده. یعنی گلپایگانی‌ها هم آثار تاریخی سنگ‌نگاره‌های چند 10هزارساله تیمره را در اثر احداث سد و طرح انتقال آب به قم از دست دادند و هم منابع آب بیشتری از سرزمین‌شان.

آیا واقعا این حجم عظیم آب تا پایان تیرماه فقط برای مصارف شرب انتقال یافته یا قرار است آب مورد نیاز برای ساخت بزرگ‌ترین پارک آبی خاورمیانه در قم هم از همین محل تامین شود؟

نکته مهم‌تر که در تحلیل‌ها به آن پرداخته نشده، حکایت از افزایش سطح اراضی کشاورزی گلپایگان - از ۲۵ هزار و 500 هکتار به ۲۹ هزار هکتار - در طول 36 سال گذشته -۱۳۶۳ تا ۱۳۹۹- است.

نیاز آبی این مقدار افزایش سطح -۳۵۰۰ هکتار- از قرار هر هکتار 10‌هزار متر مکعب، می‌شود 35‌ میلیون متر‌مکعب در سال. بنابراین به‌نظر می‌رسد متهم شماره یک در بروز بحران در دشت گلپایگان افزایش بارگذاری بخش کشاورزی است که در طول نزدیک به 4 دهه گذشته سبب کاهش بیلان دشت و در نهایت وقوع پدیده فرونشست زمین شده و البته انتقال آب به قم هم می‌تواند آخرین میخ به تابوت این پیکر نیمه‌جان تلقی شود.

محمد درویش - دبیر کمیته محیط‌زیست یونسکو / روزنامه جام جم